Ντυμένος από πάνω μέχρι κάτω με δέρμα αλιγάτορα, και μαύρες καουμπόικες μπότες, ο 77χρονος Μπγιορν Ουλβέους είναι προσωποποίηση υγείας, πλούτου και ικανοποίησης. Επιφανειακά τουλάχιστον. Γιατί στην πραγματικότητα, λέει στον μουσικοκριτικό των Sunday Times Νταν Κερνς καθισμένος σε έναν καναπέ στα κεντρικά γραφεία των AΒΒΑ στο Λονδίνο, μένει ξάγρυπνος τη νύχτα, εξαιτίας της πρεμιέρας του «AΒΒΑ Voyage», στις 27 Μαΐου.

Πρόκειται για μια καθηλωτική «εμπειρία συναυλίας 360 μοιρών» σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο 3.000 θέσεων στο Ολυμπιακό Πάρκο του Λονδίνου, όπου θα παρουσιαστούν οι πιο δημοφιλείς επιτυχίες του σουηδικού  συγκροτήματος της ποπ. Στις συναυλίες που θα γίνονται μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου (με πολλές παραστάσεις την εβδομάδα, διάρκειας 100 λεπτών), δεν θα είναι παρόντα τα μέλη του συγκροτήματος, που διανύουν πλέον την όγδοη δεκαετία της ζωής τους. Θα τους αντικαθιστούν τα «Abbatars», τα είδωλα του νεότερου εαυτού τους, που δημιουργήθηκαν ειδικά για την περίσταση από την εταιρεία οπτικών εφέ του Τζορτζ Λούκας.

Με εκτιμώμενο κόστος 15 εκατ. λιρών (περίπου 18 εκατ. ευρώ), η παραγωγή ενέχει σημαντικό ρίσκο, ακόμη και για μια κολοσσιαία επιχείρηση, όπως αυτή των AΒΒΑ, με πωλήσεις 385 εκατ. δίσκων και σχεδόν 4 δισ. λίρες (σχεδόν 5 δισ. ευρώ) σε ακαθάριστα έσοδα από το μιούζικαλ «Mamma Mia!» και τα δύο σίκουελ της ταινίας.

«Οχι, το ρίσκο είναι τεράστιο», διορθώνει τον Κερνς ο Ουλβέους στη συνέντευξή του με αφορμή την πρωτοποριακή συναυλία, «και οι περισσότεροι άνθρωποι με τους οποίους μιλάω δεν το εκτιμούν. Λένε, “Α, θα είναι καλά”. Μερικές φορές ξυπνάω στις τέσσερις το πρωί και σκέφτομαι, “Τι στο διάολο κάναμε;”» λέει.

Αυτό που έχει γίνει τώρα, γράφει ο βρετανός μουσικοκριτικός στους Sunday Times, είναι ότι έχουν επινοήσει έναν τρόπο παρουσίασης της «live» μουσικής, ο οποίος θα μπορούσε να γίνει νέο πρότυπο συναυλίας για συγκροτήματα των οποίων οι πωλήσεις δίσκων έχουν προ πολλού στερέψει, αλλά  εξακολουθούν να κάνουν περιοδείες σε όλο τον κόσμο, παίζοντας μπροστά σε πλήθη που θέλουν απλώς να ακούσουν «ζωντανά» τις επιτυχίες που έκαναν στα είκοσί τους, στα εξήντα, τα εβδομήντα ή στα ογδόντα τους χρόνια…

Μιλώντας από το παραθαλάσσιο γραφείο του και στούντιο ηχογράφησης στη Στοκχόλμη, το άλλο μέλος των AΒΒΑ, ο 75χρονος Μπένι Αντερσον, ξέρει καλά ότι το «Abba Voyage» θα μπορούσε να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού, και ότι άλλα συγκροτήματα  θα το παρακολουθούν πολύ στενά για να δουν αν είναι αξίζει να το μιμηθούν.

