Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της Ημερήσιας Διαταγής Α/ΓΕΕΘΑ για την Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Αξιωματικοί, Ανθυπασπιστές, Υπαξιωματικοί, Στρατιώτες, Ναύτες, Σμηνίτες, Εθνοφύλακες και Πολιτικό Προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων.

Σαν σήμερα 82 χρόνια πριν, ένα συναίσθημα ανεπανάληπτο και μοναδικό διαπερνούσε σαν ρίγος την ραχοκοκαλιά του Έθνους, απ’ άκρη σ’ άκρη σε βουνά, πεδιάδες και πέλαγα, σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ελληνικής επικράτειας κι έφτανε μέχρι το μεδούλι της ψυχής των απανταχού Ελλήνων.

Στην τρομερή είδηση ότι οι Ιταλοί επετέθησαν στην Ελλάδα, στο φοβερό άκουσμα ότι ο «γνωστός-άγνωστος» εχθρός και φονέας της «Έλλης» και του πληρώματός της 3 μήνες πριν στη γιορτή της Παναγιάς στην Τήνο, τόλμησε να πατήσει το πόδι του πάνω σε ελληνικό χώμα, το Έθνος σύσσωμο ένιωσε αμέσως το Μεγάλο Κάλεσμα της Ιστορίας, το Μεγάλο Κάλεσμα του Χρέους και της Τιμής και σηκώθηκε όρθιο. Ολόρθο, αγέρωχο, οργισμένο κι αποφασισμένο. Αποφασισμένο, ατσάλινο να ξεπληρώσει σκληρά την Ύβρι της Έλλης, κι ότι άλλο είχε καρτερικά υπομείνει μέχρι εκείνη την ώρα. Αποφασισμένο να τιμωρήσει σκληρά τον αλαζόνα εισβολέα όπως άλλωστε κάνει πάντα στην Ιστορία του αυτό το Έθνος. Το Έθνος των Ελλήνων!!!

Η οροσειρά της Πίνδου έγινε τότε το ατσάλινο στήθος του Έθνους. Την ώρα που η υπόλοιπη Ευρώπη γονάτιζε κάτω από τη μπότα του Άξονα κι οι άμυνες των κρατών έπεφταν σαν τραπουλόχαρτα, εκεί ψηλά, πάνω στα παγωμένα κορφοβούνια και τ’ αφιλόξενα βράχια της Ηπείρου, χαρασσόταν με ανάγλυφα γράμματα το Χρονικό της Ελληνικής Δόξας.

Άλλο ένα χρυσό χρονικό της Ελληνικής Δόξας. Γιατί αυτή είναι η Μοίρα μας. Σ’ αυτό το Ιερό Χρονικό, σ’ αυτό το Ολόχρυσο Ελληνικό Έπος σκύβουμε σήμερα με ευλάβεια και δέος, για να τιμήσουμε και να ευχαριστήσουμε τους απλούς, μα ατρόμητους κι ατσάλινους παππούδες μας που δεν πτοήθηκαν από την εχθρική υπεροπλία, που δεν δείλιασαν ούτε στιγμή μπροστά στις απειλές και τις προκλήσεις των τυράννων εκείνης της εποχής, γιατί στ’ αλήθεια το έλεγε η καρδιά τους! Αυτή η καρδιά των Ελλήνων που χτυπάει χιλιάδες χρόνια σ’ αυτό τον τόπο.

