Βρίσκεται λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέναντι σε ένα μέτωπο; Καλή ερώτηση, δίχως επί του παρόντος απάντηση. Το Μαξίμου δεν το λέει ακόμα ευθέως, αν και αρχίζει να το υπονοεί όταν καταμετρά τις καθημερινές ταυτίσεις των πολιτικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Μαζί με κάτι παλαιοδεξιούς της πρώην καραμανλικής φρουράς να σιγοντάρουν τον darling Τσίπρα. Εδώ που τα λέμε, ακόμα και να δει η ΝΔ ένα μέτωπο συγκροτημένο μπροστά της, δεν θα το παραδεχτεί εύκολα. Κανένας δεν θέλει ένα μέτωπο απέναντι του. 

Τουναντίον, ο ΣΥΡΙΖΑ διατυμπανίζει το μέτωπο. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει, η Κουμουνδούρου το εφευρίσκει. Και το θεωρεί ικανή βάση για μια μετεκλογική «προοδευτική» κυβερνητική συνεργασία, που θα πατά στην πολυδιάσπαση δυνάμεων που θα προκύψει από την απλή αναλογική. Ο Ανδρουλάκης δεν ασχολείται με το θέμα επί του παρόντος. Επιτίθεται μονοθεματικά εναντίον της κυβέρνησης και επί του παρόντος κρατιέται στον αφρό. Μετά, θα δει τι θα κάνει. 

Τα πολιτικά μέτωπα όμως, είναι πολύπλοκοι οργανισμοί. Για να ξεπηδήσουν από το πουθενά, πρέπει να συντρέξουν πολλαπλές προϋποθέσεις. Και όταν ξεπηδήσουν, ποτέ μα ποτέ δεν ευνοούν όλους τους συμμετέχοντες σ’ αυτά. Ευνοούν μόνο τον κυρίαρχο εντός τους. Οι δευτεράντζες κάθε μετώπου, δευτεράνζες παραμένουν και στη συνέχεια, κομπάρσοι που αντικειμενικά υποβοηθούν τον έναν που έχει πιάσει το αρχηγικό στασίδι. 

Το 2012-15 υπήρχε αντιμνημονιακό μέτωπο. Συνασπίστηκε κόσμος και κοσμάκης απ’ όλο το πολιτικό φάσμα σε αυτό, ο Τσίπρας αναδείχθηκε. Το 2019 υπήρχε αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Μάζεψε όλο το χαρτί ο Μητσοτάκης. Τώρα, αν υπάρξει, πάλι ο Τσίπρας θα το καρπωθεί. Μόνο που τα μέτωπα δεν κατασκευάζονται με λόγια, ούτε είναι μονοθεματικά. 

Ακριβώς επειδή εκφράζουν έναν ελάχιστο κοινό πολιτικό παρονομαστή της κοινωνίας και κάποιων πολιτικών δυνάμεων εναντίον ενός κοινού εχθρού που αποτελεί υπέρτατη κοινή απειλή, τα βλέπουμε σπάνια. Υπό κανονικές πολιτικές συνθήκες, δεν εμφανίζονται πραγματικά πολιτικά μέτωπα. Ολες οι αντιπολιτεύσεις ομνύουν σ’ αυτά, αλλά η πραγματικότητα σπάνια τα γεννά. Πρέπει να συντρέχουν συνθήκες κρίσης και παρακμής. Ακόμα πιο απίθανο δε, είναι να εμφανιστούν εναντίον της πολιτικής δύναμης που έχει σχετική κοινωνική πλειοψηφία και η ΝΔ σήμερα συνεχίζει να προηγείται καθαρά.

Το 2012-15 το μέτωπο συγκροτήθηκε πάνω στο σοκ και το δέος της χρεοκοπίας και των μνημονίων που διέλυσε την ελληνική κοινωνία. Το 2019, το μέτωπο συγκροτήθηκε πάνω στους μετεωρισμούς του ευρωπαϊκού μας μέλλοντος, στην οικονομική διάλυση της μεσαίας και κατώτερης τάξης και στην οδυνηρή διάψευση υπερβολικών ελπίδων που είχαν καλλιεργηθεί. Σήμερα είναι δυνατόν να συγκροτηθεί μέτωπο στηριγμένο στην παρακολούθηση Ανδρουλάκη; Αντε να προσθέσουμε και τον εισαγόμενο πληθωρισμό; 

Στην πολιτική, κανείς δεν πρέπει να κινείται με βεβαιότητες. Μπορεί να το δούμε κι αυτό. Αλλά η στατιστική και η λογική είναι εναντίον του, το πιθανότερο είναι να μην το δούμε. Και να πάμε σ’ ένα φθινόπωρο, με την οικονομία μπροστά. Η οποία δεν ευνοεί αντιμητσοτακικά μέτωπα, μάλλον αντιτσιπρικές αναμνήσεις αναμοχλεύει…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News