Τις τελευταίες ώρες έχει ξεκινήσει μια συντονισμένη κίνηση, κυρίως από συγγραφείς, ηθοποιούς, σκηνοθέτες και άλλους του πνευματικό-καλλιτεχνικού χώρου, που ζητούν από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παρέμβει υπέρ των αιτημάτων του απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη.

Πιστεύω ότι οι περισσότεροι που συμμετέχουν σε αυτή – παρεμπιπτόντως, η διατύπωση «συντονισμένη κίνηση» δεν είναι δική μου, αλλά αυτών που την οργάνωσαν – ενεργούν καλοπροαίρετα, πιστεύοντας ότι η Πρόεδρος έχει από το Σύνταγμα ή τους νόμους το δικαίωμα να παρέμβει στο ζήτημα του απεργού πείνας. Δεν το έχει όμως. Κι έτσι, ζητώντας της να παρέμβει, όσες και όσοι της το ζητούν, ουσιαστικά την καλούν είτε να καταλύσει το Σύνταγμα, καταργώντας τη διάκριση των εξουσιών που θέλει τη Δικαιοσύνη ανεξάρτητη από την εκτελεστική εξουσία, είτε να παρανομήσει, πιέζοντας τους δικαστές να πάρουν μια απόφαση αντίθετη από τον όρκο και τη συνείδησή τους.

Είναι βέβαιο ότι η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, που υπήρξε ανώτατη δικαστικός πριν αναλάβει το ύπατο αξίωμα και έχει αποδείξει το άμεμπτο δημοκρατικό της ήθος στη διάρκεια μιας μακριάς πορείας, αποκλείεται να κάνει είτε το πρώτο είτε το δεύτερο, είτε να καταλύσει το Σύνταγμα είτε να παρανομήσει. Προς τι λοιπόν η πίεση;

Όπως είπα, αποδίδω την άγνοια, ενίοτε και την καλή πρόθεση, στους περισσότερους από όσους συμμετέχουν στην κίνηση της πίεσης. Δεν μπορώ να κάνω όμως το ίδιο για τους υποκινητές της, που ασχολούνται επαγγελματικά με την πολιτική. Γιατί είναι σίγουρο ότι αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά τα όρια και τα δικαιώματα των εξουσιών της Προέδρου. Και όμως, παρά ταύτα, καθοδηγούν μια κίνηση που πιέζει για την καταστρατήγησή τους.

Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι ο σκοπός των υποκινητών είναι να εκθέσουν την Πρόεδρο στα μάτια του μέσου πολίτη, που δεν έχει υποχρέωση να είναι συνταγματολόγος ή νομομαθής, είτε ωθώντας την Πρόεδρο σε ένα τεράστιο δημοκρατικό ατόπημα, είτε, αν δεν το διαπράξει, παρουσιάζοντάς την από την καθοδηγούμενη προπαγάνδα ότι τάχα είναι απάνθρωπη, άκαρδη, ξεπουλημένη στο σύστημα, ή ποιος ξέρει τι άλλο, ψευδές και συκοφαντικό.

Ο λόγος αυτής της υστεροβουλίας είναι φανερός. Οι υποκινητές της συντονισμένης κίνησης να πιεσθεί η Πρόεδρος, ειδικά σε αυτή τη στιγμή, προφανώς ενοχλήθηκαν από την ομιλία της περί της προστασίας των θεσμών και της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, στην επέτειο της παλινόρθωσης της Δημοκρατίας. Δυστυχώς, ακόμα και βουλευτές, χώρια οι πολιτικολογούντες του Διαδικτύου και τα τρολ, διαστρέβλωσαν το μέρος της ομιλίας της όπου υποστήριξε με παρρησία την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, ως απαραίτητο συστατικό μιας δημοκρατίας, ως «έμμεση στήριξη στην απελευθέρωση Λιγνάδη». Ο ισχυρισμός ότι η Πρόεδρος έκανε κάτι τέτοιο θα ήταν κωμικός αν δεν ήταν τραγικός, και μαζί εξοργιστικός, γιατί μια τέτοια διαστρέβλωση αποτελεί ύβρη κατά του πολιτεύματός μας.

Ας βρουν λοιπόν άλλα χωράφια να ασκήσουν τη δημοκρατική τους ευαισθησία όσοι από άγνοια ή καλοπροαίρετα συμμετέχουν στη συντονισμένη κίνηση – για τους υποκινητές δεν σπαταλώ τα λόγια μου, αυτοί θα ακολουθήσουν τον χαβά τους, ό,τι και να λέμε, και θα κάνουν τη δουλίτσα τους.

Καθήκον κάθε δημοκρατικού πολίτη είναι πάντα και παντού να προστατεύει τη Δημοκρατία, που πάει να πει εκτός των άλλων το Σύνταγμα – αυτό μάλιστα το λέει και το ίδιο το Σύνταγμα. «Πρέπει να μαχόμεθα υπέρ των νόμων όπως υπέρ των τειχών, και ακόμα ισχυρότερα», έγραψε ο Ηράκλειτος. Η μάχη για την προστασία της Δημοκρατίας μας περιλαμβάνει ως καίριο συστατικό της τη στήριξή μας και στον θεσμό αλλά και στο πρόσωπο της Προέδρου της Δημοκρατίας, που ασκεί με υποδειγματικό τρόπο τα καθήκοντά της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News