Μια ανακοίνωση του ΚΙΝΑΛ υπέρ του Μακρόν, μετά τη νίκη του στις γαλλικές προεδρικές εκλογές, άναψε φωτιές στην ευρύτερη «προοδευτική» παράταξη. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος εξαπέλυσε επίθεση κατά του Νίκου Ανδρουλάκη, κατηγορώντας τον ότι πανηγυρίζει για τη νίκη ενός «νεοφιλελεύθερου» προέδρου, η πολιτική του οποίου οδήγησε στην άνοδο της Ακροδεξιάς και του λαϊκισμού. Το ΚΙΝΑΛ απάντησε με επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίον κατηγόρησε ότι έχει παράδοση να ξεπλένει την Ακροδεξιά, υπενθυμίζοντας την κυβερνητική του συνεργασία με τους ΑΝΕΛ. Η Κουμουνδούρου δεν αντέδρασε για να καλύψει τον Τσακαλώτο, το κλίμα όμως ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ, που ήταν ούτως ή άλλως βαρύ, έγινε ακόμη χειρότερο. Όπως ακριβώς ήθελε – και το πέτυχε – ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο ηττημένος του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, που διαθέτει όμως αρκετή δύναμη και επιρροή, ώστε να διαμορφώνει με τις παρεμβάσεις του την πολιτική ατζέντα.

Αρκετοί διερωτώνται ακόμη τι μύγα τσίμπησε τον Ευκλείδη και τα έβαλε με τον Ανδρουλάκη λόγω Μακρόν. Ούτε την αστική του αυτοπεποίθηση πληγώνει το στιλ του γάλλου προέδρου, ούτε η θητεία του στο υπουργείο Οικονομικών ήταν τέτοια που να του επιτρέπει να επικαλείται τον σοσιαλισμό έναντι του νεοφιλελευθερισμού. Για να πούμε την αλήθεια, αν συγκρίνει κανείς την οικονομική, κοινωνική πολιτική του Μακρόν από το 2017 μέχρι το 2022 με αυτή του ΣΥΡΙΖΑ από το 2015 ως το 2019 και πρέπει να βρει ποια από τις δυο έχει περισσότερα νεοφιλελεύθερα στοιχεία, μάλλον θα ποντάρει στην Αθήνα παρά στο Παρίσι. Τι έγινε, λοιπόν; Τι τον έπιασε τον Ευκλειδη;

Η απάντηση είναι απλή και την ξέρουν και στην Κουμουνδούρου, γι αυτό το άφησαν να περάσει, με όσο το δυνατόν λιγότερη φασαρία. Η «Ομπρέλα», με πρώτον από όλους τον άτυπο αρχηγό της Ευκλείδη Τσακαλώτο, δεν θέλει πολλά – πολλά με το ΚΙΝΑΛ. Αυτές οι θεωρίες Τσίπρα περί «προοδευτικής διακυβέρνησης», με βασικό εταίρο τον Ανδρουλάκη, μοιάζουν με μπόρα που μπορεί να κάνει μούσκεμα ο,τι έχει απομείνει από τον αριστερό ριζοσπαστισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό η… «Ομπρέλα» ανοίγει για να προστατεύσει το κόμμα. Ο Τσακαλώτος, λοιπόν, βρήκε ως αφορμή τον πανηγυρισμό του Ανδρουλάκη για τη νίκη του Μακρόν, για να προβοκάρει την πιθανότητα συνεννόησης – ή ίσως στο μέλλον και συγκυβέρνησης – ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΙΝΑΛ. «Τι δουλειά έχουμε εμείς με αυτούς που θαυμάζουν νεοφιλελεύθερους πολιτικούς;», λέει ουσιαστικά ο Ευκλείδης.

Στην αιχμηρή απάντηση του ΚΙΝΑΛ αναφέρονται πολλά ουσιαστικά πράγματα που χωρίζουν τα δυο κόμματα, δεν γίνεται όμως ιδιαίτερη αναφορά στο γεγονός ότι ο Μακρόν κάθε άλλο παρά νεοφιλελεύθερος είναι. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι βασικοί υποστηρικτές του στο ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό ήταν οι σοσιαλδημοκράτες: ο Σολτς, ο Ντράγκι, ο Κόστα.

Μια καθαρή απάντηση στον Ευκλείδη Τσακαλώτο ήρθε από την Αννα Διαμαντοπούλου, πρόεδρο του «Δικτύου», πρώην επίτροπο της ΕΕ και υπουργό, που εξηγεί (στο iefimerida.gr) ότι η σχέση του Μακρόν με το νεοφιλελευθερισμό είναι ένα από τα… fake news που με μεγάλη άνεση αναπαράγονται στη χώρα μας παραπληροφορώντας την κοινή γνώμη. «Η Γαλλία είναι η ευρωπαϊκή χώρα με τις μεγαλύτερες κοινωνικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ και με κατανομή αυτών σε όλες τις πολιτικές κοινωνικής προστασίας (και όχι μόνο στις συντάξεις). Η Ευρώπη είναι η ήπειρος με το ισχυρότερο κοινωνικό κράτος και την πιο ρυθμισμένη οικονομία και αγορά εργασίας ταυτόχρονα με δημοκρατία» αναφέρει η Διαμαντοπούλου η οποία, με μια αναλυτική παρουσίαση της πολιτικής που εφάρμοσε ο Μακρόν αλλά και των προεκλογικών του θέσεων, εξηγεί γιατί ο Γάλλος πρόεδρος κινείται στον αντίποδα του νεοφιλελευθερισμού, προωθώντας σημαντικές μεταρρυθμίσεις κοινωνικού χαρακτήρα.

Το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν λυμένο, αν η κόντρα του Τσακαλώτου με το ΚΙΝΑΛ ήταν μόνο ένα πρόσχημα για την επίλυση εσωκομματικών διαφόρων. Ανεξάρτητα όμως από τον λόγο για τον οποίο ο Τσακαλώτος αποφάσισε να τα βάλει τώρα με τον Ανδρουλάκη, η θεωρία του περί «νεοφιλελευθερισμού» είναι κυρίαρχη στο κόμμα του και δεν αντιπροσωπεύει μόνο το 25% της εσωκομματικής δύναμης του πρώην υπ. Οικονομικών, όπως αυτή αποτυπώθηκε στο πρόσφατο συνέδριο. Οι περισσότεροι στον ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν ακόμη και σήμερα, παρά το μάθημα – πάθημα του Μνημονίου, να θεωρούν ότι οι πολιτικές που εφαρμόζουν οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι στη Γερμανία και ο κεντρώος Μακρόν στην Γαλλία είναι «νεοφιλελεύθερες».

Το ίδιο πιθανώς πιστεύουν και κάποιοι στο ΚΙΝΑΛ, που… απολογούνται εμμέσως για την ανακοίνωση τους υπέρ του Μακρόν, εξηγώντας ότι δεν υποστηρίζουν τις πολιτικές του, αλλά μόνο τη δυνατότητα του να προωθήσει την ευρωπαϊκή συνεργασία σε τομείς όπως η άμυνα και η εξωτερική πολιτική.

Καλό θα είναι να ξαναδούν και οι μεν και οι δε προσεκτικά τι έχει κάνει ο Μακρόν στην Γαλλία και τι σχεδιάζει για την επόμενη πενταετία. Για να ξέρουν τι υποστηρίζουν και τι αντιπολιτεύονται!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News