Μικρή αριθμητικά, μα με μια Ψυχή θεόρατη και τρομερή, η θρυλική Γενιά του ’40 έδωσε με το Μάνλιχερ και την ξιφολόγχη στις άρτια εξοπλισμένες Μεραρχίες του Μουσολίνι να καταλάβουν καλά τι πάει να πει Έλληνας! Οι πρόγονοί μας πέταξαν τις ιταλικές στρατιές έξω απ’ την Ελλάδα, κυνηγώντας τες βαθιά μέσα στο αλβανικό έδαφος, στην Βόρειο Ήπειρο και πέρα απ’ αυτήν. Και νίκησαν! Νίκησαν τους αλαζόνες, ανταποδίδοντας στην Ύβριν, την πολύ γνωστή της Νέμεση. Εμείς οι Έλληνες τα ξέρουμε καλά αυτά, πολύ καλά και βιωματικά! Κι ύστερα, ήρθε ο άνισος Αγώνας των Οχυρών. Ήρθε η σειρά των Γερμανών Ναζί εισβολέων να πληρώσουν το βαρύ τίμημά τους, που αντίστοιχό του δεν είχαν πληρώσει έως τότε σε κανέναν, απ’ αυτούς στους οποίους είχαν επιτεθεί για να τους καθυποτάξουν και να τους κατακτήσουν. Το παρεδέχθησαν κι οι ίδιοι.

Άνδρες και γυναίκες των Ενόπλων Δυνάμεων,

Η σημερινή Επέτειος μας συνεπαίρνει όλους με τα βαθιά της νοήματα. Η Γενιά του ‘40 κοίταξε μέσ’ στα μάτια την ιταλική πολεμική μηχανή, μία από τις ισχυρότερες εκείνης της εποχής, και χωρίς ίχνος φόβου και δισταγμού την αντιμετώπισε στα ίσια και κατάφερε να τη νικήσει, να την εκδιώξει, να την ταπεινώσει και να την καταδιώξει.

Εκείνοι οι υπέροχοι κι ακατάβλητοι Έλληνες Αξιωματικοί και Οπλίτες έστειλαν σε όλες τις επόμενες γενιές των Ελλήνων, προφανώς και στη δική μας, το διαχρονικό μήνυμα πως «Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα».

Αυτό το «πύρωμα στην καρδιά» καλούμαστε να νιώσουμε κι εμείς σήμερα. Αυτό το «πύρωμα στην καρδιά και στην ψυχή» που ένιωσαν όλοι εκείνοι οι Αξιωματικοί και Οπλίτες, όλοι οι Έλληνες στρατιώτες σε ξηρά, θάλασσα και αέρα.

Το «πύρωμα και το αίμα» του Υποστρατήγου Χαράλαμπου Κατσιμήτρου, του πρώτου Στρατηγού παγκοσμίως που νίκησε Δυνάμεις του Άξονα,

του Υποστρατήγου Γεώργιου Στανωτά που τσάκισε κι υποχρέωσε σε φυγή τους Αλπινιστές της Επίλεκτης Μεραρχίας «Τζούλια»,

του Συνταγματάρχη Κωνσταντίνου Δαβάκη που σήκωσε πρώτος το βάρος της εχθρικής επίθεσης,

του Αντιπλοιάρχου Ιωάννη Τούμπα που έκανε αιώνιο θρύλο τον ΑΔΡΙΑ,

του Ταγματάρχη Δημητρίου Κασλά που δεν άφησε τους Ιταλούς να περάσουν από το 731, κι ας το παρέδωσε 10 πόντους πιο κοντό απ’ τους ιταλικούς βομβαρδισμούς όταν ήρθε η ώρα να αντικατασταθεί το Τμήμα του, εγγράφοντάς το για πάντα στις χρυσές δέλτους της Ελληνικής στρατιωτικής ιστορίας,

του Πλωτάρχη Μίλτου Ιατρίδη που σκόρπισε τον τρόμο με τις τορπίλες του ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗ,

του Υποσμηναγού Μαρίνου Μητραλέξη που κατέρριψε αεροσκάφος του εχθρού με την έλικα του PZL του, όταν τελείωσαν τα πυρομαχικά του,

του Λοχία Δημήτριου Ίτσιου που ως επικεφαλής του Πολυβολείου Π8, αν και είχε την ευχέρεια να διαφύγει, επέλεξε να παραμείνει στη θέση του και να πολεμήσει μέχρι τέλους.

