Μην κρίνετε ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του ούτε έναν σκύλο από τη ράτσα του! Γιατί; Την απάντηση δίνει μια νέα μεγάλη έρευνα, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Science. Πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή ιδιοκτητών 18.385 σκύλων (καθαρόαιμων σε ποσοστό 49%) και έγινε ο προσδιορισμός της αλληλουχίας του DNA 2.155 σκύλων, που έδειξε ότι τα περισσότερα στοιχεία της συμπεριφοράς τους κληρονομούνται, και ότι για την πρόβλεψη κάποιων συμπεριφορών η ράτσα έχει ελάχιστη αξία.

Για παράδειγμα, ένα από τα πιο καθαρά ευρήματα αυτής της πολύπλευρης μελέτης είναι ότι η ράτσα δεν έχει αισθητή επίδραση στο πώς αντιδρά ένας σκύλος σε κάτι που του φαίνεται νέο ή περίεργο, πράγμα το οποίο σχετίζεται με αυτό που κάποιος μη επιστήμονας θα μπορούσε να ονομάσει επιθετικότητα. Και, όπως γράφει ο Τζέιμς Γκόρμαν στους New York Times, φαίνεται ότι τα νέα δεδομένα αμφισβητούν τα στερεότυπα για ράτσες επιθετικών σκυλιών, τα Πίτμπουλ για παράδειγμα.

Σε αντίθεση με τα Λαμπραντόρ Ριτρίβερ, που δεν αποδείχτηκαν πολύ κοινωνικά, τα Πίτμπουλ σημείωσαν υψηλή βαθμολογία στην κοινωνικότητα με ανθρώπους, κάτι που βέβαια δεν αποτελεί έκπληξη για τους ιδιοκτήτες τους και για όσους έχουν δει στο Διαδίκτυο βίντεο με Πίτμπουλ, αγκαλιές και τρυφερότητες.

Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις ράτσες ή ότι δεν μπορούν να προβλεφθούν κάποια πράγματα ανάλογα με τη ράτσα. Ενα Μπόρντερ Κόλι, για παράδειγμα, «έχει περισσότερες πιθανότητες να εκπαιδευτεί πιο εύκολα και να ενδιαφέρεται περισσότερο για παιχνίδια σε σχέση με έναν μεγάλο σκύλο των Πυρηναίων» λέει στους New York Times η Ελινορ Κάρλσον συγγραφέας της έρευνας και ειδικός στη γονιδιωματική σκύλων στο Broad Institute και την Ιατρική Σχολή Chan του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης.

Αλλά δεν μπορεί κανείς να ξέρει τι συμβαίνει με κάθε σκύλο ξεχωριστά: η ράτσα εξηγεί μόνο το 9% των παραλλαγών στη συμπεριφορά κάθε σκύλου. Καμία συμπεριφορά δεν περιορίστηκε σε καμία ράτσα, ακόμη και το ουρλιαχτό, αν και η μελέτη διαπίστωσε ότι ήταν πιο έντονα συνδεδεμένο με ράτσες όπως τα Σιβηρικά Χάσκι παρά με άλλα σκυλιά.

Και παρ’ ότι αρχικά μπορεί να φαίνεται παράδοξο, οι ερευνητές διαπίστωσαν, επίσης, ότι τα πρότυπα συμπεριφοράς κληρονομούνται. Οι συμπεριφορές, που μελέτησαν, είχαν κληρονομικότητα 25%, ένα πολύπλοκο μέτρο, που δείχνει την επίδραση των γονιδίων, εξαρτάται, ωστόσο, και από την ομάδα των ζώων που μελετήθηκαν. Αλλά με τόσα πολλά σκυλιά, που συμμετείχαν στην έρευνα, η κληρονομικότητα είναι ένα καλό μέτρο για το τι κληρονομείται. Συγκρίνοντας ολόκληρα γονιδιώματα, οι ερευνητές βρήκαν πολλά γονίδια, που επηρεάζουν σαφώς τη συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένου ενός για το πόσο φιλικοί είναι οι σκύλοι.

Σύμφωνα με τη μελέτη, τα γονίδια, από τα οποία εξαρτάται το αν ένας σκύλος είναι φιλικός, επιθετικός ή απόμακρος, χρονολογούνται πολύ πριν από τον 19ο αιώνα, όταν δημιουργήθηκαν οι περισσότερες σύγχρονες ράτσες, οι οποίες αναγνωρίζονται από το American Kennel Club. Εκτοτε, κατά την αναπαραγωγή, δίνεται έμφαση κυρίως στα φυσικά χαρακτηριστικά.

