Το καλοκαίρι είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία για τον Ζελένσκι, έγραψε στην Corriere della Sera ο Τζανλούκα Μερκούρι, αποδελτιώνοντας και τα σχετικά με τον ουκρανορωσικό πόλεμο σημειώματα άλλων Μέσων. Ο χειμώνας σε εκείνα τα μέρη ήταν πάντα ένας «ρώσος στρατηγός», ενώ η ταυτόχρονη έλλειψη φυσικού αερίου στις δυτικές χώρες ενδέχεται εκτός από τα σπίτια να παγώσει και το φιλοουκρανικό φρόνημα των ενοίκων τους. Στο φθινόπωρο, λοιπόν, θα παιχτούν όλα σημείωσε ο Ιταλός. Και προχώρησε σε ανάλυση των δεδομένων του παρόντος.

Ο Μερκούρι έγραψε ότι στα πεδία μαχών συμβαίνουν τα εξής: Οι ρωσικές δυνάμεις επιβραδύνουν λόγω των πυρών που δέχονται από τα αμερικανικά συστήματα HIMARS, ωστόσο ο Πούτιν θέλει να τελειώνουν πριν από τον χειμώνα με ολόκληρο το Ντονμπάς ώστε να διοργανώσει «τα ψευδοδημοψηφίσματα» στο Λουγκάνσκ και στο Ντονέτσκ. Προς το παρόν «απαντά στα HIMARS με εντατικοποίηση των βομβαρδισμών εις βάρος αμάχων». Ο Ζελένσκι, από την άλλη, «διέταξε την εκκένωση του Ντονέτσκ προκειμένου να ενταθούν οι μάχες».

Η αντεπίθεση των ουκρανικών δυνάμεων στη Χερσώνα ήταν αποτελεσματική, εκτίμησε ο Ιταλός, όμως υπάρχουν προβλήματα. Ετσι επικαλέστηκε τη  γαλλική Le Figaro: «Χωρίς επιπλέον στρατιωτική βοήθεια, η Ουκρανία δεν θα είναι σε θέση να αντισταθεί. Αν η Δύση δεν ακούσει τον Ζελένσκι, η μοίρα της Ουκρανίας ίσως αλλάξει το φθινόπωρο. Ο πόλεμος στο Ντονμπάς δεν έχει χαθεί ακόμη για το Κίεβο, όμως οι επόμενες εβδομάδες θα είναι κρίσιμες».

Τα σχέδια του Κρεμλίνου

Το επόμενο ερώτημα αφορούσε τα σχέδια των Ρώσων. «Σε τι αποβλέπει ο Πούτιν;» Ο Μερκούρι ομολόγησε ότι «η προσπάθεια να μπεις στο μυαλό του αυταρχικού ηγέτη της Μόσχας» είναι δύσκολη υπόθεση. Ετσι πέρασε στις εκτιμήσεις των New York Times. H «κρεμλινολόγος του Carnegie Endowment for International Peace» Τατιάνα Στανόβαγια έχει άποψη επειδή παρακολουθούσε και μελετούσε τον Πούτιν. Η Στανόβαγια πιστεύει ότι ο ρώσος πρόεδρος συναρμολογεί τις πτυχές του σχεδίου του ώστε να συνθέσει τη μεγάλη εικόνα. Ποια είναι αυτή; Κατά την ειδικό του CEIP, «το σχέδιο υπερβαίνει την Ουκρανία». Και ο ίδιος ο Πούτιν «είναι επικεντρωμένος σε αυτό».

Πιστεύει ο Πούτιν ότι ο χρόνος τρέχει υπέρ του επειδή και η πυρηνική αποτροπή λειτουργεί υπέρ του. Η Στανόβαγια είναι σίγουρη: «Η Δύση δεν θα επέμβει, ούτε θα βοηθήσει την Ουκρανία σε σημείο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ρωσική στρατιωτική ήττα». Στη Δύση έχουν κατανοήσει ότι για να νικήσεις τον Πούτιν πρέπει να κάνεις πραγματικό πόλεμο εναντίον του. Και οι Δυτικοί πιστεύουν πια ότι η Ουκρανία δεν θα μπορέσει να ανακαταλάβει τις περιοχές που έχουν πάρει οι Ρώσοι. Ο Πούτιν περιμένει και «ωρίμαση των συνθηκών συνθηκολόγησης της Ουκρανίας». Πότε θα συμβεί αυτό; «Σε ένα ή δύο χρόνια, όταν η Ουκρανία θα είναι εξουθενωμένη από τον πόλεμο, ανίκανη να λειτουργήσει κανονικά και βαθιά αποκαρδιωμένη».

