«Η κόρη μου πιστεύει ότι είμαι μάγος», λέει ο Εντι Ρέντμεϊν. Παρότι είναι μόλις έξι ετών και δεν έχει δει ακόμη τον πατέρα της να κάνει τα μαγικά του «Νιουτ Σκαμάντερ» στη σειρά ταινιών (πρίκουελ του Χάρι Πότερ) «Fantastic Beasts», η μικρή έτυχε να παρακολουθήσει ένα τρέιλερ στο Διαδίκτυο και του έκανε μια απλή ερώτηση.

«“Είσαι μάγος;” με ρώτησε. Και δεν ήξερα τι να απαντήσω. Από τη μια πλευρά θα ήθελα να ενισχύσω αυτή την εικόνα λέγοντάς της “ναι, είμαι πράγματι μάγος”, από την άλλη δεν ήθελα να πω ψέματα. Οπότε, έκανα το γνωστό ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα με το κέρμα που βγαίνει από το αυτί, αλλά δεν εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα. “Εντάξει”, μου είπε, “αλλά στο τρέιλερ εξαφάνιζες ένα κτίριο”. Με λίγα λόγια, η κόρη μου έχει αρχίσει να καταλαβαίνει ότι ως μάγος δεν αξίζω πολλά», ανέφερε ο ίδιος συνομιλώντας με την Φραντσέσκα Σκόρκουκι της Corriere della Sera.

Δεν υπάρχει, όμως, αμφιβολία πως ο Εντι Ρέντμεϊν αξίζει πολλά ως ηθοποιός. Το 2015 κέρδισε το Οσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του ως Στίβεν Χόκινγκ στην ταινία «The Theory of Everything», ενώ την επομένη χρονιά ήταν και πάλι υποψήφιος, έχοντας υποδυθεί έναν από τους πρώτους διεμφυλικούς ανθρώπους που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου, στην ταινία «The Danish Girl».

Σήμερα γίνεται ολοένα περισσότερο λόγος για μια ακόμη υποψηφιότητα (για το Οσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου αυτή τη φορά) για τον ρόλο του στο «The Goοd Nurse», διαθέσιμο, πλέον, στο Netflix μετά την πρεμιέρα της ταινίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο και την προβολή του για σύντομο χρονικό διάστημα στους κινηματογράφους των ΗΠΑ. Πρόκειται για ακόμη μία αληθινή ιστορία: του νοσηλευτή και κατά συρροήν δολοφόνου Τσαρλς Κάλεν και της συναδέλφου του Εϊμι Λόγκρεν (την υποδύεται η Τζέσικα Τσάστεϊν), η οποία συνέβαλε στην αποκάλυψη της δολοφονικής του δράσης.

Θεωρείται βέβαιο πως δολοφόνησε περισσότερους από 40 ανθρώπους από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 έως το 2003, που συνελήφθη, ενώ ανεπίσημες πηγές αναφέρονται σε έως και 400 δολοφονίες. Ο Τσαρλς Κάλεν βρίσκεται στη φυλακή, έχοντας καταδικαστεί 17 φορές σε ισόβια. Γλίτωσε από τη θανατική ποινή δηλώνοντας ένοχος και αποδεχόμενος να συνεργαστεί με τις αρχές για την ταυτοποίηση επιπλέον θυμάτων του, αλλά ποτέ δεν εξήγησε τα κίνητρά του.

Σκηνοθετημένο από τον Δανό Τομπίας Λίντχολμ και βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του αμερικανού δημοσιογράφου και συγγραφέα Τσαρλς Γκρέιμπερ, το «The Good Nurse» προσέφερε στον Εντι Ρέντμεϊν την ευκαιρία «να εξαφανιστεί για ακόμη μια φορά μέσα στον χαρακτήρα του, όπως έκανε όταν κλήθηκε να ερμηνεύσει έναν ολοζώντανο εγκέφαλο μέσα σε ένα παράλυτο σώμα ή μια γυναίκα παγιδευμένη στο σώμα ενός άνδρα», γράφει η ιταλίδα δημοσιογράφος.

«Νομίζω ότι για άλλη μια φορά πλήγωσα τα παιδιά μου όταν εξήγησα ότι δεν είμαι ο καλός νοσηλευτής του τίτλου. Για να υποδυθώ τον δολοφόνο, μελέτησα τις φωτογραφίες και το βιβλίο του Γκρέιμπερ, στο οποίο ο Τσαρλς Κάλεν περιγράφεται ως ερωτηματικό» είπε ο ηθοποιός κατά τη διάρκεια μιας εκδήλωσης της Critics Choice Association. «Οχι όσον αφορά τη διχασμένη προσωπικότητα, αλλά τη σωματικότητά του. Hταν σαν ένας γάντζος να τον κρατούσε όρθιο από το πίσω μέρος του γιακά του και εκείνος να κοίταζε τον κόσμο λοξά από εκείνη τη θέση», προσέθεσε ο ηθοποιός.

Στα γυρίσματα της ταινίας συμμετείχε, συμβουλευτικά, και η πραγματική Εϊμι Λόγκρεν, βοηθώντας τους πρωταγωνιστές να κατανοήσουν τη σχέση της με τον Τσαρλς Κάλεν. «Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ο Τσάρλι ήταν δύο διαφορετικοί άνθρωποι, ένας φιλικός και αξιόπιστος φίλος και ένας κατά συρροήν δολοφόνος. Η φιλία του Τσάρλι και της Εϊμι ήταν μια αληθινή φιλία και αυτός ο άντρας ήταν πραγματικά χωρισμένος στα δύο», σημείωσε ο Ρέντμεϊν.

Ο ίδιος, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων έμαθε και άλλα πράγματα. «Να βγάζω τα γάντια μου με τον σωστό τρόπο, να κάνω σωστά καρδιακές μαλάξεις και να κάνω ενέσεις, ακόμη και ενδοφλέβιες», σημείωσε. Κυρίως, όμως, συνειδητοποίησε πόσο σημαντική είναι η δουλειά των νοσηλευτών: «Πρέπει να είναι νοητικά αυστηροί, πρέπει να γνωρίζουν την επιστήμη τους, μαθηματικά και ιατρική και πρέπει, επίσης, να είναι σε θέση να καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες. Σωματικές, για να μετακινήσουν, για παράδειγμα, ένα ασθενή σε μία κλίνη, αλλά και συναισθηματικές: οι νοσηλευτές είναι ο σύνδεσμος μεταξύ γιατρών, ασθενών και συγγενών σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για τον ασθενή και τα αγαπημένα του πρόσωπα. Εάν δεν τους ήμουν ήδη ευγνώμων μετά από όσα έκαναν κατά τη διάρκεια της πανδημίας, θα τους ήμουν ευγνώμων τώρα, μετά το τέλος αυτής της ταινίας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News