Τώρα που έσβησαν τα φώτα και οι ηγέτες σταμάτησαν να αλληλοσυγχαίρονται, κορυφαίοι αναλυτές ξεψαχνίζουν τις αδυναμίες της Συμμαχίας που κρύφτηκαν κάτω από το χαλί στην κατά τα άλλα πετυχημένη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη. 

Το Politico σημειώνει ότι το NATO για να διασωθεί θα πρέπει να καταστραφεί και να αναγεννηθεί (To save NATO, destroy it), ενώ ο Economist βλέπει ότι ο πόλεμος θα τραβήξει σε μάκρος και ότι απαιτείται διαρκής στήριξη στην Ουκρανία από το ΝΑΤΟ.

Διατυπώνονται ωστόσο σοβαρές αμφιβολίες για το αν θα συνεχιστεί η στήριξη, καθώς όλο και περισσότεροι ηγέτες του ΝΑΤΟ φοβούνται τις επιπτώσεις του λαϊκισμού που φουντώνει, από την πληθωριστική και ενεργειακή κρίση, στο εσωτερικό των χωρών τους. 

H Σύνοδος του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, η οποία άνοιξε την πόρτα σε Σουηδία και Φινλανδία, διακήρυξε ότι η Ρωσία είναι η πιο σημαντική και άμεση απειλή για την ασφάλεια των Συμμάχων και αύξησε σε περισσότερους από 300.000 τους στρατιώτες που θα βρίσκονται σε αυξημένη ετοιμότητα, χαιρετίστηκε από κάποιους ως «ιστορική».

Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, είπε ότι η Σύνοδος ήταν ένα γεγονός μεγάλης εμβέλειας που μεταμορφώνει τη Συμμαχία και μίλησε για αποφάσεις που διασφαλίζουν ότι «θα συνεχίσει να διατηρεί την ειρήνη, να αποτρέπει τις συγκρούσεις και να προστατεύει τους ανθρώπους και τις αξίες μας».

Σε ό,τι αφορά τις αξίες και τις αρχές της Συμμαχίας το θέμα σηκώνει συζήτηση, σύμφωνα με το Politico, καθώς το παρασκήνιο για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας δεν αφορούσε υψηλή διπλωματία αλλά έναν εκβιασμό από την πλευρά του Ερντογάν «που κρατούσε σε ομηρία τις δύο χώρες λόγω της επιθυμίας του να αγοράσει νέα μαχητικά F-16 από τις ΗΠΑ – και πήρε αυτό που ήθελε».

«Το ΝΑΤΟ είναι κοινότητα αξιών ή σπείρα που πουλάει προστασία;»

«Τέτοιες μηχανορραφίες σε κλειστά δωμάτια κάνουν το ΝΑΤΟ να μοιάζει περισσότερο με σπείρα που πουλάει προστασία παρά με κοινότητα αξιών» σημειώνει ο Μάθιου Κάρνιτσινγκ, βασικός ανταποκριτής του Politico στην Ευρώπη.

«Και προς τι; Η επιθετικότητα του Ερντογάν απέναντι στους συμμάχους του ΝΑΤΟ ώθησε τις Ηνωμένες Πολιτείες να σταθμίσουν την εγκατάλειψη της στρατηγικής αεροπορικής βάσης του Ιντσιρλίκ στη νότια Τουρκία πριν από λιγότερο από δύο χρόνια. Πιστεύει κανείς αληθινά ότι μπορούν να υπολογίζουν ότι ο Ερντογάν θα στείλει στρατεύματα για να βοηθήσει τις χώρες της Βαλτικής σε περίπτωση ρωσικής εισβολής;» διερωτάται ο ίδιος.

Το Politico εκτιμά ότι ο «σουλτάνος» και ο Ορμπαν, δεν υπονομεύουν απλώς τον ισχυρισμό του ΝΑΤΟ ότι είναι είναι μια κοινότητα φιλελεύθερων αξιών, «τον γελοιοποιούν».

