Στην κωμωδία «Καλή τύχη Λίο Γκράντε», που προβάλλεται με επιτυχία φέτος το καλοκαίρι, η Εμα Τόμσον υποδύεται την 55χρονη Νάνσι Στόουκς, πρώην καθηγήτρια Θρησκευτικών, που λαχταράει για περιπέτεια και παθιασμένο σεξ, δηλαδή όλα όσα είχε στερηθεί κατά τη διάρκεια του γάμου της. Οταν μένει χήρα, αποφασίζει να απολαύσει τη ζωή και προσλαμβάνει τον Λίο Γκράντε (Ντάριλ ΜακΚόρμακ), έναν 20χρονο «σεξοθεραπευτή», με άλλα λόγια έναν νεαρό  εργαζόμενο στη βιομηχανία του σεξ.

H Νάνσι έχει βάλει στόχο να απολαύσει μια σειρά από σεξουαλικές εμπειρίες που δεν είχε βιώσει ποτέ στο παρελθόν με τον εκλιπόντα σύζυγό της. Καταγράφοντας τις συναντήσεις τους, η ταινία στοχεύει στην κοινή εμπειρία γυναικών μεγαλύτερης ηλικίας, που λένε «Νιώθω αόρατη εξαιτίας της ηλικίας μου». Δεν είναι κάτι που αντιμετωπίζουν όλες οι γυναίκες, εξαρτάται από τη γυναίκα, τις αξίες και τις σχέσεις της. Ωστόσο η απάντηση που δίνουν όσες το νιώθουν είναι «Γιατί δεν φαίνομαι πια νέα», κι ας είναι γυναίκες με ενδιαφέρουσα καριέρα, που έχουν ταξιδέψει πολύ, και λοιπά και λοιπά, όπως γράφει η Σούζαν Γκουντ στο Sixty + Me.

Καθώς  γερνούν, όσον αφορά την ευρύτερη κοινωνική αντίληψη, οι γυναίκες χάνουν πλέον την αξία τους, γράφει στο Unherd η Μέρι Χάρινγκτον. Υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό, τουλάχιστον σε επιφανειακό επίπεδο. Σύμφωνα με τον Κρίστιαν Ράντερ, ιδρυτή του ιστότοπου γνωριμιών OKCupid, και συγγραφέα του «Dataclysm», η άποψη των γυναικών για το τι είναι ελκυστικό αλλάζει καθώς μεγαλώνουν, ενώ οι άνδρες ανεξαρτήτως ηλικίας τείνουν να αξιολογούν ότι οι γυναίκες είναι στα καλύτερά τους στα είκοσί τους.

Οι πολύ ωραίες γυναίκες μπορεί να το νιώθουν έντονα αυτό. Η Πολίνα Πορίσκοβα, για παράδειγμα, κάποτε το πιο ακριβοπληρωμένο μοντέλο στον κόσμο, το δήλωσε ξεκάθαρα στους Times: «Είμαι εντελώς αόρατη τώρα πια», είπε. «Πάω σε ένα πάρτι, προσπαθώ να φλερτάρω με άντρες κι εκείνοι απλά φεύγουν από κοντά μου στη μέση της πρότασης για να κυνηγήσουν κάποια 20 χρόνια νεότερή μου. Είμαι ελεύθερη, καλοντυμένη, κάνω προσπάθεια – τίποτα».

Με άλλα λόγια, γράφει η Χάρινγκτον, υπάρχει κάτι σταθερά συνεπές σχετικά με το τι παρακινεί τους άνδρες να σταματήσουν αυτό που κάνουν για να κοιτάξουν επίμονα μια γυναίκα. Το γεγονός ότι η ηλικία της μέγιστης αντιληπτής γυναικείας σεξουαλικότητας συμπίπτει με την ηλικία κατά την οποία κορυφώνεται η γονιμότητα υποδηλώνει έντονα ότι υπάρχει μια βάση, κάτι που αναγνωρίζει η συγγραφέας και σεναριογράφος Αγιελέτ Γουόλντμαν: «Θυμάμαι πως διάβασα σε κάποια μελέτη ότι οι άνδρες μπορούν να καταλάβουν αν μια γυναίκα είναι γόνιμη και εστιάζουν πάνω της το βλέμμα τους σαν ακτίνα λέιζερ», είπε σε συνέντευξή της στο Next Avenue, λίγο πριν κλείσει τα 50. «Λοιπόν, όταν δεν είσαι πια γόνιμη, είναι σαν να σε προσπερνούν», πρόσθεσε.

