Το Σάββατο μοίρασε χρήμα. Την Κυριακή μοίρασε θεσμική συνέπεια και αυτοπεποίθηση. Με βάση τον διαβολομήνα που είχε προηγηθεί, ο Κυριάκος τα πήγε εξαίρετα στο διήμερο της ΔΕΘ. Θέλησε να αλλάξει την ατζέντα και το κατάφερε σε ικανοποιητικό βαθμό. Το Σάββατο όλοι αναρωτιούνταν αν θα πάρουν τίποτα και πόσα θα ΄ναι αυτά. Αυτό ακριβώς ήθελε και ο Μητσοτάκης. Την Κυριακή όλοι περίμεναν με ενδιαφέρον τι θα πει για τον εκλογικό νόμο, για να τον ζυγίσουν στην συνέχεια: Είναι θεσμικός ή τακτικιστής; Φοβάται τις επερχόμενες εκλογές ή δεν υπολογίζει τίποτα; Κι αν δεν φοβάται, μήπως ξέρει κάτι που οι υπόλοιποι δεν ξέρουμε;

Ερωτήματα δίχως απάντηση. Που όμως, επιτέλεσαν την αποστολή τους, έστω και προσωρινά. Ξέφυγε η επικαιρότητα από το θέμα της παρακολούθησης Ανδρουλάκη. Γράφω για την «επικαιρότητα» και όχι για το μυαλό του κόσμου, διότι αυτά τα δυο δεν ταυτίζονται πάντα και υποχρεωτικά. Προφανώς το ρεύμα, η τιμή του φυσικού αερίου και η ακρίβεια στο σούπερ μάρκετ, υπερκαλύπτει πολλαπλώς στο μυαλό του μέσου Έλληνα τα δεδομένα του θέματος των υποκλοπών. Όμως η ειδησεογραφία δεν εγκαταλείπει εύκολα τις παρακολουθήσεις, γεγονός που θα χαροποιούσε τους κυβερνητικούς. Τέλος πάντων, αυτό το διήμερο η επικαιρότητα ήταν οικονομική και πολιτική.

Και πού πάμε τώρα, μετά από τις δύο μεστές σε ειδήσεις παρουσίες του Μητσοτάκη; Πάμε για ένα οκτάμηνο προεκλογικών μαχών, με ξεκαθαρισμένο πάντως το τοπίο. Πορευόμαστε με την ίδια κυβέρνηση, με τον ίδιο εκλογικό νόμο. Και με τα διλήμματα των δυο μεγάλων επίσης αποκρυσταλλωμένα.  Ο Μητσοτάκης με το «εγώ ή μια κυβέρνηση τερατογένεσης» και ο Τσίπρας με το «εγώ ή η χούντα Μητσοτάκη». Τα γράφω όπως τα καταλαβαίνει ο κόσμος, δεν θα τα δείτε έτσι διατυπωμένα στις αφίσες και τα σποτ.  Ενδιαφέρον έχει και η στόχευση Μητσοτάκη στις πρώτες εκλογές με απλή αναλογική, ξέρει ότι θα ήταν μέγα λάθος του να τις κάνει δώρο στην αντιπολίτευση στοχεύοντας απευθείας στις δεύτερες.

Το σίγουρο είναι ότι, από δω και πέρα, ο μεν Τσίπρας θα επιμείνει στο θέμα των υποκλοπών, ο δε Κυριάκος θα ελπίζει βασίμως ότι η οικονομία ή τα Ελληνοτουρκικά θα βάλουν την τελική τους σφραγίδα στις εξελίξεις. Στο πρώτο, ο Πρωθυπουργός είναι και θα παραμείνει ευάλωτος, το μόνο που ελπίζει είναι να κατέβει το θέμα χαμηλά στα ενδιαφέροντα του κόσμου. Στο δεύτερο, ο Τσίπρας είναι αδύναμος. Όσο κι αν προσπαθεί, ο Μητσοτάκης είναι πιο αποτελεσματικός στο διεθνές παιχνίδι, ενώ δύσκολα θα πείσει ότι η ακρίβεια που σαρώνει τον πλανήτη είναι «ακρίβεια Μητσοτάκη».

Σε δύο γήπεδα παίζεται η μπάλα αυτή την στιγμή. Ανάλογα το γήπεδο του οποίου ο κόσμος θα διαλέξει να γεμίσει τις κερκίδες, θα κριθεί και ο νικητής. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News