«Μας έκανε τα μούτρα κρέας ο τουρκαλάς» άκουσα τον ταξιτζή να μονολογεί ειρωνικά από τη θέση του οδηγού. Στο ράδιο, μόλις είχαν μεταδοθεί οι δηλώσεις Ερντογάν, με αποκορύφωμα το «για μένα Μητσοτάκης δεν υπάρχει». Είπε κι άλλα ο ταξιτζής, αλλά δεν τα γράφω για μην εκληφθώ ως λιβανιστής του Πρωθυπουργού. Το βέβαιο είναι ότι η τουρκική κλιμάκωση, λεκτική μόνο προς το παρόν, έχει δημιουργήσει εν Ελλάδι ένα εθνικό μέτωπο που στοιχίζεται πίσω από τον Πρωθυπουργό προσωπικά.

Οχι μόνο διότι ήταν οι δικές του κινήσεις που στρίμωξαν πολλαπλώς τον Ερντογάν κάνοντάς τον έξαλλο, αλλά και διότι η αντιπολίτευση φρόντισε ανοήτως να σταθεί απέναντι σε αυτές τις κινήσεις, να τις αμφισβητήσει, να τις καταδικάσει, να τις χλευάσει. Τώρα ο Μητσοτάκης εισπράττει τη λαϊκή επιδοκιμασία, ας πρόσεχαν ο Τσίπρας και η παρέα του.

Βεβαίως, ο μέσος Ελληνας δεν έχει μπροστά του όλη την εικόνα. Μπορεί τώρα να ικανοποιείται βλέποντας έναν Ερντογάν να τσαντίζεται και να εξαπολύει μύδρους, αλλά η εξωτερική και αμυντική πολιτική είναι πολύ σοβαρές υποθέσεις για να αφεθούν στο εθνικό θυμικό του κάθε έλληνα ταξιτζή. Η κλιμάκωση έτσι κι αλλιώς δεν είναι καλό πράγμα, ας μην ξεχνάμε ότι πάγια στρατηγική της Τουρκίας είναι να μας οδηγήσει σε μια περιορισμένη σύρραξη που στη συνέχεια θα μας βάλει (με την πίεση των συμμάχων) σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων εφ’ όλης της ύλης. Ο Μητσοτάκης τα ξέρει καλά αυτά. Οπως ξέρει ότι ένα πιθανό επεισόδιο στο Αιγαίο, καλοκαιριάτικα, μπορεί να μας στοιχίσει μερικά δις από τον τουρισμό – καλύτερα να μας λείπει.

Από την άλλη, καλό είναι να κάνει κάποιος μια σύγκριση ανάμεσα στην Ελλάδα που έβλεπε ο Ερντογάν το 2019 και σε αυτήν που βλέπει σήμερα. Πανίσχυρος τότε ο Τούρκος, είχε απέναντι του μια Ελλάδα πελαγωμένη και αδύναμη. Τα χρόνια που ακολούθησαν, όσες βλακείες έκανε αυτός, τόσες σωστές και καίριες κινήσεις έκανε ο Μητσοτάκης. Ο Ερντογάν βρέθηκε σταδιακά χωρίς Τραμπ, χωρίς F-35 και να παρακαλά να του αναβαθμίσουν τα F-16.

Η Ελλάδα βρέθηκε με Rafale, με Belhara, με ελληνογαλλική συμμαχία, με Μπαϊντενόπουλο, με ελληνοαμερικανική συμφωνία, με αναβαθμισμένη Σούδα και με τρομερό ξεπέταγμα της Αλεξανδρούπολης. Σαν να ύφανε μεθοδικά ο Μητσοτάκης έναν ιστό γύρω του, που τον εγκλωβίζει όλο και περισσότερο κάθε μέρα. Με την ερντογανική επικουρία, ασφαλώς, που κάθε τόσο χύνει την καρδάρα με το γάλα, και ας υπάρχουν εδώ πολλοί που τον θαυμάζουν για αυτό.

Τώρα χρειάζεται προσοχή. Ο Τούρκος ενδέχεται να προσπαθήσει να διαρρήξει τον ιστό. Είμαι βέβαιος ότι οι επιτελείς μας, πολιτικοί, διπλωματικοί και στρατιωτικοί, τα έχουν υπολογίσει αυτά. Ενα μόνο δεν μπορώ να καταλάβω. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ χαρίζει διαχρονικά τον Ερντογάν στον Μητσοτάκη; Τόσο κοντόφθαλμοι πια;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News