Και ξαφνικά, εκεί που είσαι ευδαιμονικά αποχαυνωμένος/η μπροστά στην τηλεόραση, χωρίς βέβαια να γνωρίζεις αν/γιατί/τι παρακολουθείς (άλλωστε όλα ίδια μοιάζουν), διακοπή για διαφημίσεις! Από συνήθεια, πιάνεις το τηλεκοντρόλ για να αλλάξεις κανάλι. Αλλά, φευ! Και στο άλλο κανάλι, και πάλι διαφημίσεις παίζουν. Όσο και να αλλάζεις κανάλια, όλο διαφημίσεις μπροστά σου. Σαν να έχουν συντονιστεί οι Θεοί της κατανάλωσης και να θέλουν να σε κάνουν να τρέξεις στο ψυγείο σου ή στο e-shop του super market για να αγοράσεις όχι απαραίτητα αυτά που σου λείπουν, αλλά αυτά που σου λένε πως σου λείπουν ώστε να κατακτήσεις την ευτυχία που σου υπόσχονται.

Μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό των διαφημίσεων, υπάρχει όμως και μία διαφήμιση που σου τραβά το ενδιαφέρον, αφού οι εικόνες στάζουν από ηδονή και ο ήχος στο background μοιάζει να ξυπνά τα ενοχικά σου ένστικτα για επιτυχία και αναγνώριση. Η διαφήμιση παρουσιάζει τον οδηγό επιτυχίας στη ζωή κάθε αρσενικού που σέβεται την κοινωνία που τον τρέφει, τα βήματα για να αναγνωριστεί ως ο ιδανικός πα-τέρας. Σε μία σειρά από εικόνες που αλλάζουν ταχύτατα, προλαβαίνεις να γίνεις μάρτυρας χειραψιών με σημαίνοντα πολιτικά πρόσωπα, αγκαλιών με σταρ της οθόνης και της πίστας, δωρεών σε κοινωφελείς σκοπούς παρουσία κάμερας που σφραγίζει τη μέγιστη αυτή ανιδιοτελή πράξη θυσίας του ατομικού οφέλους στο βωμό του καλού του κοινωνικού συνόλου. Ποιο είναι όμως άραγε αυτό το σύνολο; Πόσο απέχεις από αυτό το σύνολο; Φαίνεται κάπου στην οθόνη αυτό το σύνολο; Και αν φαίνεται, σίγουρα θα περιλαμβάνει ανθρώπους με αγέρωχη κορμοστασιά, χαμόγελο που καταδεικνύει κάτασπρη και λαμπερή οδοντοστοιχία, οικογένειες που ζεσταίνονται χωρίς τύψεις και άγχος δίπλα σε ένα ηλεκτρικό σώμα, καταξιωμένους επαγγελματίες σε δουλειές χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο. Και ξαφνικά, στην άκρη της εικόνας, ένα μικρό κορίτσι κουλουριασμένο σε εμβρυακή στάση, με μία κηλίδα αίμα, αρκετές σταγόνες σπέρμα και μερικά πεταμένα χαρτονομίσματα δίπλα του. Σου χαλάει την εικόνα, κλείνεις τα μάτια! Διώξτε το από την εικόνα φωνάζεις, η διαφήμιση είναι κατάλληλη για ανηλίκους, δεν καταλαβαίνετε;

Γυρίζεις απότομα κανάλι, αφού η τελευταία διαφήμιση σε τρόμαξε, σε άγχωσε, σε φόβισε. Και πέφτεις πάνω σε έτερη διαφήμιση, για αθλητές που φέρνουν μετάλλια και δόξα στη χώρα τους. Για αθλητές που σηκώνονται στα χέρια των απλών ανθρώπων όταν κατεβαίνουν από το αεροπλάνο με το μετάλλιο στο στήθος. Για μπαμπάδες πρότυπα για τα παιδιά σου που είναι δίπλα σου και παρακολουθούν τη διαφήμιση. Και ξαφνικά, ο αθλητής βρίσκεται στο κρεβάτι του νοσοκομείου, με σπασμένο πόδι, χωρίς μαλλιά και βλέμμα στο κενό. Ξαφνικά βλέπεις το μετάλλιο που κρατούσε να πέφτει από το χέρι του στο πάτωμα, εκεί που βρίσκεται η μικρή του κόρη που το πιάνει και το κρεμάει στο στήθος της. Και καθώς ο αθλητής αφήνει την τελευταία του πνοή, χιλιάδες άλλα παιδιά μπαίνουν στο θάλαμο του νοσοκομείου για να περιεργαστούν το μετάλλιο, να πάρουν δύναμη και θάρρος από αυτό, για να ενώσουν τα τραύματα και τα κενά της ψυχής τους με το λιωμένο χρυσάφι του. Αυτή όμως η εικόνα του ετοιμοθάνατου αθλητή χαλάει την αισθητική σου και θέλεις να αλλάξεις το κανάλι, συνειδητοποιώντας ταυτόχρονα πως η σήμανση λέει πως η διαφήμιση είναι ακατάλληλη για ανηλίκους.

Αγαπητοί διαφημιστές και καναλάρχες, αντιστρέψτε σας παρακαλώ τη σήμανση στις δύο παραπάνω διαφημίσεις. Στοχεύστε στο κοινό 3-18 ετών και αφήστε για λίγο στην άκρη το κοινό 18-54 που φέρνει εμπορικά κέρδη. Μόνο το κοινό των 3-18 ετών θα φέρει επόμενη ζωή, αν εξακολουθεί να υπάρχει ένα τέτοιο ενδεχόμενο…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News