Εγινε επαγγελματίας μόλις πριν από τέσσερα χρόνια. Τον Φεβρουάριο του 2020, στα 16 του, στο παρθενικό του ATP τουρνουά (στο Ρίο Οπεν, στο οποίο συμμετείχε με wild-card), νίκησε τον συμπατριώτη του, Νο.41 της παγκόσμιας κατάταξης, Αλμπερτ Ράμος Βινιόλας. Δεν περιλαμβανόταν, τότε, ούτε στους 400 καλύτερους τενίστες του ranking. Τον Ιανουάριο του 2021 κέρδισε, για πρώτη φορά, μια θέση στο κυρίως ταμπλό ενός γκραν-σλαμ (του Αυστραλιανού Οπεν), και έφτασε στον 2ο γύρο. Εξι μήνες αργότερα, στην Κροατία, κατέκτησε τον πρώτο του ATP τίτλο. Είχε, μόλις, ενηλικιωθεί. Ηταν η στιγμή που ο Κάρλος Αλκαράθ πάτησε το κουμπί της «εκτόξευσης».

Ολοι συμφωνούσαν ότι το «παιδί – θαύμα» από τη Μούρθια θα έφτανε πολύ ψηλά. Αλλά κανείς δεν περίμενε να… τρυπήσει τον ουρανό τόσο γρήγορα. Ούτε ο ίδιος. Το παραδέχτηκε στη συνέντευξη Τύπου μετά τον θρίαμβό του στη Νέα Υόρκη, τα ξημερώματα της Δευτέρας: «Είναι τρελό, ποτέ δεν πίστευα ότι θα πετύχαινα κάτι τέτοιο στα 19 μου. Εγιναν όλα τόσο γρήγορα… Είναι απίστευτο, κάτι που ονειρευόμουν από μικρός, από τότε που άρχισα να παίζω τένις».

Στον τελικό «των πρωτάρηδων» στο Αμερικανικό Οπεν ο υπερταλαντούχος Ισπανός νίκησε τον 23χρονο Νορβηγό, Κάσπερ Ρουντ, με 6-4, 2-6, 7-6(1), 6-3, κατέκτησε τον πρώτο major τίτλο της σύντομης καριέρας του, και έγραψε Ιστορία. Εκθρόνισε τον μέχρι χθες Νο.1 του ranking, Ντανιίλ Μεντβέντεφ (περυσινό πρωταθλητή του τουρνουά), και σκαρφάλωσε στην κορυφή του ανδρικού τένις. Είναι ο νεαρότερος (19 ετών και 4 μηνών) που το καταφέρνει στα 49 χρόνια που υπάρχει η παγκόσμια κατάταξη. Ο νεαρότερος τροπαιούχος σε γκραν-σλαμ μετά τον Ράφα Ναδάλ (2005). Ο νεαρότερος πρωταθλητής του Αμερικανικού Οπεν μετά τον Πιτ Σάμπρας (1990). Εκτός θεαματικού απροόπτου, ο Αλκαράθ κέρδισε και μια θέση στους ATP Finals. Θα γίνει ο νεαρότερος αθλητής που θα λάβει μέρος στη διοργάνωση των κορυφαίων της χρονιάς, εδώ και τρεις δεκαετίες.

Στη Νέα Υόρκη νίκησε, εκτός από τους αντιπάλους του, και την κόπωση. Για να σηκώσει το πέμπτο τρόπαιο της καριέρας του (σε επτά Τελικούς), χρειάστηκε να αγωνιστεί -στο σύνολο- επί 27 ώρες και 20 λεπτά μέσα σε δυο εβδομάδες. Ιδίως η δεύτερη, ήταν εξοντωτική. Το παιχνίδι του με τον Τσίλιτς κράτησε (σχεδόν) 4 ώρες. Με τον Σίνερ, πάνω από 5. Και με τον Τιάφο στον ημιτελικό, 4 ώρες και 20 λεπτά. Στο 3ο σετ του τελικού η κούρασή του ήταν εμφανής, όμως ο Αλκαράθ ολοκλήρωσε νικηφόρα και αυτό το ματς, το οποίο διήρκεσε 3 ώρες και 23 λεπτά.

