Εκφράσεις όπως «έρχονται πρόωρες εκλογές», «στήνονται κάλπες το φθινόπωρο» κ.λπ. βρίσκονται στην κορυφή της ειδησεογραφίας σε καθημερινή βάση τους τελευταίους μήνες. Συχνά διανθισμένες με αποκλειστικότητες, σενάρια και απόψεις που στηρίζουν το «γιατί θα γίνουν εκλογές» αλλά και το αντίθετο. Κι όλα αυτά παρότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δηλώσει πολλές φορές ότι πρόθεσή του είναι να εξαντλήσει την τετραετία…

«Είναι και αυτό μέρος της πολιτικής του, που επιδιώκει να είναι πολύ θεσμικός και καθόλου οπορτουνιστής. Υπάρχει όμως και ένας άλλος λόγος που πιστεύω ότι θα επηρεάσει την απόφαση του πρωθυπουργού. Αυτή τη στιγμή διαθέτει μια ευρεία πλειοψηφία 157 βουλευτών. Σύμφωνα με τα σενάρια που θα αναπτύξω, το ευνοϊκότερο αποτέλεσμα θα είναι μια οριακή πλειοψηφία στη νέα Βουλή. Γιατί, λοιπόν, να επιδιώξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να “θυσιάσει” αρκετούς μήνες άνετης διακυβέρνησης με την προσδοκία μιας εύθραυστης νέας κυβέρνησης;» σχολιάζει σε άρθρο του στην εφημερίδα Καθημερινή ο Ανδρέας Δρυμιώτης, ο οποίος ωστόσο διευκρινίζει ότι ενδέχεται ο πρωθυπουργός «να υποχρεωθεί να πάει σε εκλογές προκειμένου να ηρεμήσουν τα πνεύματα (…) αν η κατάσταση ξεφύγει τόσο πολύ από την τοξική αντιπολίτευση».

Μια κρίσιμη παράμετρος της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης είναι ο εκλογικός νόμος με τον οποίο θα διεξαχθούν. Η περίφημη «απλή και άδολη αναλογική», η οποία όπως εξηγεί ο έμπειρος αναλυτής, δεν είναι και τόσο άδολη, τελικά. Τουλάχιστον για όσο ισχύει το εκλογικό μέτρο του 3%.

Σε αυτό το χαμηλό, είναι η αλήθεια, όριο αποδίδεται και η εμφάνιση άπειρων κομματικών σχηματισμών που φιλοδοξούν ότι μπορούν να διαβούν το κατώφλι όχι μόνο του Κοινοβουλίου αλλά και του Μαξίμου. Διότι με καμιά δεκαριά βουλευτές κάθε πικραμένος μπορεί να αναδειχθεί πολιτικό παράγοντα και κυβερνητικό εταίρο που θα επιβάλλει πολιτικές. Μια ιδιότυπη δικτατορία της μειοψηφίας η οποία θα εκβιάζει, ουσιαστικά, το μεγαλύτερο κόμμα του κυβερνητικού συνασπισμού. Διότι όλοι ομνύουν υπέρ των «συνεργασιών» χωρίς καν να διευκρινίζουν τα κριτήρια και τους όρους. «Αν πιστεύουμε στις συνεργασίες τότε θα πρέπει να ανεβάσουμε το κατώφλι στο 5%, ώστε να γλιτώσουμε από τις κηραλοιφές, τους νάρκισσους με τα πουκάμισα έξω και τους χρυσαυγίτες. Τότε μόνο θα δημιουργηθούν σοβαροί και υπεύθυνοι κομματικοί σχηματισμοί, οι οποίοι θα μπορούν να συνεργαστούν. Στη Γερμανία είναι 5% και κανένας δεν το βρίσκει αντιδημοκρατικό» αναφέρει ο Ανδρέας Δρυμιώτης και εξηγεί ότι ουσιαστικά «ο ψηφοφόρος την ώρα που ψηφίζει δεν ξέρει ποιος θα τον κυβερνήσει και με ποιο πρόγραμμα». Ενδεικτικά αναφέρει την κατάρρευση της κυβέρνησης Πρόντι, στην Ιταλία, το 2008, όταν αποχώρησε από τον συνασπισμό ένα κόμμα του 1,4%…

«Αν ο ελληνικός λαός διέθετε πολιτική ωριμότητα θα έπρεπε να καταδικάσει τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο και μόνο για την ψήφιση του εκλογικού νόμου, ο οποίος είναι απολύτως βέβαιο ότι θα φέρει αναστάτωση» αναφέρει στο άρθρο του με την εμπειρία των 41 εκλογικών αναμετρήσεων που έχει στην πλάτη του…

Το «asset» και η kolotoumba

Τέλος, ο Ανδρέας Δρυμιώτης εστιάζει στο «ειδύλλιο» που προέκυψε από την πρωτοβουλία Τσακαλώτου για επανασύνδεση με τον Γιάνη Βαρουφάκη, εξηγώντας ότι με τη δική του συμμετοχή (εάν, φυσικά, είναι στην επόμενη Βουλή) δεν είναι αδύνατο να σχηματιστεί κυβέρνηση χωρίς τη ΝΔ από τις πρώτες εκλογές. Ωστόσο, είναι πιθανό κάτι τέτοιο έπειτα από το εφιαλτικό πρώτο εξάμηνο του 2015, τα capital controls και την kolotoumba του Τσίπρα με το τρίτο μνημόνιο;

Η απάντηση που δίνει ο ίδιος, και την τεκμηριώνει, είναι ότι ως άτυπος ηγέτης της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, ο Τσακαλώτος έκαψε το χαρτί της επανασύνδεσης ώστε να θέσει θέμα ηγεσίας έπειτα από δύο ακόμη εκλογικές ήττες για την Κουμουνδούρου.

«Μακιαβελική σκέψη» λέει ο ίδιος ο Δρυμιώτης, ωστόσο με τα δεδομένα που υπάρχουν και τις αντιδράσεις που υπήρξαν από συγκεκριμένα πρόσωπα, τίποτα δεν αποκλείεται…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News