Πρόκειται για τα απόλυτα βιβλία «πώς να ζωγραφίζεις» για ένα παιδί, τα οποία δημιουργήθηκαν από έναν στοργικό μπαμπά που έτυχε να είναι ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα. Η εγγονή του Πάμπλο Πικάσο, αναφέρει ο Guardian ανακάλυψε μια εξαιρετική συλλογή από τετράδια σκίτσων που χρησιμοποιούσε ο καλλιτέχνης για να μυήσει τη μεγαλύτερη κόρη του στα μυστικά της ζωγραφικής.

Ο Πικάσο γέμισε τις σελίδες με παιχνιδιάρικες σκηνές – ζώα, πουλιά, κλόουν, ακροβάτες, άλογα και περιστέρια – που θα ενθουσίαζαν κάθε παιδί, αλλά και ενήλικες.

Τις δημιούργησε για τη Μάγια Ρουίθ-Πικάσο όταν εκείνη ήταν μεταξύ πέντε και επτά ετών. Σε ορισμένες σελίδες, το μικρό κορίτσι έκανε εντυπωσιακές προσπάθειες να μιμηθεί τον δάσκαλο. Επίσης, βαθμολογούσε τη δουλειά του πατέρα της, γράφοντας τον αριθμό “10” σε μια σκηνή τσίρκου, για να δείξει την έγκρισή της.

Ζωγράφισε δύο γοητευτικές εικόνες μιας αλεπούς που λαχταρά τα σταφύλια – εμπνευσμένες από τον μύθο του 17ου αιώνα «Η Αλεπού και τα σταφύλια» του σπουδαίου παραμυθά Ζαν ντε λα Φοντέν. Ζωγράφισε επίσης απλούς αλλά πανέμορφους αετούς με μία μόνο κίνηση, χωρίς να σηκώσει το μολύβι από το χαρτί, μεταφέροντάς της την αγάπη του για τη φόρμα και την καθαρή γραμμή.

Η αθέατη στο παρελθόν συλλογή περιλαμβάνει εξαίσια origami πουλιών που ζωντάνεψε για τη Μάγια από κάρτες προσκλήσεων εκθέσεων.

Η εγγονή του, Ντιάνα Βιντμάιερ-Ρουίθ-Πικάσο, βρήκε τα έργα τυχαία, ενώ έψαχνε το οικογενειακό υλικό στην αποθήκη. Ενδιαφερόμενη, τα έδειξε στη μητέρα της, σήμερα 86 ετών, για την οποία οι αναμνήσεις επανήλθαν. «Φυσικά, αυτά είναι τα τετράδια με τα σκίτσα μου όταν ήμουν μικρή», της είπε εκείνη.

Ο Πικάσο, ο οποίος πέθανε το 1973, είχε μάθει να ζωγραφίζει από τον πατέρα του, καθηγητή σχεδίου, «οπότε αυτό ήταν κάτι φυσικό γι’ αυτόν να κάνει» με τη Μάγια. «Μερικές φορές εκείνη φτιάχνει μια εικόνα και εκείνος κάνει μια άλλη, δείχνοντάς της τον σωστό τρόπο να το κάνει. Μερικές φορές απεικόνιζαν διαφορετικές σκηνές. Αλλες φορές, ζωγράφιζε έναν σκύλο ή ένα καπέλο. Μερικές φορές χρησιμοποιεί ολόκληρη τη σελίδα για να ζωγραφίσει ένα συγκεκριμένο πράγμα. Ή απεικονίζει συγκεκριμένες σκηνές, σκηνές από το τσίρκο. Είναι πολύ ενδιαφέρον» είπε η εγγονή του στη βρετανική εφημερίδα.