Η αντοχή του, το πάθος του για τη νίκη, θύμισε Ναδάλ, με τον οποίο συχνά τον παρομοιάζουν στην Ισπανία. Εχουν κι άλλα κοινά χαρακτηριστικά: την αθλητική ευφυΐα, την αυτοπεποίθηση, την εργατικότητα. Επιπλέον, προτιμούν και οι δυο το χώμα. Κάπου εδώ, όμως, οι ομοιότητες εξαντλούνται, και αρχίζουν οι διαφορές. Ο Αλκαράθ είναι δεξιόχειρας, πιο γρήγορος και πιο επιθετικός, από την αρχή του αγώνα. Επίσης, μπορείς να τον «διαβάσεις» σαν ανοιχτό βιβλίο. Οταν νιώθει καλά, το χαμόγελο είναι, μονίμως, ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Στο Μόντρεαλ και στο Σινσινάτι ήταν ολοφάνερο πως αισθανόταν πίεση. Ενώ στη Νέα Υόρκη, «ήρθα εδώ για να το απολαύσω. Οταν το διασκεδάζω, παίζω το καλύτερό μου τένις. Λατρεύω να παίζω τένις». Λατρεύει, επίσης, να παρακολουθεί ποδοσφαιρικούς αγώνες της Ρεάλ Μαδρίτης.

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς έχει υποφέρει από τον νεαρό Ισπανό, ο οποίος τον έχει νικήσει τρεις φορές. Μια από αυτές ήταν πέρυσι τέτοιες μέρες στο Αμερικανικό Οπεν. Ο Στέφανος ήταν, τότε, Νο.3 της παγκόσμιας κατάταξης, ενώ ο Αλκαράθ, Νο.55. Στο ντεμπούτο του στο «Φλάσινγκ Μίντοους» ο πιτσιρικάς είχε φτάσει στον 4ο γύρο, και ο έλληνας πρωταθλητής δεν έκρυβε τον θαυμασμό του για εκείνον: «Η ταχύτητα που δίνει στο μπαλάκι, είναι απίστευτη. Δεν έχω δει, ποτέ, ξανά κάποιον να χτυπάει το μπαλάκι τόσο δυνατά».

Τον Ιανουάριο του 2020 βρισκόταν στο Νο.490 του ranking. Ενάμισι χρόνο αργότερα έγινε ο νεαρότερος τενίστας, ever, που μπήκε στο top-100. Τον περασμένο Απρίλιο έκανε την πρώτη του είσοδο στο top-10 (Νο.9), λίγο πριν κλείσει τα 19. Και σήμερα, είναι Νο1. Δυο θέσεις πάνω από το ίνδαλμά του, τον Ράφα Ναδάλ. Στην «τρελή» πορεία του προς την κορυφή έχει καταρρίψει, ή έχει πλησιάσει, αρκετά από τα ρεκόρ που είχε πετύχει ο θρυλικός Ισπανός στην αφετηρία της καριέρας του.

«Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να συμβούν όλα τόσο γρήγορα», έχει ομολογήσει ο προπονητής του, Χουάν Κάρλος Φερέρο, ο οποίος τον έχει αναλάβει από τα 16 του. Ο Φερέρο κατέκτησε το Ρολάν Γκαρός το 2003, τη χρονιά που γεννήθηκε ο Αλκαράθ, και είχε ανέβει στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης εκείνη τη σεζόν. Ακόμη και ο θείος του Ράφα, Τόνι Ναδάλ, τονίζει σε κάθε ευκαιρία πως ο Αλκαράθ είναι πιο ολοκληρωμένος, ως αθλητής, από ό,τι ήταν ο ανιψιός του σε αυτή την ηλικία.

Ο πιτσιρικάς θεωρείται, πλέον, από τους ειδικούς του σπορ ως ο ηγέτης της νέας γενιάς του ανδρικού τένις. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι τα μέχρι τώρα κατορθώματά του στο Tour είναι μόνον η αρχή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News