Και σε ό,τι αφορά την αναγκαστική στροφή των Γερμανών στην ενίσχυση της άμυνάς τους, ο Κάρνιτσινγκ σχολιάζει δηκτικά: «Παρότι όλες οι στρατιωτικές συμμαχίες σφυρηλατούνται σε κάποιο βαθμό λόγω του φόβου, το ΝΑΤΟ έχει παραδοθεί στο φόβο. Η συνεκτική ουσία δεν είναι η ενότητα του οράματος, αλλά το ένστικτο να μπουν κάτω από την πυρηνική ομπρέλα της Αμερικής. Αυτό δεν αρκεί για να διατηρηθεί η ενότητα».

«Να φύγουν όσοι δεν τηρούν βασικούς δημοκρατικούς κανόνες»

Το Politico εκτιμά πως «αν τα μέλη δεν τηρούν τους βασικούς δημοκρατικούς κανόνες, θα πρέπει να απομακρύνονται. Ομοίως, όσοι δεν επιθυμούν να συνεισφέρουν στην άμυνά τους, θα πρέπει να ενθαρρύνονται να αναζητήσουν αλλού εγγυήσεις ασφαλείας».

Σε ό,τι αφορά την ενότητα, ο Κάρνιτσινγκ επισημαίνει ότι το ΝΑΤΟ έχει μεν 30 μέλη αλλά η συλλογική αίσθηση του σκοπού, μοιάζει να έχει 30 διαφορετικές εκδοχές. Κάπως έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι ενώ η Ρωσία αποτελεί απειλή ήδη από το 2007, το ΝΑΤΟ διακήρυξε το 2022, μετά τον εισβολή στην Ουκρανία, ότι αποτελεί «την πιο σημαντική και άμεση απειλή», κάτι που «μοιάζει περισσότερο με διατύπωση του αυτονόητου, παρά με υψηλού επιπέδου στρατηγική».

Και η διαπίστωση του Politico ότι «αν η Ουκρανία συνεχίσει να χάνει εδάφη και ζωές, επειδή δεν μπορεί να υπερασπιστεί σωστά τον εαυτό της, η ευθύνη για την αποτυχία θα ανήκει στο ΝΑΤΟ» είναι ακριβώς ίδια με αυτή στο κεντρικό θέμα της τελευταίας έκδοσης του Economist.

«Η Ουκρανία χάνει εδάφη»

Επισημαίνοντας ότι «αφού τα πήγε καλά στην αρχή του πολέμου, η Ουκρανία χάνει τώρα εδάφη», ο Economist τονίζει ότι η Δύση πρέπει να τη στηρίξει με κάθε τρόπο, όπως με προηγμένα νατοϊκά οπλικά συστήματα και νέα οικονομική βοήθεια, ώστε οι Ρώσοι να εξαναγκαστούν σε υποχώρηση.

Ο στόχος πρέπει να είναι, κατά τον Economist, η Ρωσία να αρχίσει ξανά να χάνει έδαφος στο πεδίο της μάχης ώστε να φουντώσουν οι διαφωνίες και οι εσωτερικές έριδες στο Κρεμλίνο. Αντιθέτως, εκτιμά ότι αν η Ουκρανία δεν πάρει το πάνω χέρι στη σύγκρουση, ο Πούτιν θα την κλιμακώσει.

Η πιο πικρή ίσως επισήμανση του κορυφαίου βρετανικού περιοδικού είναι ο κίνδυνος, όσο αυξάνεται το κόστος για τις δυτικές κοινωνίες με την αύξηση των τιμών της ενέργειας, την επιβράδυνση των οικονομιών και την άνοδο του λαϊκισμού στο πολιτικό πεδίο, οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ να γίνονται όλο και πιο απρόθυμοι να παρέχουν τη βοήθεια που απαιτείται στην Ουκρανία με όπλα και χρήματα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News