Η Μάγια θυμάται ιδιαίτερα ότι, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα έγχρωμα μολύβια και τα τετράδια ήταν σε έλλειψη: «Γι’ αυτό μάλλον ο πατέρας μου έγραφε στα τετράδια μου και χρωμάτιζε με τα μολύβια μου. Εχω ακόμα όμορφες αναμνήσεις από εκείνες τις στιγμές που συναντιόμασταν στην κουζίνα για να ζωγραφίσουμε μαζί. Ηταν το μόνο μέρος στο διαμέρισμα όπου ήταν ζεστά».

Η Βιντμάιερ-Ρουίθ-Πικάσο είναι ιστορικός τέχνης, επιμελήτρια και σχεδιάστρια κοσμημάτων, η οποία μόλις εξέδωσε το τελευταίο της βιβλίο, Picasso Sorcier, εξερευνώντας τις δεισιδαιμονίες και την πίστη του στη μαγεία.

Περιέγραψε την ανακάλυψη των τετραδίων σκίτσων ως «τυχαία» επειδή συν-επιμελείται μια μεγάλη έκθεση για το Μουσείο Πικάσο του Παρισιού σχετικά με τον στενό δεσμό του με την πρώτη του κόρη, που γεννήθηκε από τον παθιασμένο έρωτά του για τη Μαρί-Τερέζ Βάλτερ, την οποία γνώρισε το 1927 όταν εκείνη ήταν μόλις 17 ετών και εκείνος 28 χρόνια μεγαλύτερός της.

Η έκθεση με τίτλο «Μάγια Ρουίθ-Πικάσο, κόρη του Πάμπλο» θα διαρκέσει έως τις 31 Δεκεμβρίου και περιλαμβάνει πολλά πορτρέτα της Μάγια, προσωπικά αντικείμενα και φωτογραφίες του, καθώς και τα τετράδια σκίτσων και τα origami, τα οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά.

Στο συνοδευτικό βιβλίο της έκθεσης γράφει: «Ποιος δεν έχει ακούσει ποτέ να λέγεται όταν κοιτάζει έναν καμβά του Πικάσο: “Αυτό θα μπορούσε να το έχει κάνει ένα παιδί!”. Πολλές από τις καλλιτεχνικές επαναστάσεις του 20ού αιώνα έγιναν δεκτές με χλευασμό και σκάνδαλο, είναι αλήθεια, αλλά στην περίπτωση του Πικάσο υπάρχει ένας υπαινιγμός αλήθειας σε αυτή την κρίση. Οπως θυμάται η Μάγια, η πρώτη του κόρη, “το μυστήριο της ζωής, και επομένως της παιδικής ηλικίας, γέμιζε πάντα με ενδιαφέρον τον πατέρα μου”».

«Αναζητώντας μια ζωγραφική γλώσσα που θα έσπαγε τους εξαντλημένους κώδικες του ακαδημαϊκού ρεαλισμού, ο Πικάσο δανείστηκε εκτενώς από τις ατίθασες γραμμές των παιδικών σχεδίων. Εκεί που ο Βαν Γκογκ, ο Γκογκέν και ο Ματίς επικεντρώνονταν στη γραφική και ζωγραφική αφέλεια με την οποία ζωγραφίζουν τα παιδιά, ο Πικάσο έδινε μεγαλύτερη έμφαση στα στοιχεία που ανατρέπουν τις παραστατικές παραδόσεις, δηλαδή στην παραμόρφωση και την αποδόμηση», προσθέτει η ίδια…

Ο Ντιντιέ Οτινζέρ, αναπληρωτής διευθυντής του Εθνικού Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης, στο Κέντρο Πομπιντού, διοργανώνει αυτή τη στιγμή μια έκθεση Πικάσο στην Εθνική Πινακοθήκη της Βικτόρια στην Αυστραλία, σε συνεργασία με το Μουσείο Πικάσο του Παρισιού. Σημειώνοντας ότι αυτά τα τετράδια σκίτσων αντικατοπτρίζουν τη γοητεία του καλλιτέχνη για την παιδική ηλικία, σχολίασε πολύ εύστοχα: «Τελικά, ποιος έμαθε από ποιον;».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News