Με εντυπωσιακή συμμετοχή, που ξεπέρασε τους 170.000 ψηφοφόρους, το ΚΙΝΑΛ αποφάσισε χθες να μετονομαστεί σε ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, επαναφέροντας στο σήμα του τον πράσινο ήλιο. Το ερώτημα πλέον είναι τι ρόλο μπορεί να διαδραματίσει στο εγγύς μέλλον το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, που αναμόρφωσε ριζικά ο Κώστας Σημίτης, που οδήγησε ξανά στην εξουσία ο Γιώργος Παπανδρέου λίγο πριν σκάσει στα χέρια του η βόμβα των μνημονίων, που εν συνεχεία το κράτησε ζωντανό σε δραματικές συνθήκες για τη χώρα ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που μετά το διέσπασε ο Γιώργος Παπανδρέου, που το επανένωσε η Φώφη Γεννηματά και που επιχειρεί τώρα να το ανανεώσει και να το οδηγήσει στη νέα εποχή ο Νίκος Ανδρουλάκης.

Η χθεσινή υψηλή προσέλευση για να αποφασιστεί το όνομα του κόμματος επιβεβαιώνει το μεγάλο ενδιαφέρον της κομματικής βάσης για την επόμενη μέρα. Μέσα σε έξι μήνες, το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ καταφέρνει να φέρει δύο φορές στην κάλπη τριψήφιο αριθμό ψηφοφόρων. Την πρώτη φορά για να εκλέξουν αρχηγό, τη δεύτερη για να αποφασίσουν για το όνομα. Και αν οι 270.000 που ψήφισαν για εκλογή αρχηγού ήταν μια μεγάλη επιτυχία, οι 170.000 που ψήφισαν για το όνομα είναι θρίαμβος. Απόδειξη της ανάγκης μιας παράταξης να ξαναβρεί τον προσανατολισμό της και να ανακτήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης εκτίμησε ότι δημιουργούνται πλέον οι προϋποθέσεις για αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στις εθνικές εκλογές. Και δίνοντας το πολιτικό – ιδεολογικό στίγμα του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, ανέφερε ότι, μαζί με τον ήλιο, επέστρεψαν οι μνήμες μιας ιστορικής παράταξης που ταυτίστηκε με τον αγώνα για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.

Είναι γνωστό ότι τα κόμματα τα οποία έχουν ιστορικές αναφορές αρέσκονται στην επίκληση του παρελθόντος και πολλές φορές και στην εξιδανίκευσή του. Το κάνει κατ’ εξοχήν η Νέα Δημοκρατία, εδώ και πολλά χρόνια, αξιοποιώντας το γεγονός ότι ο ιδρυτής της, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, είναι ένας πολιτικός ηγέτης ευρύτατης αποδοχής, ευθέως συνδεδεμένος με την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Το επιχειρεί τώρα ξανά και το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ.

Μόνο που υπάρχει μια κρίσιμη διαφορά. Η μεν ΝΔ κινήθηκε διαχρονικά, ιδεολογικά – πολιτικά, στη γραμμή του ιδρυτή της, με μικρές διαφοροποιήσεις, ανάλογα με την εκάστοτε ηγεσία της και τις οικονομικές συνθήκες. Το ΠΑΣΟΚ όμως κάλυψε ένα υπερβολικά ευρύ φάσμα και επεβίωσε πολιτικά χάρη στις οβιδιακές μεταμορφώσεις του. Ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε εντελώς διαφορετικός στη δεκαετία του ’70 και του ’80 σε σχέση με τη δεκαετία του ’90, που ως Πρωθυπουργός έκανε στροφή 180 μοιρών από την εξωτερική πολιτική μέχρι την οικονομική, ο δε Κώστας Σημίτης εγκατέλειψε ολοκληρωτικά το σύνθημα της Αλλαγής και το αντικατέστησε με αυτό του Εκσυγχρονισμού.

Ηδη τη δεκαετία του ’90, λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ μετακινήθηκε ιδεολογικά – πολιτικά προς το Κέντρο. Πού στοχεύει να επιστρέψει τώρα; Στο ΠΑΣΟΚ των πρώτων χρόνων; Οι αναφορές του Νίκου Ανδρουλάκη σε κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατία και αξιοπρέπεια, όσο γενικόλογες κι αν ακούγονται, παραπέμπουν στο ΠΑΣΟΚ των πρώτων χρόνων. Εκείνο είχε αυτούς τους στόχους. Ο ίδιος όμως ο Ανδρουλάκης είναι τέκνο της επόμενης φάσης του ΠΑΣΟΚ, της λιγότερο ριζοσπαστικής, με σαφώς πιο κεντρώο προσανατολισμό. Αλλωστε και μετά τον Σημίτη, το ΠΑΣΟΚ με αυτόν τον προσανατολισμό κινήθηκε και στην οικονομία και στα εθνικά θέματα. Μέχρι που ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και, αξιοποιώντας την κρίση των μνημονίων, του πήρε τη θέση στο πολιτικό σκηνικό.

Η ιδέα ότι με το που επιστρέψει ο ήλιος, αυτομάτως το ΠΑΣΟΚ θα μεγαλώσει τόσο πολύ, που θα πάρει τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι μάλλον απλοϊκή. Το τι είδους ΠΑΣΟΚ, όμως, τελικά είναι αυτό που επιστρέφει σήμερα ως ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ είναι κάτι που δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο. Η έμπρακτη απάντηση σε αυτό το βασικό ερώτημα θα κρίνει το μέλλον του κόμματος και ίσως επηρεάσει και το κυβερνητικό σχήμα της επόμενης τετραετίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News