«Πέτυχε ή απέτυχε η κυβέρνηση στην αντιμετώπιση της ακρίβειας;». Αυτό το ερώτημα θέτουν διαρκώς και επιτακτικά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε όποιον κυβερνητικό πετύχουν σε κανάλι ή δημόσια συζήτηση. Η «ακρίβεια», υπαρκτή  και επισήμως αναγνωρισμένη από τα στατιστικά του πληθωρισμού, είναι πολιτική (και εν πολλοίς προπαγανδιστική) μονοκαλλιέργεια για τον ΣΥΡΙΖΑ. Δίχως να λένε τι συγκεκριμένο θα κάνουν αυτοί, ανάβουν κάθε πρωί ένα καντηλάκι στο εικόνισμα του πληθωρισμού, ο οποίος πιστεύουν ότι θα λειτουργήσει από μόνος του ως ασανσέρ που θα τους ανεβάσει άκοπα στην εξουσία.

Καλά κάνουν και δεν λένε. Διότι ακόμα και ο πιο φανατικός οπαδός τους δύσκολα θα πειστεί ότι άμα τη αναλήψει της πρωθυπουργίας από τον Τσίπρα, αυτός θα σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, θα πείσει τις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες να αυξήσουν την άντληση του αργού παγκοσμίως, θα επαναφέρει στην κανονικότητα τις εφοδιαστικές αλυσίδες από την Κίνα, θα πενταπλασιάσει τις εξορύξεις σπάνιων γαιών ανά την υφήλιο και θα εμφανίσει έξω από την Ρεβυθούσα μέγα στόλο από υγραεριοφόρα τίγκα στο φτηνό (κατεψυγμένο στους 270ο F) υγροποιημένο αέριο. Η παγκόσμια ακρίβεια είναι το μάνα εξ ουρανού του Τσίπρα.

Κατά τούτο, ήταν ευθύς εξ αρχής προφανέστατη η αρνητική στάση του ΣΥΡΙΖΑ στην τροπολογία που θέτει πλαφόν στις τιμές των κλιματιστικών, των ψυγείων και των καταψυκτών. Διότι το «παρόν» σε ένα τέτοιο μέτρο, είναι απροκάλυπτη επιβράβευση της αδηφαγίας της αγοράς. Η οποία αγορά, με το που άκουσε ότι επίκειται πρόγραμμα αντικατάστασης παλιών ενεργοβόρων συσκευών με καινούριες, αντέδρασε όπως η γάτα όταν βλέπει το μπαρμπούνι. Ο τετραπέρατος έλληνας εμποράκος, είτε μικρός και συνοικιακός είτε μεγάλος και πολυεθνικός, αυτός ο πάντα ελλειμματικός και μονίμως έτοιμος να βάλει λουκέτο λόγω ανέχειας, με το άκουσμα της λέξης «επιδότηση» άστραψε ξάφνου και βρόντηξε.

Εν μία νυκτί, το εννιάρι κλιματιστικό (για ένα μικρό δωματιάκι) από τρία κατοστάρικα πήγε στα τέσσερα. Το δωδεκάρι από εξακόσια πήγε στα οκτακόσια πενήντα, το εικοσιδυάρι από οκτακόσια πήγε στα χίλια διακόσια. Η άνοδος των τιμών σε ψυγεία και καταψύκτες κυμαίνονται σ’ ένα αντίστοιχο 20plus%, αλλά τα παραδείγματα είναι δυσκολότερα καθότι κυκλοφορούν χιλιάδες μοντέλα, μάρκες και συνδυασμοί. Ε ρε γλέντια. Μου θυμίζει την περίοδο που ο Στέφανος Μάνος επιδότησε για πρώτα φορά τα καταλυτικά αυτοκίνητα, με αποτέλεσμα να γεμίσει η χώρα με καινούριες, οικονομικά ακμάζουσες αντιπροσωπείες αυτοκινήτων. Όλο το κρατικό χρήμα σ’ αυτούς κατέληξε.

Ναι, ναι, τα ξέρω τα επιχειρήματα. Η τιμές των κοντέινερ από την Κίνα, η ισοτιμία ευρώ-δολαρίου, η αυξημένη ζήτηση σε συνδυασμό με την μειωμένη παγκόσμια παραγωγή, η γιαγιά μου που δυστυχώς δεν είχε ρουλεμάν διότι θα ‘ταν πατίνι… όλα τέλος πάντων τα εμπορικά συμπαρομαρτούντα, που (ω, του θαύματος) ανεβάζουν κατά 20-30% τις τιμές των επιδοτούμενων αλλά μόνο 10% τις τιμές των υπολοίπων προϊόντων που παράγονται, μεταφέρονται και εκτελωνίζονται δίπλα-δίπλα. Και πάνω από τον αδηφάγο εμποράκο, οι φιλόξενες φτερούγες του ΣΥΡΙΖΑ και του Βαρουφάκη, να μην μπει πλαφόν στο κέρδος τους.

Εμποροι κλιματιστικών και εμποράκοι ψήφων, κοινό σωματείο. Ενάντια στις ακροδεξιές πολιτικές Άδωνη και την νεοφιλελεύθερη εργασιακή ζούγκλα Χατζηδάκη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News