Τη λέξη «Ρωσία» την ανέφερε 11 φορές. Τη λέξη «στρατιώτες» οκτώ. Και τις λέξεις «πόλεμος» και «πατρίδα», επίσης από οκτώ φορές την κάθε μία. Πεντάρια, τη βάση σαν να λέμε, έπιασαν οι λέξεις «νίκη» και «μνήμη». Ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν άφησε την ευκαιρία της επετειακής ομιλίας του, κατά τις εκδηλώσεις της 9ης Μαΐου, να πάει χαμένη – χαμένη για τους Δυτικούς, βέβαια, ίσως και για τους αμφισβητίες του στο… αναβράζον περιβάλλον του Κρεμλίνου.

Οι διεθνολόγοι των διεθνών Μέσων διαψεύστηκαν στις προβλέψεις τους, ότι τάχα θα επιδείκνυε κάποιου είδους πυρηνική πυγμή ή θα καλούσε γενική επιστράτευση, ενώ δεν μπόρεσαν να εξαγάγουν και σαφή συμπεράσματα όσον αφορά το τι ακριβώς σκοπεύει να πράξει από τούδε και στο εξής στην Ουκρανία. Στην ανάλυσή του πέτυχε διάνα μόνο ο Μάικλ Κλαρκ, ο οποίος επισήμανε εγκαίρως μέσω του BBC (και όπως αναμετέδωσε το Protagon) ότι, ούτως ή άλλως, δεν τον έπαιρνε να πει και πολλά.

«Πονάω για τους νεκρούς μας»

Φυσικά, «φιάσκο στην Ουκρανία», όπως το έθεσε ωμότατα ο Κλαρκ, δεν παραδέχθηκε ο «τσάρος». Είπε όμως, συντετριμμένος δεόντως, ότι τον βαραίνει ο πόνος από τους θανάτους των ρώσων στρατιωτών και αξιωματικών στα διάφορα μέτωπα. Φυσικά, διαβεβαίωσε τις χήρες και τα ορφανά ότι το ρωσικό κράτος θα κάνει τα πάντα για να βοηθήσει τις χαροκαμένες οικογένειες.

Αυτή η δήλωση ήταν και η απόδειξη ότι τα αλλεπάλληλα ρωσικά επιτελικά σχέδια επί χάρτου όντως απέτυχαν όταν συνάντησαν την πραγματικότητα των ουκρανικών πεδίων μαχών. Πάντως δεν έκανε σοφότερους τους εχθρούς του, την κυβέρνηση Ζελένσκι και τους Αμερικανούς ιδίως, αφού γνωρίζουν πολύ καλά το πλήθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο ρωσικός στρατός στην Ουκρανία εκδηλώνοντας το τρίτο κύμα της επίθεσής του, στο Ντονμπάς κυρίως. Λογικό συμπέρασμα: Ισως υπάρξει και τέταρτο σχέδιο επίθεσης.

Το ξαναζεσταμένο «ζουμί»

Σε αυτήν την ανατολική ουκρανική επαρχία ο Πούτιν αναφέρθηκε, τιμώντας τους ρωσοφώνους της αυτονομιστές αλλά και τους δικούς του φαντάρους: «Οι πολιτοφύλακες του Ντονμπάς και ο ρωσικός στρατός πολεμούν για τη γη τους, την οποία υπερασπίστηκαν μέχρι θανάτου οι ήρωες του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου». Ούτε εδώ υπάρχει είδηση, κρυμμένη έστω, ενώ η σύνδεση με τον Β’ΠΠ ήταν αναμενόμενη, σχεδόν κλισέ. Κράτησε ελάχιστα, όμως, αυτό το τροπάρι. Αποφεύγοντας επιμελώς τη λέξη «Ουκρανία», ο Πούτιν αναφέρθηκε στις σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση. Αλλα και σε αυτήν την περίπτωση το «μενού» ήταν γνωστό και «ζουμί» ξαναζεσταμένο.

Είπε: «Η Ρωσία πάλευε πάντα για να δημιουργήσει ένα δίκαιο και ισότιμο σύστημα διεθνούς ασφαλείας για ολόκληρη την παγκόσμια κοινότητα. Η Ρωσία προέτρεψε τη Δύση σε ειλικρινή διάλογο προς αναζήτηση λογικών και συμβιβαστικών λύσεων επί τη βάσει του αμοιβαίου συμφέροντος», κ.λπ. Επανέλαβε τις καταγγελίες του για ουκρανικές επιθέσεις στο Ντονμπάς και για την υπό απειλή τελούσα Κριμαία. Δικαιολόγησε, έτσι, την εισβολή: «Δράσαμε προληπτικά και σταματήσαμε την επίθεσή τους. Ηταν η ορθότερη απόφαση που έχουμε λάβει». Καμία είδηση δεν υπάρχει και εδώ, αν εξαιρέσεις ίσως τον απολογητικό τόνο του. Λογικό συμπέρασμα: ο Πούτιν έχει επίγνωση του αδιεξόδου που αντιμετωπίζει.

Επίθεση στις «ανήθικες» ΗΠΑ

Ο συντάκτης της Corriere della Sera Μάρκο Ιμαρίζιο παρατήρησε ολόσωστα ότι αν θέλουμε σώνει και καλά να βρούμε κάτι καινούργιο στα επετειακά λόγια του Πούτιν, αυτό δεν είναι άλλο από τη «μετωπική επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον των ΗΠΑ, οι οποίες έχουν επιστρέψει στην ψυχροπολεμική εποχή θεωρώντας τη Ρωσία τον ‘‘μεγάλο Σατανά’’». Τα… σκάγια του Πούτιν πήραν, ωστόσο, και τους συμμάχους των Αμερικανών: «Οι ΗΠΑ, κυρίως μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, φρόντισαν μόνο για το συμφέρον τους εξευτελίζοντας όχι μόνο ολόκληρο τον κόσμο, αλλά και τις δικές τους χώρες-δορυφόρους οι οποίες αναγκάζονται πια να τα καταπίνουν όλα αυτά χωρίς αντίρρηση».

Και πάλι, όμως, αυτές οι αναφορές δεν ήταν κάτι σημαντικό, ούτε μας έκαναν σοφότερους. Στόχος του Πούτιν ήταν η υποτιθέμενη αντιδιαστολή της Ρωσίας απέναντι στη Δύση: «Εμείς είμαστε διαφορετική χώρα. Η Ρωσία έχει άλλον χαρακτήρα. Δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ την αγάπη στην πατρίδα, δεν θα εγκαταλείψουμε την πίστη και τις παραδοσιακές αξίες, τα έθιμα των προγόνων, τον σεβασμό για όλους τους λαούς και πολιτισμούς. Στη Δύση καταργήθηκαν οι πανάρχαιες αξίες και επικρατεί ηθική παρακμή. Παρακμή από την οποία εκπηγάζουν οι κυνικές παραποιήσεις της Ιστορίας του Β’ ΠΠ, η υποκίνηση της ρωσοφοβίας, η ανάδειξη των προδοτών, η ακύρωση του θάρρους εκείνων που με χίλια βάσανα πέτυχαν τη Νίκη». Λογικό συμπέρασμα: και ο Πούτιν αναβιώνει τη (μεταφυσική) θεωρία του Καλού (Ρωσία) και του Κακού (ΗΠΑ).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News