Στο σημείο αυτό θέλω να πω ότι απορώ και εξίσταμαι και διαφωνώ οριζοντίως και καθέτως. Πού συμβαίνουν άραγε αυτά; Στη Βρετανία, ίσως στην Αμερική; (στη Βόρεια, γιατί στον Νότο οι άντρες δεν μοιάζουν να έχουν τέτοια κολλήματα.) Και ποια είναι η κατάστασή τους; Είναι γυναίκες μόνες, χωρισμένες, χήρες ή σε σχέση (με ή χωρίς γάμο);

Το κλειδί Νο 1 κατά τη γνώμη μου είναι κατά πόσο μια γυναίκα μόνη (ανεξαρτήτως ηλικίας) νιώθει ότι γύρω της υπάρχουν άνδρες που θα της μπορούσαν να της κινήσουν το ενδιαφέρον, ερωτικά. Σημειώστε το αυτό. Γιατί έχει σημασία το πώς νιώθει η κάθε μια από μας σε σχέση με τους άντρες, που κυκλοφορούν γύρω μας. Νιώθεις σέξι; Είσαι σέξι και ποθητή. Τόσο απλά.

Ωστόσο, το κατά πόσο έχεις αποδεχτεί τις αλλαγές, που φέρνει στο σώμα μας ο χρόνος, παίζει επίσης ρόλο. Δεν είναι εύκολο, όταν μάλιστα παίζει φλερτ με πολύ νεότερους άνδρες, που σε κάποιες περιπτώσεις μου φαίνονται πολύ πιο απελευθερωμένοι από μας τις γυναίκες. Με απλά λόγια είναι δικό σου πρόβλημα όταν εκείνος θέλει και εσύ δεν μπορείς.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Paulina Porizkova (@paulinaporizkov)

Το πρόσωπο μιας καλλονής στα 57 της

Εν τω μεταξύ, όπως γράφει ο Μπράντον Αμπροσίνο στο BBC, ακαδημαϊκοί και ακτιβιστές μας καλούν να οραματιστούμε θαυμαστούς καινούργιους κόσμους του σεξ, εντελώς αποκομμένους από την αναπαραγωγή. Σε αυτό το πλαίσιο, η πρόταση της ταινίας «Λίο Γκράντε» έχει αναγνωριστεί ευρέως ως ενδυνάμωση. Το σεξ και η γονιμότητα δεν συνδέονται με κανέναν τρόπο. Οι εμμηνοπαυσιακές γυναίκες μπορούν επίσης να θέλουν, να χρειάζονται και να απολαμβάνουν το σεξ. (Αρκεί, να βρεθεί ο κατάλληλος άνδρας, πράγμα καθόλου εύκολο, το ξέρετε άλλωστε, για να μην αρχίσω τώρα να σας το αναλύω με αριθμούς και ποσοστά). Και στην πραγματικότητα, είναι κάθε άλλο παρά αόρατες.

Η επιθυμία να αντισταθούμε στους περιορισμούς της βιολογίας κρύβεται πίσω από ένα άλλο θέμα, με ηλικιωμένους οι οποίοι εμπλέκονται σε δραστηριότητες στερεοτυπικά νεανικές και «σέξι». Ο Guardian, για παράδειγμα, παρουσίασε πρόσφατα τις τσιρλίντερ γιαγιάδες Sun City Poms στην Αριζόνα, ενώ πέρυσι έκανε θραύση ένα μάθημα pole-dancing σε οίκο ευγηρίας… Ωστόσο τέτοια ρεπορτάζ μοιάζουν με γελοιοποίηση, προκαλούν ίσως και θλίψη, σε αντίθεση με τις θαυμάσιες φωτογραφίες μεγάλων σε ηλικία ζευγαριών σε στιγμές ερωτικές, σε αφιέρωμα του New York Times Magazine.

Σε κάθε περίπτωση, η επιθυμία για σεξ δεν έχει ημερομηνία λήξης· τι κι αν οι νέοι, συνήθως, δεν θέλουν να το ακούσουν: οι ηλικιωμένοι εξακολουθούν να ερεθίζονται ανεξαρτήτως ηλικίας και οι Γάλλοι είναι παρόντες όπως πάντα, με συμβουλές για το σεξ μετά τα 60.

Ωστόσο, το σενάριο του «Λίο Γκράντε» δεν αμφισβητεί την υπόθεση ότι οι γυναίκες είναι αόρατες από μια ηλικία και μετά. Μάλλον το εδραιώνει, υποστηρίζει η Μέρι Χάρινγκτον στο Unherd. Και έχει πολύ λίγα να προσφέρει σε όλες εκείνες τις γυναίκες για τις οποίες το να μη χρειάζεται να είναι πλέον σέξι δεν είναι σφάλμα, αλλά χαρακτηριστικό. Το να μεγαλώνεις έχει, εξάλλου, και τα θετικά του: διαλέγεις ρούχα και παπούτσια με γνώμονα την άνεση και οι άνδρες σου μιλούν κοιτάζοντάς σε πλέον στο πρόσωπο και όχι στο στήθος.