«Σίγουρα θα μας μελετήσουν πολλοί καλλιτέχνες», λέει στη βρετανική εφημερίδα ο Ουλβέους, «Δεν θα αναφέρω ονόματα, αλλά μπορώ να σκεφτώ μερικά. Αναρωτιέμαι ποιος θα είναι πρώτος», προσθέτει. Σίγουρα οι Stones και οι Led Zeppelin, σκεφτόμαστε εμείς, αλλά και οι Oasis, συγκρότημα γνωστό για τις θυελλώδεις σχέσεις των μελών του μεταξύ τους.

Οι AΒΒΑ είναι γνωστό ότι μισούσαν τη ζωή στον δρόμο. Η 76χρονη Ανι-Φριντ Λίνγκσταντ, γνωστή απλώς ως Φρίντα, μιλώντας στους Sunday Times από το σπίτι της στις Ελβετικές Αλπεις, βλέπει τις συναυλίες «AΒΒΑ Voyage» σαν μια ευκαιρία για όλους να έχουν μια εικόνα για το τι πέτυχαν όταν η καριέρα τους ήταν στην κορυφή της, χωρίς την κούραση, που συχνά έκανε άθλια την εμπειρία της περιοδείας. «Η κατάστασή μας ήταν πολύ περίεργη. Οχι στο στούντιο, που ήταν το δεύτερο σπίτι μας, αλλά όταν κάναμε περιοδεία, όπου λίγο πολύ ήμασταν σαν κρατούμενοι στο ξενοδοχείο μας», λέει.

Το «AΒΒΑ Voyage» είναι ένα τολμηρό εγχείρημα με άγνωστες συνέπειες. Θα μπορούσε να αλλάξει τους κανόνες ή να αποβεί καταστροφικό, αλλά με δεδομένη τη διαρκή παγκόσμια δημοτικότητα του συγκροτήματος, ποιος θα στοιχημάτιζε εναντίον του; Τα τραγούδια, που κυκλοφόρησαν οι Abba, από τη νίκη τους στη Eurovision το 1974 με το «Waterloo» μέχρι τον ανεπίσημο χωρισμό τους το 1982, εξακολουθούν να αποτελούν τα soundtrack της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων.

Με εξαίρεση τους Beatles, είναι αμφισβητήσιμο αν άλλη μπάντα είχε τόσο μεγάλη εμπορική επιτυχία. Και πέρυσι, μετά από τέσσερις δεκαετίες, που απέρριπταν κάθε συζήτηση για επανένωση, οι Abba πρόσθεσαν στον κατάλογο των επιτυχιών τους  το «Voyage», το πρώτο τους άλμπουμ μετά το «The Visitors» του 1982, που βρέθηκε στην κορυφή των charts σε 17 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας.

«Το οικονομικό ρίσκο δεν είναι μόνο δικό μας· υπάρχουν άλλοι επενδυτές», λέει ο Αντερσον. «Καλλιτεχνικά, όμως, ποιοι είναι οι κίνδυνοι; Ποιες οι πιθανές επικρίσεις; “Το συγκρότημα δεν θα είναι πραγματικά εκεί”. Αυτή είναι η ουσία. Θα το δεχτεί ο κόσμος; Θα απολαύσουν το περιβάλλον και το υπέροχο ηχοσύστημα; Πάνω από όλα μια συναυλία χρειάζεται να προκαλεί συναισθήματα, και για μένα το κάνει», συμπληρώνει.

Το «Dancing Queen», για παράδειγμα, είναι ένα από τα τραγούδια των AΒΒΑ που έχουν διαπραγματευτεί με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο το ταξίδι τους στους νευρώνες μας και τη διείσδυσή τους στην καρδιά και το μυαλό μας, το οποίο αναρίθμητοι επιστήμονες έχουν προσπαθήσει να εξηγήσουν. (Δείτε επάνω το κλιπ του «Dancing Queen» από το μιούζικαλ «Mamma Mia!»)

Είναι γνωστό ότι η λαϊκή μνήμη, η συγκίνηση, η επανάληψη και η επικοινωνιακή αμεσότητα πυροδοτούν διάφορες ορμονικές αλλαγές στον εγκέφαλό μας: ένα χαρούμενο τραγούδι προκαλεί μια ορμητική έκκριση ντοπαμίνης, ενώ ένα λυπηρό, έκκριση προλακτίνης. Οι AΒΒΑ καταφέρνουν να κάνουν και τα δύο ταυτόχρονα· τα τραγούδια τους είναι η αίσθηση του γλυκόξινου, η εθιστική αλατισμένη καραμέλα της μουσικής, γράφει στους Sunday Times ο Νταν Κερνς.