Ιδίως σήμερα, που οι απειλές και οι προκλήσεις περισσεύουν, ερχόμενες από άλλη κατεύθυνση του ορίζοντα αυτή τη φορά, το «πύρωμα και το αίμα» της Γενιάς του ‘40 πρέπει να χτυπήσει στις φλέβες μας πιο γρήγορα και πιο δυνατά από ποτέ. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο πρόσφατο παρελθόν, καλούμαστε σήμερα να συνειδητοποιήσουμε από ποιους προερχόμαστε αλλά και το πού είμαστε προορισμένοι να πάμε.

Και τα δύο μας τα δείχνουν οι Ήρωες που τιμούμε σήμερα! Μας δείχνουν πως ο αιώνιος προορισμός της Ελλάδας είναι να αποκρούει την επίθεση και ύστερα να προχωράει. Να αποκρούει την επίθεση στο Καλπάκι και στο Μέτσοβο και ύστερα να προχωράει μπροστά, στα σκοτεινά και στα δύσκολα, στο κρύο και στο χιόνι! Να προχωράει στην Κορυτσά και το Πόγραδετς, στην Πρεμετή και στους Αγίους Σαράντα! Στο Αργυρόκαστρο και στη Χιμάρα κι από εκεί στην θρυλική Κλεισούρα! «Αέρα, Αέρα!», φώναζαν οι Έλληνες πολεμιστές ανίκητοι κι ακατάβλητοι, καταδιώκοντας τις στρατιές των φασιστών εισβολέων στην άτακτη υποχώρησή τους προς την Αλβανία.

«Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του Πατρίου Εδάφους», ακουγόταν εκείνες τις μέρες από τη μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη.

Αι ημέτεραι δυνάμεις, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Πατρίδος, θα αμύνονται ΠΑΝΤΑ και για πάντα του πατρίου εδάφους, για την Ελλάδα, την Ελευθερία και την Ανεξαρτησία.

Αυτή είναι η μοίρα και το αιώνιο πεπρωμένο της Ελλάδας, που είναι προορισμένη να ζήσει και θα ζήσει. Θα ζήσει και θα μεγαλουργήσει αξιοπρεπής και Ελεύθερη, σε πείσμα όλων εκείνων που διαχρονικά την πολεμούν. Όπως τότε παρέδωσε μαθήματα ελευθερίας και εθνικής αξιοπρέπειας στους λαούς της Ευρώπης και όλου του κόσμου, έτσι και σήμερα, αν χρειαστεί η Ελλάδα είναι έτοιμη με τις πανίσχυρες και έτοιμες Ένοπλες Δυνάμεις της να κλείσει μια για πάντα όσα στόματα την απειλούν, την προσβάλλουν, την επιτιμούν και την υποτιμούν.

Δεν θα ακολουθήσουμε κανέναν στον ολισθηρό και εύκολο δρόμο της κλιμάκωσης και των προκλήσεων. Δεν θα παρασυρθούμε εκόντες, άκοντες σε καταστάσεις βολικές για τις επιδιώξεις άλλων. Είμαστε εδώ ακοίμητοι φρουροί των δικαίων εθνικών συμφερόντων μας γεμάτοι αυτοπεποίθηση και γνώση. Αυτοπεποίθηση γιατί ξέρουμε ότι μπορούμε και γνώση γιατί ξέρουμε πώς να το κάνουμε αν χρειαστεί.

Γιατί θέλουμε την ειρήνη και εργαζόμαστε εντατικά για την σταθερότητα στην περιοχή, δεν πρόκειται όμως να χαρίσουμε αμαχητί ούτε μια σπιθαμή, ούτε έναν κόκκο ελληνικού χώματος σε κανέναν! Γιατί αυτοί είμαστε εμείς και έτσι θα παραμείνουμε στον αιώνα τον άπαντα! Έλληνες! Αυτό τα λέει όλα!!!

Η Παναγία να σας σκέπει όλους!!!

Χρόνια πολλά σε όλους σας!!!

Χρόνια πολλά στην Ελλάδα μας!!!

Τιμή και δόξα στους Αθάνατους Ήρωες του Έπους του ‘40!!!

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου!!!

Ζήτωσαν οι Ένοπλες Δυνάμεις!!!

Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος

Αρχηγός ΓΕΕΘΑ