Μπορεί τελικά η Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν Λικ Μελανσόν και το Σοσιαλιστικό Κόμμα να κατέληξαν σε συμφωνία για τον σχηματισμό συμμαχίας, ενόψει των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου, οι Σοσιαλιστές, όμως, ένιωσαν τη νύχτα της Πέμπτης 5 Μαΐου, τους τριγμούς της κατάρρευσης του κόμματός τους, αφού τα παλιά, υψηλόβαθμα στελέχη των Σοσιαλδημοκρατών, δεν συμφώνησαν, καταρχήν, στη συνεργασία με την Αριστερά. Αν δεν υπάρξουν ανατροπές θα είναι η πρώτη φορά που η Αριστερά θα κατέβει ενωμένη σε εκλογική αναμέτρηση στη Γαλλία, μετά από 20 χρόνια κι αυτό δε θα άφηνε ανεπηρέαστη την παλαιότερη γενιά των Σοσιαλιστών.

Ο σοσιαλδημοκράτης Φρανσουά Ολάντ, ο πολιτικός που διετέλεσε πρόεδρος της Γαλλίας από το 2012 και 2017 ήταν στην ομάδα των «βαρόνων» του Σοσιαλιστικού Κόμματος που αρνήθηκαν να δεχτούν μια συμφωνία, με την οποία θα βρίσκονταν κάτω από την ομπρέλα του αντιευρωπαϊστή ηγέτη της Αριστεράς, Ζαν-Λικ Μελανσόν. Ο Ολάντ είπε ότι η συμφωνία, η οποία δεσμεύει το κόμμα να παρακούει τους νόμους της ΕΕ και αντιστρέφει τις μεταρρυθμίσεις που εισήγαγε η ίδια του η κυβέρνηση στο παρελθόν, θα ισοδυναμούσε με τον θάνατο του φιλοευρωπαϊκού κόμματος.

Ο Μπερνάρ Καζνέβ, ο οποίος διετέλεσε  πρωθυπουργός επί Ολάντ, παραιτήθηκε, μάλιστα, από το κόμμα, λέγοντας ότι αναγκάζεται να το κάνει για χάρη της επιβίωσης του κόμματος στις εκλογές. Αρκετοί βετεράνοι του Σοσιαλιστικού Κόμματος, συμπεριλαμβανομένου του Στεφάν Λε Φολ, πρώην υπουργού τού Ολάντ, δήλωσαν ότι θα αγνοήσουν τη συμφωνία και θα υποβάλουν υποψηφιότητα ως αντιφρονούντες Σοσιαλιστές.

Οι τριγμοί στο σώμα των σοσιαλιστών ξεκίνησαν το 2017, όταν ο Μακρόν «αναδύθηκε» από την κυβέρνηση του Ολάντ, ιδρύοντας το δικό του κεντρώο κίνημα, το En Marche —που αργότερα μετονομάστηκε σε La République en Marche— δελεάζοντας μετριοπαθείς σοσιαλιστές για να υπηρετήσουν στην κυβέρνησή του. Το ίδιο έκανε, επίσης, με την μετριοπαθή πτέρυγα των συντηρητικών Ρεπουμπλικανών, όπως αναφέρει και δημοσίευμα των Times

Η επικείμενη σοσιαλιστική διάλυση, πάντως, βάζει σφραγίδα στην επιτυχία του Μακρόν, σε ένα πολιτικό τοπίο στο οποίο κυριαρχεί τώρα ένα ισχυρό κέντρο, που πλαισιώνεται από την ριζοσπαστική Αριστερά με τον Μελανσόν και μια λαϊκιστική δεξιά, με επικεφαλής την Μαρίν Λεπέν και την Εθνική Συσπείρωση. Το κόμμα του Μακρόν άλλαξε και πάλι το όνομά του, αυτή τη φορά σε Αναγέννηση, έτσι ώστε να κάνει σαφή τη διάθεσή του να διευρύνει τη βάση του. Ο Στάνισλας Γκουερίνι, διευθυντής του κόμματος, επιβεβαίωσε το ότι, το όνομα αποσκοπούσε σε ένα γενικότερο άνοιγμα του κινήματος, που ίδρυσε ο Μακρόν το 2016.

Σοσιαλιστική… «συνιστώσα» το κόμμα του Μιτεράν

Τελικά, το συμβούλιο των Σοσιαλιστών ψήφισε υπέρ της εκλογικής συμφωνίας, που προσφέρθηκε από τον αρχηγό του κόμματος, Ολιβιέ Φορ, αφού την υποστήριξαν άλλοι βαρόνοι του κόμματος, συμπεριλαμβανομένης της Μαρτίν Ομπρί, δήμαρχου της Λιλ. Ο Μελανσόν, ο οποίος κέρδισε το 22% των προεδρικών ψήφων φέτος, έναντι του 1,8% της υποψήφιας με το Σοσιαλιστικό Κόμμα, Αν Ινταλγκό, έχει ήδη «στρατολογήσει» τους Κομμουνιστές και τους Πράσινους ως εταίρους για να υπηρετήσουν στην κυβέρνηση υπό τον ίδιο, εάν καταφέρουν να κερδίσουν την πλειοψηφία των 577 βουλευτικών εδρών. Εάν το κόμμα της πλειοψηφίας στο Κοινοβούλιο είναι αντίθετο με τον πρόεδρο, σχηματίζει κυβέρνηση με δικό του πρωθυπουργό, κάτι που έχει συμβεί μόνο τρεις φορές σε έξι δεκαετίες.

Ολες οι δημοσκοπήσεις, ωστόσο, δείχνουν τον κεντρώο συνασπισμό του Μακρόν ως φαβορί για να διατηρήσει την κυβερνητική του πλειοψηφία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News