Η 72χρονη Αγκνεθα Φέλτσκογκ (μόλις και μετά βίας μιλάει στον Τύπο και αρνήθηκε να συμμετάσχει σε αυτή τη συνέντευξη), όταν ρωτήθηκε κάποτε πώς είναι να είσαι στην κορυφή του κόσμου, παρατήρησε: «Ο αέρας είναι παγωμένος εκεί πάνω». Η Φρίντα, ωστόσο, αναγνωρίζει ότι ο δρόμος της ήταν ο πιο εύκολος: «Ως ξανθιά, με αγγελική ομορφιά, η Αγκνεθα τραβούσε πάνω της την μεγαλύτερη προσοχή. Εγώ ήμουν λίγο στη σκιά της. Είχα όμως μια προσωπική ζωή παράλληλα με την επαγγελματική μου. Δεν εντυπωσιάζομαι εύκολα από τη λαμπερή πλευρά της φήμης».

Η αντίδραση της Φέλτσκογκ στη φήμη, ειδικά μετά το διαζύγιό της με τον Ουλβέους, με τον οποίο έχει δύο παιδιά, οδήγησε ορισμένους να τη χαρακτηρίσουν –ανακριβώς– απομονωμένη. Ζει στη Σουηδία, όπως επίσης οι Αντερσον και Ουλβέους. Η Φρίντα, πάλι, που απολαμβάνει τον τίτλο της πριγκίπισσας Ανι-Φριντ Ρόις, κοντέσας του Πλάουεν, ζει στην Ελβετία με τον σύντροφό της, υποκόμη του Χάμπλεντεν. Και περιγράφει την περίοδο μετά την ανεπίσημη διάλυση των ABBA το 1982 ως «μια περίπτωση εύρεσης νέων κινήτρων στην καριέρα μου, αλλά και στην ιδιωτική μου ζωή, η οποία ήταν κάπως τρομακτική, γιατί και οι δύο γάμοι μου είχαν τελειώσει ύστερα από μια δεκαετία. Ηταν μια πολύ μοναχική διαδικασία βαθιάς ενδοσκόπησης», λέει.

Παρ’ όλα αυτά, όταν ο Αντερσον της τηλεφώνησε πριν από πέντε χρόνια, δεν δίστασε να ξανασμίξει με το συγκρότημα και να μπει στο στούντιο για ηχογράφηση για πρώτη φορά μετά το 1982: «Γνωριζόμαστε πολύ καλά. Oταν μπήκαμε στο στούντιο, ξαναβρήκαμε αμέσως τη δυναμική του γκρουπ».

«Πάντα είμαστε φίλοι», προσθέτει ο Αντερσον. «Ποτέ δεν είχαμε λογομαχίες για οτιδήποτε τα τελευταία 40 χρόνια, νομίζω. Αυτό λοιπόν το έκανε αρκετά εύκολο. Μπαίνοντας ξανά στο στούντιο, με όλους να γλιστρούν πάλι στους ρόλους τους, ήταν σαν να είχε σταματήσει ο χρόνος», θυμάται.

Στην πρωτότυπη συναυλία, οι «Abbatars» θα φορούν μια σειρά από κοστούμια των Dolce & Gabbana, εμπνευσμένα από τα υπέροχα και παράξενα ρούχα για τα οποία φημιζόταν η μπάντα τη δεκαετία του 1970.

Η Φρίντα και η Αγκνεθα δεν έχουν δει ακόμη τη συναυλία. «Περιμένουμε μέχρι την πρεμιέρα. Θέλω να εκπλαγώ, να χαρώ και να λυπηθώ και όλα αυτά τα πράγματα, όλα μαζί και ταυτόχρονα», λέει η Ανι-Φριντ (Φρίντα) Λίνγκσταντ. Περιμένουμε κι εμείς τον απόηχο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News