Όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η χυδαιολογία είναι προνόμιο του Πολάκη, προφανώς διαπιστώνουν το λάθος τους. Η ουσία είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ νομίζει ότι έχει το «ηθικόμετρο» και ότι σήμερα πιστεύει ότι μπορεί να μοιράζει πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων.

Η αλήθεια είναι ότι έρχεται κανείς σε δύσκολη θέση, όταν επιχειρεί να ασχοληθεί με ανοησίες όπως η τελευταία του Βερναρδάκη σε βάρος της Νίκης Κεραμέως.

Ωστόσο, καταλήγει να το κάνει κάποιος και μάλλον με όρους χρέους, επειδή έχει πολιτικά χαρακτηριστικά αυτού του είδους η χυδαιολογία και οφείλουν να αναδειχθούν κάποια πράγματα.

Περιττό να υπογραμμιστεί ότι με τέτοιου είδους ασύμμετρους και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, όπως το «Πισπιρίγκου της δημόσιας Παιδείας», ο στόχος γίνεται συμπαθής και αποκτά πλεονέκτημα σε όλα τα πεδία. Αντίθετα με τα όσα ισχυρίζονται οι διάφοροι θεωρητικολογούντες, ακόμη και η πολιτική κριτική πάει στα σκουπίδια. Στοιχειώδες.

Όμως οι σημαντικότερες διαπιστώσεις είναι άλλες.

Κατ’ αρχάς, φαίνεται ότι το στιλάκι αυτό δεν είναι προνόμιο μόνο του Πολάκη. Είναι χαρακτηριστικό του συνόλου της υπερήφανης Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ και των παρακλαδιών της. Ούτε ένας δεν βγήκε να αποδοκιμάσει τον Βερναρδάκη, τα γνωστά «ναι μεν, αλλά…» ακούστηκαν και γράφτηκαν και το να αμφιβάλλει πλέον κανείς για το ποιον του κόμματος, έχει πολλά στοιχεία αφέλειας.

Το άλλο που φάνηκε προκύπτει από μία αντιπαραβολή, η οποία υπερβαίνει τον χαρακτήρα της Αριστεράς. Προ εβδομάδων, κάτι υποτιμητικό και προσβλητικό γράφτηκε κάπου και από κάποιους, σε βάρος της Έφης Αχτσιόγλου. Αμέσως έσπευσαν όλοι να στηρίξουν την δημοφιλή βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ. Στελέχη όλων των κομμάτων, βουλευτές, δημόσια πρόσωπα, κ.ά.

Όταν όμως γράφεται και λέγεται κάτι τόσο χονδροειδές όπως αυτό του Βερναρδάκη κατά της Κεραμέως, ή άλλα προσβλητικά και υποτιμητικά σε βάρος, π.χ., της Λίνας Μενδώνη, μία περίεργη σιωπή απλώνεται και ένας δισταγμός φανερώνεται.

Το αστείο είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν όσο η Αριστερά εξακολουθεί να πιστεύει τις ανοησίες περί ηθικού πλεονεκτήματος, με την ευρεία έννοια. Περιφέρονται οι ιεραπόστολοι του αναχρονιστικού λαϊκισμού με ένα «ηθικόμετρο», το οποίο έχουν κατά βάση για εσωτερική χρήση και νομίζουν ότι μπορούν με αυτό να αξιολογούν τους άλλους.

Δεν αντιλαμβάνονται καν τι φανερώνει αυτή η αντίληψη.

Το αντιλαμβάνονται όμως οι άλλοι. Η Αριστερά σήμερα κάνει αυτό για το οποίο κατά τα άλλα κλαίγεται εδώ και δεκαετίες και στο οποίο στηρίζει την κωμική θεωρία της: Μοιράζει (ή τουλάχιστον έτσι νομίζει…) πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και πιστεύει ότι έχει την νομιμοποίηση να το κάνει. Και αυτό, τη στιγμή που δύο πρώην υπουργοί και στενοί συνεργάτες του Τσίπρα, παραπέμπονται στο Ειδικό Δικαστήριο για παράβαση καθήκοντος, κατάχρηση εξουσίας κ.λπ., ενώ οι «σύντροφοι» πανηγυρίζουν, επειδή τάχα αυτά δεν είναι σπουδαία παραπτώματα.

Όλα αυτά είναι προφανώς θλιβερά. Είναι όμως και χρήσιμα. Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε και να βλέπουμε περί τίνος πρόκειται, όσο εξακολουθούν και εκστομίζονται τα κωμικά περί ηθικής υπεροχής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News