Οταν η Σάνα Μαρίν έγινε πρωθυπουργός της Φινλανδίας, ήταν μόλις 34 ετών. Λίγες ημέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, ήταν είδηση στα μεγαλύτερα ΜΜΕ. Κανείς έξω από τη χώρα της δεν είχε ξανακούσει το όνομά της, αλλά δεν είχε σημασία. Σε μια ήπειρο που θρηνούσε την απώλεια μιας μητριαρχικής φιγούρας, μια νέα γενιά γυναικών πολιτικών έμοιαζε να κάνει την εμφάνισή της. Με επικεφαλής τη Μαρίν, που όχι μόνο ήταν γυναίκα, αλλά ήταν και η νεότερη αρχηγός κράτους σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ποιος θα της το έλεγε τότε ότι μόλις δύο χρόνια αργότερα, οι ίδιοι λόγοι θα την έκαναν να συζητιέται ξανά – αυτή τη φορά όχι ως παράδειγμα προς μίμηση, αλλά προς αποφυγή.

Υποθετικά, τις θέλουμε τις νέες γυναίκες στην πολιτική. Προφανώς όχι όπως είναι στ’ αλήθεια, αλλά όπως θα θέλαμε να είναι. Μοντέρνες, αλλά όχι τσαπερδώνες, ώστε να τις πάρουν στα σοβαρά. Με γυναικεία ατζέντα και ατζέντα ισότητας, αλλά χωρίς να την πολυδείχνουν κιόλας, μην τυχόν και τρομάξουν τους άνδρες ψηφοφόρους. Κυρίως: να είναι αρραβωνιασμένες, παντρεμένες ή σε αλλεπάλληλες μονογαμικές σχέσεις, ώστε η σεξουαλική ζωή τους να μην μπει ποτέ στο στόχαστρο και (πολύ περισσότερο) για να μειωθούν οι πιθανότητες ενός καταστροφικού για την καριέρα τους ροζ βίντεο. Ωστε η ηθική τους να μην αναμετρηθεί με την περιβόητη κοινή γνώμη, να μην τεθεί ποτέ και από κανέναν υπό αμφισβήτηση.

Τις θέλουμε τριάντα στην όψη, αλλά εξήντα στις συνήθειες, κόρες και μαμάδες μαζί. Αυτοί είναι οι κανόνες, ώστε οι φωτογραφίες τους –κατά προτίμηση πίσω από τοπία που αναδεικνύουν την πολιτική ταυτότητά τους– να παίζουν σε αξιοπρεπή αφιερώματα στα ΜΜΕ. Κανείς δεν πολυνοιάζεται που τέτοιες τριαντάρες δεν είναι πραγματικές γυναίκες, αλλά πολιτικές περσόνες, κατασκευάσματα που καταρρέουν μόλις ο δημόσιος εαυτός δώσει την θέση του στον ιδιωτικό. Μόνο έτσι μοιάζουν αρκετά ακίνδυνες, ώστε να ψηφιστούν. Πόσο μάλλον για να ηγηθούν.

Ταίριαζε στο προφίλ η Μαρίν όσο φορούσε τα κοστούμια της και έσφιγγε το χέρι της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, εκπροσωπώντας ακόμα και τη Σουηδία σε συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου μέσα στην πανδημία. Ταίριαζε όταν έβαλε το «πολεμικό» κοντομάνικο για να επισκεφτεί τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Ταίριαζε όταν φωτογραφήθηκε μόνο με σακάκι και χωρίς σουτιέν και όταν πήγε στην συναυλία σαν «κανονική» γυναίκα – κι ας το έκανε εν μέσω μιας σημαντικής κρίσης για τη χώρα της, που είχε μπει στο στόχαστρο της Ρωσίας για το αίτημα εισόδου στο ΝΑΤΟ. Ολα της ήταν εντός brand: επαρκώς Σκανδιναβή, με δύο μητέρες, χορτοφάγος, αλλά και μητέρα η ίδια, παντρεμένη με τον (επί 18 χρόνια) σύντροφό της.

Πότε σταμάτησε η Μαρίν να πληροί τα κριτήρια που τίθενται για τις γυναίκες πολιτικούς; Οταν διασκέδασε χωρίς συνοδεία, χόρεψε και ήπιε αλκοόλ. Με άλλα λόγια, όταν έσπασε το καλούπι που (κακά τα ψέματα) και η ίδια συναίνεσε ώστε να φτιαχτεί, ζώντας ιδιωτικά όπως πολλές γυναίκες της ηλικίας της. Αν ήταν άντρας, το «ατόπημα» της αμέλειας εν μέσω κορονοϊού θα συζητιόταν σε άλλη βάση. Πολιτικά, κανείς δεν μπορεί να της προσάψει τίποτα άλλο. Δεν μιλάμε για ένα «μπούνγκα-μπούνγκα» πάρτι (με κρατικό χρήμα) όπως αυτά του Σίλβιο Μπερλουσκόνι ούτε για ξεσάλωμα στο «νούμερο 10» της Ντάουνινγκ Στριτ εν μέσω αυστηρής καραντίνας σε όλη την Βρετανία.

Ακόμα και σε μια μεσογειακή χώρα πολλά χιλιόμετρα μακριά, όπου η Φινλανδία γίνεται πρώτο θέμα μια φορά στα πέντε χρόνια, συζητάμε αν η Μαρίν έκανε χρήση ναρκωτικών ή αν απάτησε τον σύζυγό της. Συζητάμε για το μήκος της φούστας της, το τιραντάκι της, τα εκατοστά που απείχε το στόμα του «νεαρού τραγουδιστή» από τον λαιμό της. Ξεχειλίζουμε από σεξισμό, λες και μας αφορούν οι προσωπικές στιγμές της. «Δεν έκανα τίποτα παράνομο», λέει εκείνη. Μήπως έχει σημασία; Είναι πια χαμένη από χέρι. Χαλάρωσε, πίστεψε πως τα χαρτιά της δεν ήταν εξαρχής σημαδεμένα. Αυτό είναι το λάθος που της χρεώνεται στ’ αλήθεια. Και ίσως είναι το μοναδικό.

Την επόμενη φορά που θα βρεθεί κάποιος να αναρωτηθεί γιατί οι νεαρές γυναίκες δεν ασχολούνται με την πολιτική, η απάντηση είναι πιο απλή και από συνταγή για φινλανδική σούπα με σολομό. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News