Υπήρχε μία εποχή, όχι και τόσο ρομαντική, αλλά πάντως ενδιαφέρουσα, κατά την οποία οι μετανάστες που βρίσκονταν στη χώρα μας «λιάζονταν» και έπειτα, κάπως, κάπου εξαφανίζονταν.

Ηταν η περίοδος διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τότε που ορισμένοι νόμιζαν ότι η Ελλάδα θα κάνει ό,τι θέλει και όπως θέλει και ότι πέραν της νομισματικής και θεσμικής συγκρότησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα άλλαζε τα πάντα –και μέσα σε αυτά, και τη μεταναστευτική πολιτική της (όσο κακή κι αν είναι).

Τίποτε από αυτά δεν συνέβη και ακολούθησε μία περίοδος της ίδιας διακυβέρνησης, κατά την οποία ο βίος των μεταναστών στα κέντρα φιλοξενίας (sic) έγινε αβίωτος, όσο ο ακτιβισμός των παραφυάδων της Αριστεράς εξακολουθούσε να οργιάζει ποικιλοτρόπως.

Γνωστά όλα αυτά και, πλέον, παρελθόν.

Τόσο παρελθόν, που ο ίδιος άνθρωπος ο οποίος τότε διακήρυσσε ή εν πάση περιπτώσει ενθάρρυνε όλα αυτά, σήμερα εκστομίζει για το ίδιο θέμα, θέσεις και προτάσεις στα όρια της ακρότητας.

Ας κλείσει κάποιος τα μάτια και ας κρατήσει την αναπνοή του, προσπαθώντας να σχηματίσει μία εικόνα για το ποιος μπορεί να έχει αναφέρει τα παρακάτω:

«(…) Αυτή τη στιγμή εμείς έχουμε φτιάξει κάποιες τεράστιες δομές, στην ουσία, κράτησης, εγκλεισμού προσφύγων και μεταναστών που έρχονται στη χώρα.

»Την ίδια ώρα, όπου κι αν βρεθείτε στην ύπαιθρο αλλά και στα μεγάλα αστικά κέντρα που είναι τουριστικά κέντρα, υπάρχει τεράστιο έλλειμμα εργατικών χεριών. Και στους αγρότες γης, και στον τουρισμό, παντού στην αγορά. Εργατικών χεριών, εργασιών που για λόγους που δεν είναι της παρούσης να συζητήσουμε, οι έλληνες συμπολίτες μας δεν επιθυμούν να εργαστούν σε δουλειές του ποδαριού, στο μάζεμα της ελιάς, στο μάζεμα των ροδάκινων (…).

» Νομίζω όμως ότι η λύση θα είναι, όπως η Ευρώπη λέει “δεν περνάτε”, και εμείς να τους πούμε “δεν περνάτε στην Ευρώπη” –πράγματι, γιατί η Ευρώπη έχει κλείσει τα σύνορα– “αλλά εάν έρθετε εδώ, θα ξέρετε ότι έχετε δύο επιλογές: ή να γυρίσετε πίσω, ή να ενταχθείτε με τους όρους που το ελληνικό κράτος προβλέπει να ενταχθείτε, που σημαίνει να μπείτε σε μία παραγωγική διαδικασία”, που σημαίνει η ερειπωμένη ύπαιθρος να αποκτήσει εργάτες γης, που σημαίνει ότι δεν θα κάθεστε για να σας δίνουμε επιδόματα μέχρι να βρείτε τον τρόπο να φτάσετε στην Ευρώπη με smugglers, με διακινητές».

Η συνέχεια περιελάμβανε και τη λύση του δημογραφικού δι’ αυτού του τρόπου και έτσι εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι τα λόγια αυτά εκστομίστηκαν από τον Αλέξη Τσίπρα. Και αυτό έγινε κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του στη ΔΕΘ. Μίλησε κανείς για εργαλειοποίηση των μεταναστών;

Το θέμα δεν είναι μόνο η μετατόπιση από τους μετανάστες που «λιάζονται», στους μετανάστες που θα μείνουν στη χώρα για να δουλεύουν καταναγκαστικά στα χωράφια και στις δουλειές που δεν θέλουν οι Ελληνες, με την απειλή της απέλασης-επαναπροώθησης κ.λπ.

Είναι πολύ πιο βαθύ και φανερώνει ότι ο πολιτικός κυνισμός, όπως αποκαλύπτεται κυρίως στις διατυπώσεις και την επιλογή των λέξεων, διαπνέει κάθε διανοητική διαδικασία στο ΣΥΡΙΖΑ και σε όλα τα κλιμάκια του. Μαζί με την προχειρότητα, φυσικά.

Ακόμη και αν είχε κανείς να προτείνει κάτι σε αυτήν την κατεύθυνση, θα όφειλε να μην το κάνει έτσι, παρεμπιπτόντως και επιφανειακά.

Για να μην καθίσει τώρα κανείς να αναλύσει όλες τις αντιφάσεις που υπάρχουν στις φράσεις αυτές. Π.χ., ότι η ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική και δεν μας αρέσει, αλλά και τη χρησιμοποιούμε ως μέσο καταναγκασμού και εκβιασμού. Και επίσης, αν ανάμεσα σε αυτούς που ο Τσίπρας θέλει να στείλει στα χωράφια υπάρχουν γιατροί, μηχανικοί ή νοσοκόμοι, τι θα γίνει με αυτούς;

Είναι μάλλον περιττό να επιχειρήσουμε να φανταστούμε τι θα συνέβαινε, αν αυτά τα ίδια λόγια τα εκστόμιζε κάποιος με χαμηλές επιδόσεις στο «αριστερόμετρο» και τι θα άκουγε για τις ρατσιστικές (τουλάχιστον) θέσεις του.

Από την άλλη πλευρά, όμως, στον πυρήνα της πρότασης υπάρχουν τα ανεξίτηλα ίχνη της σοβιετικής αντίληψης και πρακτικής, αλλά εδώ ξεκινά μία άλλη συζήτηση χωρίς τέλος…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News