Ο τερματισμός της περιόδου αγοράς ομολόγων «ευπαθών» χωρών της Ευρωζώνης από την «προστατευτική» Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ήταν το σήμα που περίμεναν οι κερδοσκόποι των χρηματαγορών ώστε να πιέσουν την απόδοση των συγκεκριμένων τίτλων και να γίνει το μίνι ράλι που τελικώς έγινε. Η μερική υποχώρηση της απόδοσής τους εξηγήθηκε μηχανιστικά, ότι δηλαδή βοήθησε η ανακοίνωση της ΕΚΤ περί κάποιου νέου «εργαλείου» που θα φτιαχτεί στα μέτρα των Νοτίων και το οποίο θα ανοικοδομήσει την πεπατημένη της χρηματοδότησης των υπέρογκων χρεών τους μέσω της αγοράς των τίτλων τους από το «κεντρικό» ταμείο του κλαμπ. Κατόπιν ήρθε το Eurogroup – και όπως ήταν φυσικό, ήταν… ζωηρό.

Η επινόηση της προέδρου της ΕΚΤ Κριστίν Λαγκάρντ, η αόριστη υπόσχεση χρηματοδότησης –απόηχος του «ό,τι χρειάζεται» της θητείας Ντράγκι–, δεν άρεσε στους «ιέρακες» της ευταξίας, στους λεγόμενους και «σφιχτούς» της Ευρωζώνης. Αλλά είχαν και αυτοί τα δίκια τους: η Ευρώπη μπορεί να είναι ανθεκτικότερη εκείνης προ δεκαετίας, όμως ο σημερινός πληθωρισμός της κινείται αντίθετα εν συγκρίσει με του καιρού εκείνου. Τη γαλλίδα ευρωτραπεζίτισσα «την κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου» ορισμένοι από τους συναδέλφους της έγραψε ο Κλάουντιο Τίτο της Repubblica: ο νέος γύρος της «κλασικής μάχης μεταξύ Βορρά και Νότου άρχισε ξανά», αυτή τη φορά στο Λουξεμβούργο.

Η κριτική που υπέστη η Λαγκάρντ ήταν βάσιμη στο πλαίσιο των παντοειδών συμβιβασμών που συνθέτουν το μωσαϊκό της Ευρωζώνης (από δημοσιονομικής απόψεως). Ο ιταλός συντάκτης έγραψε ότι «σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις δεν έκρυψαν τη δυσαρέσκειά τους για το πώς η ΕΚΤ αντιμετώπισε τις πρώτες δύσκολες ημέρες [για τις αποδόσεις των «ευάλωτων» ομολόγων] μετά το τέλος του μοντέλου της “κεντρικής” αγοράς». Κατόπιν τα «γεράκια» εναντιώθηκαν στις ανακοινωθείσες αυξήσεις του προεξοφλητικού επιτοκίου (με το οποίο χρεώνονται οι τράπεζες και το οποίο αυξανόμενο μειώνει την προσφορά χρήματος), αλλά και στην «ασπίδα» που θα σηκωθεί υπέρ των Νοτίων.

Η έκθεση έφερε ένταση

Ολα ξεκίνησαν από την έκθεση που παρουσίασε η Λαγκάρντ στους υπουργούς Οικονομικών. Σε εκείνο το σημείο η ζωηρή συζήτηση έγινε αναπόφευκτη. Ο Τίτο έγραψε ότι ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πάολο Τζεντιλόνι αναγνώρισε τη σημασία της δέσμευσης της ΕΚΤ να αποτρέψει και να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο αδικαιολόγητου κατακερματισμού: «Στο μίτινγκ το επανέλαβε αυτό η Λαγκάρντ, και ήταν κάτι απολύτως κατανοητό» είπε.

Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, Κρίστιαν Λίντνερ είχε φροντίσει νωρίτερα, πριν από τη συνάντηση, να διευκρινίσει από πλευράς του τα εξής: «Η Ευρωζώνη είναι σταθερή, η νομισματική ένωση θα ξεπεράσει κάθε κρίσιμη κατάσταση. Βλέπουμε κάποιες αυξήσεις στις διαφορές αποδόσεων μεταξύ των κρατών-μελών, όμως δεν χρειάζεται να ανησυχούμε». Στο ίδιο το μίτινγκ έθεσε ζήτημα «πιθανών νομικών προβλημάτων» για τη Γερμανία, δηλαδή εφαρμογής των αποφάσεων του Συνταγματικού Δικαστηρίου της. Μένει να βρεθεί το είδος του «μονίμου εργαλείου» της ευρωτράπεζας που θα ικανοποιήσει τους Γερμανούς προτού φρενάρει τους κερδοσκόπους…

Οι Ολλανδοί και τα επιτόκια

«Η επιλογή θα γίνει μέχρι τον Ιούλιο» έγραψε ο Τίτο. «Μία από τις προτάσεις είναι να γίνουν ευέλικτες οι εθνικές ποσοστώσεις όσον αφορά την αγορά τίτλων. Ομως αυτό δεν αρέσει στους αδιάλλακτους του Βορρά. Επίσης, οποιαδήποτε λύση πρέπει να εξαιρείται από από δεσμεύσεις χρέους όπως προβλέπεται για το OMT (Outright Monetary Transactions). Αλλά η σύγκρουση δεν περιορίστηκε σε αυτό: τα ολλανδικά “γεράκια” αμφισβήτησαν την επιλογή της Λαγκάρντ να αυξήσει το επιτόκιο “μόνο” κατά 0,25 τον Ιούλιο και, κατόπιν, “μόνο” κατά 0,25 τον Σεπτέμβριο. Ζητούν “αποφασιστικότερη” αύξηση. Τουλάχιστον μισό πόντο αμέσως μετά το καλοκαίρι».

Ως Ιταλός, ο Τίτο, κλείνοντας την ανταπόκρισή του, έγραψε ότι ο αυστριακός υπουργός Οικονομικών Μάγκνους Μπρούνερ κατέστη «ο εκπρόσωπος των αδιάλλακτων» και έστειλε ένα σαφές μήνυμα στην Ιταλία (και, βέβαια, όχι μόνο σε αυτήν): «Τακτοποιήστε τους λογαριασμούς σας. Αυτό είναι το μήνυμά μας. Η ΕΚΤ πρέπει να έχει περισσότερες ευκαιρίες, και μπορεί να τις έχει μόνο αν είναι εντάξει όλοι οι προϋπολογισμοί των κρατών-μελών». Ο Τίτο κατέληξε γράφοντας ότι το ξεφωνητό του Μπρούνερ έκανε άσχημη εντύπωση…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News