Από τις πρώτες φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν στο Διαδίκτυο το βράδυ της περασμένης Κυριακής ήταν λίγο έως πολύ αναμενόμενο αυτό που θα ακολουθούσε. Ενα γήπεδο ποδοσφαίρου γεμάτο με 25.000 κόσμο που παρακολούθησε μία χιπ χοπ συναυλία έστελνε από μόνο του πολλά μηνύματα. Από την μία οι «γνώστες» θα μιλούσαν για μία ιστορική συναυλία, την μεγαλύτερη ραπ συναυλία που έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Και από την άλλη αρκετοί θα αναζητούσαν πληροφορίες για τον «άγνωστο» καλλιτέχνη που ενώ δεν υπάρχει στα παραδοσιακά Μέσα, «μαζεύει τόσο κόσμο» και κυρίως «τόση νεολαία».

Ο ΛΕΞ φυσικά δεν έπεσε από το Διάστημα για να προσγειωθεί στο γήπεδο του Πανιωνίου, στη Νέα Σμύρνη, την Κυριακή. Γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιός, έχει καταφέρει να συγκεντρώσει έναν μεγάλο πυρήνα κόσμου που λατρεύει εδώ και χρόνια τους στίχους του. Αρχικά ήταν μέλος του γκρουπ «Βόρεια Αστέρια» ενώ στην συνέχεια δημιούργησε τα «Ανάποδα Καπέλα» μαζί με τον Μικρό Κλέφτη. Από το 2010 ξεκίνησε σόλο καριέρα γνωρίζοντας ακόμα μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα. Το 2018 κυκλοφόρησε τον δίσκο «2XXX», έναν από τα καλύτερα χιπ χοπ άλμπουμ της δεκαετίας. Σε μία εποχή που η λεγόμενη «τραπ» είχε απογειωθεί, οι στίχοι του ΛΕΞ αποτέλεσαν το αντίπαλο δέος της ελαφρότητας του μουσικού κύματος που σάρωνε νούμερα, αμφιβόλου αξιοπιστίας βραβεία και τηλεοπτικές εκπομπές.

Κάπως έτσι, τα επόμενα χρόνια, ο ΛΕΞ έγινε ο βασιλιάς της «εναλλακτικής» χιπ χοπ σκηνής. Από την μία ήταν αυτοί που «μιλάνε για όπλα, γυναίκες και ναρκωτικά» και από την άλλη οι «ποιητές του δρόμου» με τους κοινωνικοπολιτικούς, ενίοτε «σκοτεινούς» στίχους. Αυτή η λίγο απλοϊκή ανάγνωση από τους εξωτερικούς παρατηρητές της σκηνής διαδιδόταν όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια και κυριάρχησε μετά την Κυριακή για έναν ακόμη λόγο: η ιστορική συναυλία του ΛΕΞ ήρθε δύο εβδομάδες μετά τα επεισόδια στα μουσικά βραβεία MAD ανάμεσα σε καλλιτέχνες της τραπ σκηνής.

Μέσα σε ένα βράδυ λοιπόν, ο ΛΕΞ μεταμορφώθηκε σε «Αγιος Γεώργιος» της μουσικής που ήρθε να καρφώσει με την στιχουργική του λόγχη τον δράκο της «επικίνδυνης» τραπ που «καταστρέφει την νεολαία». Φυσικά, ο ίδιος ποτέ δεν επιδίωξε κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, ο λόγος της επιτυχίας του είναι ακριβώς το ότι ακροβατεί με μοναδικό τρόπο ανάμεσα στο «σκεπτόμενο» χιπ χοπ των 90s και τον «νέο ήχο» που έχει επικρατήσει στα πιο «mainstream» κομμάτια της νεολαίας. Εχει καταφέρει να συνεργάζεται με τον μουσικό παραγωγό που ουσιαστικά εδραίωσε την τραπ στην Ελλάδα (Skive) και παράλληλα να αποθεώνεται από τα πιτσιρίκια με τις βερμούδες ως το ίνδαλμα που στέκεται απέναντι στα καπιταλιστικά πρότυπα που προβάλλουν οι τράπερ.

Για την παραπάνω παραφιλολογία o ΛΕΞ δεν φέρει καμία ευθύνη. Αυτός απλώς μεγαλώνει τον μύθο του γράφοντας στίχους που θυμίζουν κινηματογραφικές ταινίες και κομμάτια που είναι «σαν αμάξια που τσουλάνε στη βροχή». Είτε το θέλει είτε όχι έχει γίνει εκφραστής ενός μεγάλου ετερόκλητου πλήθους.

Στην τελική, είναι ωραίο να βλέπεις έναν καλλιτέχνη που μένει προσκολλημένος στην τέχνη του να «κοντράρει» τους διάττοντες αστέρες που έχουν πίσω τους εταιρείες παραγωγής, μάνατζερ, ραδιόφωνα και τηλεοπτικά κανάλια τα οποία το Σάββατο τους αποθεώνουν και την Κυριακή τους σμιλεύουν την εικόνα του «κακού παιδιού», με ηλίθιες εκστρατείες τύπου #canceltrap.

Αλλωστε η τραπ της διασκέδασης, της ελαφρότητας, της προβολής λανθασμένων προτύπων, των σεξιστικών και προκλητικών στίχων θα συνεχίσει να συνυπάρχει με τους εικονοπλαστικούς στίχους του ΛΕΞ και των άλλων «εναλλακτικών» καλλιτεχνών. Απλώς οι δεύτεροι είναι προορισμένοι να μένουν πάντα μακριά από τα ραντάρ των παραδοσιακών Μέσων. Μέχρι να κάνουν μία συναυλία στην καλοκαιρινή Αθήνα, να σοκάρουν τους αδαείς και να δείξουν ποιος πραγματικά είναι ο ήχος της πόλης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News