Η Νάνσυ του «Λίο Γκράντε» είναι μια γυναίκα στο κατώφλι της τρίτης ηλικίας, που λαχταρά κάτι το οποίο στην πραγματικότητα έχει χαθεί αμετάκλητα: μια επιστροφή στη σεξουαλικότητα των νιάτων. «Δεν είχα ποτέ οργασμό», λέει αναστενάζοντας, «Υπάρχουν καλόγριες εκεί έξω με περισσότερη σεξουαλική εμπειρία από εμένα, είναι ντροπιαστικό». Και αγοράζει την ψευδαίσθηση αυτής της επιστροφής από έναν νεαρό.

Πρόκειται, λένε, για μια γλυκιά, θεραπευτική, «σεξουαλικά θετική ρομαντική ιστορία» και «ενδυνάμωση» με τη μορφή της καθαρής συναλλαγής, που αποδεικνύεται συναισθηματικά ικανοποιητική, χωρίς καμιά μορφή εκμετάλλευσης ή βρωμιάς. Το «απελευθερωτικό» μήνυμα που προσφέρει είναι ότι ακόμη και οι μεσήλικες γυναίκες που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στη δουλειά τους και στα αγαπημένα τους πρόσωπα μπορούν επίσης να έχουν πρόσβαση σε ηδονιστική, εγωκεντρική ικανοποίηση, χάρη στη βιομηχανία του σεξ.

Οπα, όμως. Ολα αυτά μια χαρά μπορεί να συμβαίνουν στον φανταστικό κόσμο του κινηματογράφου· και ναι μεν λέμε συχνά ότι η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία, αλλά στον πραγματικό κόσμο θα ήταν πολύ απίθανο μια γυναίκα όπως η Νάνσι να κάνει μια τόσο ψυχρή συναλλαγή όπως το να αγοράζει τις σεξουαλικές υπηρεσίες ενός νεαρού, που θα μπορούσε να είναι γιος της. Μια συνταξιούχος δασκάλα στα εξήντα της, που ο σύζυγός της έχει πεθάνει και τα παιδιά της μεγάλωσαν, πολύ εύλογα θα έκανε αυτό που κάνουν πολλές συνομήλικές της: θα ξεκινούσε μια νέα καριέρα· θα άρχιζε να γράφει βιβλία  ή να ζωγραφίζει, θα άνοιγε μαγαζί με χρώματα κιμωλίας, θα γινόταν μέλος σε μια από τις αναρίθμητες εθελοντικές ομάδες. Οι δυνατότητες για δράση είναι άπειρες και σίγουρα μέσα από αυτές, οι γυναίκες δεν είναι καθόλου αόρατες.

Ωστόσο, απορρίπτοντας τον τεράστιο όγκο της καθημερινής γυναικείας εμπειρίας ως ανούσια, άθλια αγγαρεία, το «Λίο Γκράντε» δεν τιμά τις γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας: «Δεν έχω κάνει ποτέ κάτι ενδιαφέρον στη ζωή μου», θρηνεί η Νάνσι στην ταινία. «Είσαι η μόνη περιπέτεια που είχα ποτέ». Αναστατώνομαι. Λυπάμαι, κυρία μου.

Βάλτε το καλά στο μυαλό σας. Επιστροφή στα νιάτα, έστω και για λίγο, μέσω της «αγοράς του σεξ» δεν υπάρχει. Είναι ένα μεγάλο ψέμα. Η αλήθεια είναι ότι οι μεγαλύτερες γυναίκες (και αντίστοιχα οι μεγαλύτεροι άντρες) απολαμβάνουν το σεξ, πλην όμως διαφορετικά, από ό,τι στα νιάτα τους, χαίρονται το σώμα τους και την επαφή με το σώμα του εραστή τους χωρίς να φοβούνται ότι θα πρέπει να απαρνηθούν τη θηλυκότητά τους επειδή μεγαλώνουν, αρκούμενες στον ρόλο της σκληρά εργαζόμενης, της γλυκιάς γιαγιάς ή της φιλόζωης κυρίας της γειτονιάς. Αρκεί να έχουν σύντροφο και εραστή. Διότι αυτό είναι το ζητούμενο.

Αφησα για το τέλος την είδηση του Forbes ότι γίνονται συνεχώς μελέτες για το σεξ σε μεγάλη ηλικία. Τα καλά νέα είναι πως μεγαλώνοντας, το σεξ είναι καλύτερο από ποτέ, μάλιστα μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στο American Journal of Medicine έδειξε ότι η ικανοποίηση των γυναικών μεγαλώνει με την ηλικία και ότι στην πλειοψηφία τους οι γυναίκες άνω των 60 ανέφεραν πως είχαν οργασμό τις περισσότερες φορές ή πάντα, ενώ τα αποτελέσματα μιας έρευνας του Match.com σε 5.000 ελεύθερα άτομα η ηλικία της μεγαλύτερης σεξουαλικής ικανοποίησης για τις γυναίκες ήταν τα 66 χρόνια και για τους άνδρες τα 64. Οχι και άσχημα, ε;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News