Θυμάμαι ένα παλιό θεατρικό σκετσάκι με τον Φωτόπουλο, στο οποίο ο ηθοποιός εξηγούσε τον τρόπο με τον οποίο θα εκατονταπλασίαζε ένα εκατομμύριο δραχμές μέσα σε χρόνο ρεκόρ. Με τις κατάλληλες τοποθετήσεις σε μετοχές (πετρέλαια, χαλκό, ουράνιο, καράβια, αεροπλάνα κ.λπ.) διπλασίαζε πάραυτα το κεφάλαιο, με αποτέλεσμα το 1 εκατομμύριο να έχει γίνει 100 εκατομμύρια μέσα σε λίγους μήνες. «Καλά όλα αυτά», του απαντούσε ο συνομιλητής του, «αλλά το πρώτο εκατομμύριο, πού θα το βρεις;». Και εκείνος, ατάραχος, του απαντούσε: «Κάνε κι εσύ κάτι ντε, εγώ σου έδωσα 99 εκατομμύρια, δώσε κι εσύ ένα για να ξεκινήσω». 

Πού το θυμήθηκα τώρα αυτό, θα αναρωτηθείτε. Ε πώς; Εχει καμιά διαφορά η ουσία αυτού του σκετς με τη δευτερολογία Τσίπρα στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ; Οταν έλεγε «το δύσκολο δεν είναι να κερδίσουμε τις εκλογές, αλλά να διαχειριστούμε το χάος που θα παραλάβουμε από τους άριστους του Μητσοτάκη», είχε καμιά διαφορά με τον Φωτόπουλο που γεννούσε 99 εκατομμύρια, από την ανύπαρκτη μήτρα τού ενός εκατομμυρίου που ούτε είχε ούτε θα αποκτούσε ποτέ;

Θα μου πείτε, πρόκειται για ενέσεις αυτοπεποίθησης. Αν τους πει ότι χάνουμε τις εκλογές με δέκα μονάδες, τι νόημα έχουν οι συνεδριάσεις τους και –εν τέλει– η ίδια τους η ύπαρξη; Γιατί να μαζεύονται και να συζητούν; Αν ο αρχηγός δεν δείξει βεβαιότητα για τη νίκη, ποιος θα τη δείξει; Το τελευταίο υποστελεχάκι της περιφέρειας, που βλέπει τις δημοσκοπήσεις και δαγκώνεται; Λογικό. Ετσι λειτουργούν τα μεγάλα κόμματα και, κυρίως, τα αρχηγικά. 

Ο αρχηγός Τσίπρας πρέπει να στηρίξει το ηθικό του ΣΥΡΙΖΑ, αυτός είναι η ατμομηχανή τους. Κάθε λέξη και πράξη του λειτουργεί πολλαπλασιαστικά μέσα στην κομματική πυραμίδα. Αν αυτός φανεί απαισιόδοξος, η απαισιοδοξία θα πάει προς τη βάση επί εκατό. Αν φανεί βέβαιος για τον θρίαμβο, μπορεί αυτή η αισιοδοξία να αντισταθμίσει επί δέκα τα άσχημα μαντάτα που καταφθάνουν στο κόμμα από την κοινωνία. 

Σύμφωνοι, δεν αντιλέγω. Αλλά όταν ο ναύαρχος εν καιρώ πολέμου μαζέψει το πλήρωμα και αρχίσει να του εξηγεί πού ακριβώς θα στοχεύσουν και τι στόχους  θα χτυπήσουν τα κανόνια τους, καλό θα είναι να έχει εξασφαλίσει ότι δεν θα πεταχτεί κάποιος μούτσος από το βάθος να του φωνάξει «ναύαρχε, όλα καλά αλλά στο καράβι δεν έχουμε οβίδες». Διότι τότε θα ξεφτιλιστούν όλοι μαζί. Και μετά θα βουλιάξουν. 

Θέλω να πω, στο μεν πλοίο θα ήταν καλύτερο να συζητήσουν «τι θα κάνουμε τώρα που δεν έχουμε πυρομαχικά» και στον ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν προσφορότερο να πουν «δεν πάμε καλά παιδιά, τι πρέπει να κάνουμε ως τις εκλογές μπας και το γυρίσουμε το παιχνίδι;». Αλλά, ξέρετε, αυτό το τελευταίο με το «χάνουμε» είναι πολύ στενόχωρο, ενώ το άλλο που είπε ο Τσίπρας για τα προβλήματα της αυριανής εξουσίας τους είναι τόσο, μα τόσο ηδονικό. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News