Η ζωή συνηθίζει όχι μόνο να μην υπακούει σε πολιτικές διακηρύξεις, επαναστατικές αλλαγές, κοσμογονικές αποφάσεις κ.λπ., αλλά, αντιθέτως και συχνότατα, να τις εξευτελίζει. Ετσι έχουν καταρρεύσει ανά τους αιώνες όλοι οι δήθεν άπαρτοι πύργοι, φτιαγμένοι από ιδεολογική, ιδεοληπτική, θεολογική ή αθεϊστική άμμο, ακόμη και από οικονομική ισχύ, πόσο μάλλον τα μισογκρεμισμένα, διαλυμένα κράτη. Στο Αφγανιστάν, λοιπόν, δεν ήταν και δύσκολο πράγμα να πέσουν οι παράγκες με τον μεγάλο σεισμό και να σκοτώσουν τόσους ανθρώπους. Μαζί με αυτές όμως κατέρρευσε και η λόγω ταλιμπανισμού διπλή απομόνωση της χώρας – και αυτή που επιδιώκει το ίδιο το καθεστώς και εκείνη που επιδιώκουν οι ΗΠΑ.

Οι φανατισμένοι ισλαμιστές που διοικούν την Καμπούλ αναγκάστηκαν να απευθύνουν έκκληση στον υπόλοιπο κόσμο να τους βοηθήσει, έστω κρατώντας κάποια προσχήματα: «Η κυβέρνηση εργάζεται στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της» έγραψε στο Twitter ο Ανας Χακάνι, από τα μεγαλοστελέχη των Ταλιμπάν. «Ελπίζουμε ότι η διεθνής κοινότητα θα βοηθήσει επίσης τους ανθρώπους μας σε αυτήν τη δεινή κατάσταση». Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία βέβαια, όμως τι μπορεί να γίνει με τις κυρώσεις που έχουν επιβάλει οι Αμερικανοί;

Τα τελευταία 20 χρόνια το Αφγανιστάν εξαρτήθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό από τη διεθνή βοήθεια, από διάφορες φιλανθρωπικές ΜΚΟ κ.λπ., λαμβάνοντας περί τα 6 δισ. δολάρια κάθε χρόνο σαν αναπτυξιακή βοήθεια. Αυτά συνέβαιναν μέχρι που οι Αμερικανοί αποχώρησαν και οι Ταλιμπάν ανέλαβαν τα ηνία. Εκτοτε η κυβέρνηση των ΗΠΑ εμπόδισε την πρόσβαση σε διεθνείς τραπεζικούς λογαριασμούς που έχει το Αφγανιστάν και οι οποίοι περιέχουν περί τα 9 δισ. δολάρια, έτσι δεν μπορεί να υπάρξει εκταμίευση για την έκτακτη κατάσταση του παρόντος.

Ο Πάτρικ Γουίντουρ του Guardian ασχολήθηκε με το ζήτημα και έγραψε ότι το μεγαλύτερο μέρος της βοήθειας που ζητούν οι Αφγανοί επειγόντως έχει χαρακτήρα ανθρωπιστικό και όχι αναπτυξιακό, «αν και υπάρχουν γκρίζες γραμμές μεταξύ των δύο μορφών βοηθείας». Εκτίμησε πάντως ότι τα αποτελέσματα του φονικού και καταστρεπτικού σεισμού εμπίπτουν «σαφώς» στην περιοχή του ανθρωπιστικού έργου, άρα θα αναλάβει η αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ. Παρατήρησε όμως ότι «οι εκκλήσεις για ανθρωπιστική βοήθεια [σ.σ. και της Κίνας, σημειωτέον, η οποία εναντιώθηκε σφόδρα στις ΗΠΑ για το ζήτημα] είχαν κακή ανταπόκριση εφέτος, παρά την ξηρασία και την κατάρρευση της οικονομίας».

Και η αλήθεια είναι ότι ο αριθμός των Οργανισμών παροχής βοηθείας οι οποίοι δραστηριοποιούνται στη χώρα έχει πλέον συρρικνωθεί, όπως και η πρόσβαση των ξένων μέσω του αεροδρομίου της Καμπούλ. «Η Διεθνής Επιτροπή Διάσωσης, η μεγαλύτερη εναπομείνασα υπηρεσία, είπε ότι αναπτύσσει κινητές ομάδες υγείας και συνεργάζεται με τις αρχές για την παροχή υποστήριξης και βοήθειας σε μετρητά. Η ιταλική ομάδα ιατρικής βοήθειας Emergency ανακοίνωσε ότι έστειλε επτά ασθενοφόρα και προσωπικό στις περιοχές που βρίσκονται πιο κοντά στη ζώνη του σεισμού».

Αλλά και ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός, με έδρα τη Γενεύη, δήλωσε ότι οι δικές του ομάδες αντιμετώπισης καταστροφών είναι καθ’ οδόν προς το Αφγανιστάν και ότι θα αποδεσμευτούν χρήματα από τα ταμεία έκτακτης ανάγκης. Εκτός από τη χρηματική βοήθεια, ο Αφγανικός Ερυθρός Σταυρός είπε ότι έστειλε 4.000 κουβέρτες, 800 σκηνές και τέντες, 1.500 δοχεία πλυσίματος και εκατοντάδες στρώματα, μαξιλάρια, κουβέρτες και μαγειρικά σκεύη. Τα ασθενοφόρα κατευθύνονταν προς τις επαρχίες Λόγκαρ, Χοστ, Πατίκα και Πάκτια, αλλά βραχυπρόθεσμα το ζήτημα είναι η πρόσβαση σε αυτές τις κατεστραμμένες από τον σεισμό περιοχές, οι οποίες βρίσκονται σε εξαιρετικά δυσπρόσιτη περιοχή. «Το υποτυπώδες αεροδρόμιο της Καμπούλ θα δοκιμαστεί».

Το Ιράν, η Γερμανία και η ΕΕ ήταν μεταξύ των χωρών και των θεσμών που υπέβαλαν προσφορές βοήθειας. «Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν επιπλοκές με τις κυρώσεις, καθώς οι ανθρωπιστικές οργανώσεις αποφεύγουν υπερβολικά τον κίνδυνο να στείλουν μετρητά στο Αφγανιστάν, αφού θα θεωρηθεί ότι θα αγγίξουν λογαριασμούς που συνδέονται με τους Ταλιμπάν». Η όλη κατάσταση μπορεί να χρησιμεύσει ώστε να υπενθυμιστεί στη διεθνή κοινότητα πόσο υποχρηματοδοτείται η βοήθεια προς το Αφγανιστάν – προς το Αφγανιστάν των Ταλιμπάν, έστω, οι οποίοι δεν αναγνωρίζονται από τη Δύση.

Το μείζον ζήτημα παραμένει η αναπτυξιακή βοήθεια που μπορεί να λάβει το κράτος-παρίας, είτε εκμεταλλευόμενο τα δικά του και μπλοκαρισμένα προς το παρόν συναλλαγματικά αποθέματα, τα οποία ούτως ή άλλως είναι λαϊκή περιουσία, είτε μέσω χρηματοδότησης από διεθνή οικονομικά όργανα, όπως λόγου χάρη είναι η Παγκόσμια Τράπεζα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News