«Τα Γερμανικά Κοντότριχα Πόιντερ ήταν ελαφρώς πιο πιθανό να είναι ικανά στο κυνήγι, τα Γκόλντεν Ριτρίβερ ελαφρώς πιο ικανά στην ανίχνευση και τα Χάσκι πιο πιθανό να ουρλιάζουν», είπε στους New York Times η Κάθριν Λορντ, εξελικτική βιολόγος επίσης στο Broad Institute και την Ιατρική Σχολή Chan και εκ των συγγραφέων της έρευνας. Συμπλήρωσε ωστόσο ότι συνάντησε και «Λαμπραντόρ που ούρλιαζαν, Παπιγιόν που κυνηγούσαν, Γκρεϊχάουντ που λάτρευαν την ιχνηλάτηση αλλά και Γκόλντεν Ριτρίβερ που δεν το έκαναν».

Τα ευρήματα των ερευνητών πιθανότατα δεν εκπλήσσουν ανθρώπους που εργάζονται στενά με σκύλους, όπως η Σύνθια Οτο, διευθύντρια του Penn Vet Working Dog Center στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. Η δρ Οτο δεν συμμετείχε στην έρευνα, ωστόσο βρήκε τη μελέτη «απολύτως λογική». Πρόσθεσε επίσης, «Νομίζω ότι υπάρχουν κάποια γενικά χαρακτηριστικά συμπεριφοράς πιο κοινά σε ορισμένες ράτσες από άλλες, αλλά η ατομική διαφοροποίηση είναι πολύ υψηλή μέσα σε μια ράτσα».

Η έρευνα για τη νέα μελέτη ξεκίνησε πριν από περίπου οκτώ χρόνια, είπε η δρ Κάρλσον, και ο αρχικός στόχος ήταν να συγκριθούν τα γονιδιώματα σκύλων ράτσας και ημίαιμων, και να αναζητηθούν περιοχές DNA ή γονίδια, που σχετίζονται με ορισμένες συμπεριφορές.

«Τα ημίαιμα ήταν στην πραγματικότητα το τέλειο είδος σκύλου για την αποκάλυψη του συσχετισμού ράτσας και συμπεριφοράς», είπε η Κάθλιν Μόριλ, επίσης συγγραφέας της μελέτης, επειδή το DNA τους είναι τόσο ανακατεμένο ώστε είναι ευκολότερο να διαχωριστεί η εμφάνιση από τη συμπεριφορά.

(Ενα μωρό μεγαλώνει μαζί με ένα κουτάβι Χάσκι)

Οπως τόνισε, μάλιστα, ο Αϊβαν Μακλίν, διευθυντής του Arizona Canine Cognition Center στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη, πρόκειται για «μια από τις πρώτες δημοσιεύσεις με πραγματικά εντυπωσιακό έργο στη γονιδιωματική σκύλων που μελέτησε ημίαιμα». Αυτά τα σκυλιά έχουν πολύ μεγάλη ποικιλία, που κάνει τις γενετικές συγκρίσεις πιο ισχυρές, είπε, αλλά είχαν αποκλειστεί σε πολλές προηγούμενες μελέτες, «Και αυτή η δημοσίευση δείχνει πόσο πολύτιμοι μπορεί να είναι αυτοί οι πληθυσμοί», πρόσθεσε.

Οι ερευνητές βρήκαν 11 συγκεκριμένες περιοχές του DNA, που σχετίζονται με τη συμπεριφορά, ένα εύρημα που θα μπορούσε να βοηθήσει και στη μελέτη της ανθρώπινης γονιδιωματικής. Μια περιοχή που επηρέασε την πιθανότητα ενός σκύλου να ουρλιάζει, για παράδειγμα, σχετίζεται στους ανθρώπους με την ανάπτυξη της γλώσσας. Και μια περιοχή, που συνδέεται με τη χαρά τους να βρίσκονται γύρω από ανθρώπους υπάρχει επίσης στο ανθρώπινο DNA και συνδέεται με τη μακροπρόθεσμη μνήμη.

Σε αντίθεση με τις περισσότερες επιστημονικές έρευνες, κάθε ιδιοκτήτης σκύλου μπορεί να βοηθήσει σε αυτό το έργο. Οι ερευνητές άντλησαν τον πλούτο των πληροφοριών τους από την «Κιβωτό του Δαρβίνου», ένα project της δρ Κάρλσον και των συναδέλφων της, που συνεχίζεται. Μέσω της ιστοσελίδας τους, οι αμερικανοί επιστήμονες ζητούν από ιδιοκτήτες σκύλων οποιασδήποτε ράτσας ή ημίαιμου να στείλουν επιχρίσματα DNA των σκύλων τους και να απαντήσουν σε ερωτηματολόγια. Και όπως επισήμανε η Ελινορ Κάρλσον, «οποιοσδήποτε μπορεί να συμμετάσχει από οπουδήποτε στον Κόσμο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News