«Οι Δυτικοί θα κουραστούν»

Ο Πούτιν είναι σίγουρος για τη συνθηκολόγηση του Κιέβου. Είναι μεσοπρόθεσμος στόχος του. Τότε θα εκκαθαρίσει τις σημερινές ελίτ και θα διακόψει τη συνεργασία με τη Δύση. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Μόσχας, ένα μέρος της ουκρανικής ελίτ θα επαναστατήσει εναντίον του Ζελένσκι. Το Κίεβο θα πέσει σαν ώριμο φρούτο. Την προοπτική αυτήν ο Πούτιν τη θεωρεί νομοτελειακή, αναπότρεπτη. Το ευρύτερο πλάνο, βέβαια, πέρα από την Ουκρανία, αφορά τη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Αυτός είναι ο θεμελιώδης γεωστρατηγικός στόχος του Κρεμλίνου. Να τι λέει επ’ αυτού η Στανόβαγια: «Ο Πούτιν θεωρεί ότι η Δύση είναι διπλή. Μία καλή και μία κακή. Η κακή Δύση είναι οι πολιτικές ελίτ που τώρα κυβερνούν. Ο Πούτιν τις βλέπει να περιφρονούν τα πραγματικά εθνικά συμφέροντα των κρατών τους και να είναι ανίκανες να σκεφτούν στρατηγικά. Η καλή Δύση αποτελείται από τους απλούς Δυτικούς, οι οποίοι θέλουν  να έχουν κανονικές σχέσεις με τη Ρωσία – και εμπορικές-επιχειρηματικές, φυσικά».

Σε ό,τι αφορά το πλαίσιο των κυρώσεων που επέβαλαν οι Δυτικοί εις βάρος της Ρωσίας, το Κρεμλίνο έχει τη γνώμη, λέει η Στανόβαγια, ότι είναι θέμα χρόνου να διαλυθεί: «Λένε ότι τα είχαν προβλέψει αυτά. Και τις πιέσεις και τις κυρώσεις. Αλλά πιστεύουν ότι ύστερα από λίγον καιρό η ένταση θα υποχωρήσει. Αργά ή γρήγορα θα κουραστούν οι Δυτικοί, φρονούν, και θα ξαναρχίσουν τις συζητήσεις με τη Ρωσία για όλα τα θέματα που εγγυώνται τη στρατηγική ασφάλεια. Οι Ρώσοι είναι βέβαιοι ότι η Ρωσία σημαίνει πολύ περισσότερα απ’ ό,τι η Ουκρανία τόσο για τους Αμερικανούς όσο και για τους Ευρωπαίους».

Υπάρχει «πέμπτη φάλαγγα»;

Η «κρεμλινολόγος» της Ουάσινγκτον ανέφερε ονομαστικώς τα κατά κάποιον τρόπο… πουλέν του Πούτιν στη Δύση: τον Βίκτορ Ορμπαν, τη Μαρίν Λεπέν, τον Ντόναλντ Τραμπ. Και ο Μερκούρι προσέθεσε δίπλα σε αυτών τα ονόματα τον Μπερλουσκόνι, τον Σαλβίνι, τον Κόντε: «Την πτώση του Ντράγκι την πανηγύρισαν στη Μόσχα». Και έκλεισε το κείμενό του στην Corriere ως εξής: «Το στοίχημα του Πούτιν φαίνεται να είναι αυτό. Οι θεμελιώδεις πολιτικές αλλαγές στις χώρες της Δύσης θα οδηγήσουν, με τον καιρό, σε μία μεταμορφωμένη και φιλική προς τη Ρωσία Δύση».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News