Μπορεί ένας εύπορος να αγοράσει με χρήματα «εισιτήριο» για μια ζωή όπου τα λεφτά δεν θα έχουν καμία αξία ή για έναν κόσμο όπου δεν θα υπάρχουν καθόλου χρήματα; Επί πολλά χρόνια, ο φόβος που επικρατούσε για έναν πυρηνικό Αρμαγεδώνα ή για τις ολέθριες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής έκανε τους πλούσιους Αμερικανούς να θέλουν να αγοράσουν ένα υπόγειο καταφύγιο, είτε σε κάποιο απομακρυσμένο σημείο του πλανήτη είτε σε κάποιο βαριά οχυρωμένο συγκρότημα, προκειμένου να ξεπεράσουν τις επιπτώσεις της «επικείμενης» Αποκάλυψης. Ωστόσο για όλα αυτά τα μεγαλόπνοα σχέδια απόδρασης υπήρχαν άλυτα προβλήματα. Πώς, λόγου χάρη, θα κρατούσε ισχυρή την πίστη των φρουρών του ένας δισεκατομμυριούχος επιζών κάποιας τεράστιας καταστροφής μετά την πρόσκρουση ενός αστεροειδούς στη Γη, όταν την επόμενη ημέρα όλα τα λεφτά του κόσμου θα ήταν άχρηστα για εκείνους;

Πλέον, σύμφωνα με άρθρο των βρετανικών Τimes, ένας κατασκευαστής ακινήτων από το Νιου Τζέρσεϊ, κάποιος Τζέι Σι Κόολ, ισχυρίζεται ότι έχει τη λύση. Ο 66χρονος επιχειρηματίας δηλώνει ότι είναι στη διαδικασία της δημιουργίας μίας αυτοσυντηρούμενης φάρμας η οποία μπορεί να προσφέρει καταφύγιο στους πλούσιους και ισχυρούς αυτού του κόσμου, όταν έρθει η ημέρα της καταστροφής. Ο Κόουλ έχει δημιουργήσει ένα αγρόκτημα, έξω από το Πρίνστον του Νιου Τζέρσι και άλλο ένα στα βουνά Πόκονος στην Πενσιλβάνια. Και τα δύο αγροκτήματα είναι χτισμένα σε άγνωστες τοποθεσίες και, όπως λέει ο Κόουλ, μπορούν να παράγουν τα δικά τους τρόφιμα. Ο κατασκευαστής τους ευελπιστεί, σύμφωνα με την εφημερίδα, ότι πρόκειται για τα πρώτα κτίρια σε ένα δίκτυο μικρών αγροκτημάτων, εκτός πόλεων.

«Στις ΗΠΑ εισάγουμε το 50% των τροφίμων που καταναλώνουμε» λέει ο Κόουλ. «Αν η εφοδιαστική αλυσίδα σπάσει, αυτό σταματά. Από το 50% που καλλιεργούμε, το 80% προέρχεται από τα δυτικά του Μισισιπή. Βασικά, αυτό σημαίνει ότι για τους 170 εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν ανατολικά του Μισισιπή, δεν παράγονται αρκετά τρόφιμα προκειμένου εκείνοι να συντηρηθούν, αν συμβεί κάτι και διακοπεί η εφοδιαστική αλυσίδα».

Ο Κόουλ, ο οποίος είχε διατελέσει στο παρελθόν πρόεδρος του Αμερικανικού Επιμελητηρίου στη Λετονία, ισχυρίζεται ότι πλέον προσπαθεί να κάνει πράξει τα μαθήματα που πήρε από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης. «Η Λετονία πέρασε την περίοδο της αναταραχής χωρίς εντάσεις, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι είχαν ένα μέρος όπου οι ίδιοι καλλιεργούσαν το φαγητό τους» είπε.

Η λύση του Κόουλ για τις ΗΠΑ ήταν να χτίσει αγροκτήματα σε απόσταση 130 χιλιομέτρων περίπου από τις μεγάλες πόλεις, τα οποία θα μπορούσαν να λειτουργήσουν φθηνά από τον διαχειριστή της φάρμας, αλλά θα μπορούσαν να δουλέψουν με μεγαλύτερη ένταση σε περίπτωση κρίσης, με την προσθήκη ενός γιατρού και ενός μηχανικού. «Στην ουσία, πρόκειται για ανθεκτικές και αυτοσυντηρούμενες φάρμες, οι οποίες απέχουν οδικώς περίπου δύο ώρες από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Θα χρησίμευαν επίσης ως ασφαλή καταφύγια όπου οι εύποροι του πλανήτη θα μπορούσαν να πάνε, εάν η εφοδιαστική αλυσίδα σπάσει» ισχυρίζεται ο κατασκευαστής τους. «Ο κάθε επενδυτής σε αυτό το πρότζεκτ θα κληθεί να επενδύσει 3 εκατ. δολάρια. Ετσι, αν τα πράγματα πάνε άσχημα, εκτός από ένα ασφαλές καταφύγιο θα μπορούσαμε να συνεισφέρουμε και στη βιωσιμότητα του αγροδιατροφικού τομέα» λέει.

Παρόμοιες και ακόμη πιο φιλόδοξες ιδέες από τον 66χρονο επιχειρηματία έχουν καταθέσει και διάσημοι αμερικανοί κροίσοι, όπως ο Τζεφ Μπέζος. Για παράδειγμα, ο ιδρυτής της Amazon ήθελε να ιδρύσει διαστημικές αποικίες που θα λειτουργούσαν ως καταπακτή διαφυγής από τη Γη. Ωστόσο όταν δημοσιογράφοι τον ρώτησαν ποιος θα πρωτοπήγαινε εκεί, ο ίδιος απέφυγε να απαντήσει. Αλλά και ο Ελον Μασκ ισχυριζόταν ότι η ανθρωπότητα θα μπορούσε να έχει χτίσει αποικία στον Αρη από τη δεκαετία του ‘70, και τώρα ο ίδιος έχει βάλει στόχο να στείλει ανθρώπους στον Αρη πριν από το 2030. Στο βιβλίο «Survival of the Richest» o συγγραφέας Ντάγκλας Ράσκοφ επικρίνει ως «εξωφρενικά αισιόδοξες» τις ιδέες που έχουν οι πλούσιοι και ισχυροί του πλανήτη προκειμένου να σωθούν οι ίδιοι και οι οικείοι τους ή εν πάση περιπτώσει όποιος τους πληρώσει, στην περίπτωση μίας μεγάλης καταστροφής. «Ολοι αυτοί βλέπουν τον κόσμο σαν ένα παιχνίδι που κερδίζει όποιος βρει τη διέξοδο στο αδιέξοδο» λέει ο συγγραφέας. Και οι ιδέες ποτέ δεν είναι αρκετές, για να συνεχίσει το χρήμα να ρέει…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News