Οι Ουκρανοί ηττώνται κατά κράτος στα μέτωπα του ρωσο-ουκρανικού πολέμου, δέχονται κάθε ημέρα που περνάει περί τα 60.000 βλήματα Πυροβολικού – και αυτή η κατάσταση «είναι ένα αδιάκοπο σφυροκόπημα, όλο το εικοσιτετράωρο, που μοιάζει να λέει στους Ουκρανούς: ‘‘Δεν τα βγάζετε πέρα, πρέπει να τα παρατήσετε’’». Οι Ουκρανοί, όταν καταφέρνουν να απαντούν, «ρίχνουν στην καλύτερη περίπτωση 10.000 βολές την ημέρα, μάλιστα αυτήν την εποχή 3.000 βολές, μάξιμουμ 5.000 ανά 24ωρο».

Ο ανταποκριτής της Corriere della Sera Αντρέα Νικάστρο έκανε σκέψεις που στην αρχή φαντάζουν μαύρες: «Γιατί, λοιπόν, 20 χρόνων αγόρια, κλεισμένα στα χαρακώματα, να προσεύχονται να μην πέσει ένα βλήμα ακριβώς εκεί, στο δικό τους χαράκωμα; Τι νόημα έχει αυτή η καθημερινή αιμορραγία νεολαίων που μόλις προσπαθούν να πυροβολήσουν κομματιάζονται από κάποιο βλήμα;»

Συνεχίζοντας όμως ανέκτησε το θάρρος του ο Ιταλός: «Οι Ουκρανοί έχουν την ίδια λογική με τον Μοχάμεντ Αλι, ο οποίος έφαγε πολύ ξύλο από τον Τζορτζ Φόρμαν προτού τον νικήσει. Τι σκεφτόταν ο Αλι καθώς μάζευε όλα εκείνα τα χτυπήματα, 20 με 30 το λεπτό; Πίστευε ότι ο αντίπαλός του κάποια στιγμή θα κουραζόταν! Ο Αλι ήταν πιο αποφασιστικός, είχε περισσότερη ψυχική δύναμη, είχε περισσότερα αποθέματα στους μυς του. Ετσι και η Ουκρανία. Περιμένει τη Ρωσία να κουραστεί».

Μήπως… περιμένει πάρα πολύ για να αντεπιτεθεί; «Θυσιάζει καθημερινώς 200 παλικάρια της, ίσως και περισσότερα, και περιμένει να τελειώσουν τα αποθέματα πυρομαχικών της Ρωσίας. Οι Δυτικοί στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες εξεπλάγησαν. Κανείς τους δεν φανταζόταν ότι η Ρωσία θα μπορούσε να αντέξει τέτοια πολεμική ένταση. Στην πραγματικότητα, καμία χώρα στον κόσμο δεν μπορεί να το κάνει για τόσον  καιρό. Ετσι η Ουκρανία υποφέρει και περιμένει»…

Τι τύχη μπορεί να έχει η αναμονή της Ουκρανίας; «Περιμένει έως ότου η Ρωσία δεν θα μπορεί πλέον να αντικαθιστά πυραύλους, κανόνια και βόμβες. Ελπίζει οι βιομηχανίες της να μην είναι αρκετά γρήγορες και να μην προμηθεύσουν το Πυροβολικό που ισοπεδώνει τη χώρα και σκοτώνει τη νεολαία της». Αλλά δεν περιμένει μόνο αυτό η Ουκρανία.

«Η Ουκρανία ελπίζει ότι η Δύση θα της δώσει καινούργια κανόνια, νέα ενέργεια, το οποίον σημαίνει βλήματα, ώστε να κάνει ό,τι έκανε ο Μοχάμεντ Αλι εναντίον του Φόρμαν: σήκωσε το κεφάλι του και άρχισε να χτυπάει λες και μόλις είχε αρχίσει το ματς, λες και δεν είχε φάει τόσες μπουνιές. Περιμένει η Ουκρανία, δεν το βάζει κάτω. Ελπίζει ότι κανένας από τους νέους της και κανένας από τους Δυτικούς δεν θα αλλάξει γνώμη».

Για την Ιστορία, ο Αλι κέρδισε τον Τζορτζ Φόρμαν στις 30 Οκτωβρίου 1974 και κατέκτησε δεύτερη φορά στην καριέρα του τον παγκόσμιο τίτλο στο μποξ, αν και δεν ήταν αυτός το φαβορί. Σε εκείνον τον αγώνα, ο οποίος στην εποχή του έκανε πάταγο (το ματς είχαν δει τηλεοπτικώς περί το ένα δισεκατομμύριο τηλεθεατές) αναφέρεται ο συντάκτης της Corriere.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News