Στην οικονομία ζούμε μια κατάσταση σχιζοφρενική. Οσο η υπομονή στερεύει σε κάθε νοικοκυριό πιέζοντας την κυβέρνηση να ρίξει έξω τον Προϋπολογισμό, τόσο τα μηνύματα από τις αγορές δείχνουν τον αντίθετο δρόμο υπογραμμίζοντας ότι οι θυσίες 14 ετών, μέσα σε κρίσεις και αντάρες, δεν έχουν πάει χαμένες.

Μετά από δέκα χρόνια μνημονίων και δύο χρόνια πανδημίας, εν μέσω ενεργειακής και πληθωριστικής κρίσης, μέσα στη φωτιά του πολέμου, οι αγορές μας λένε: εμείς σας θέλουμε, είναι στο χέρι σας να γίνετε μια κανονική χώρα. Ο δρόμος είναι ανοικτός.

Την ώρα που μας πνίγει ο θυμός και το άδικο για την τρίτη κρίση σε 14 χρόνια, την ώρα που μας διαολίζουν τα χαρτιά του ηλεκτρικού ρεύματος και η ανεπαρκής βοήθεια από το κράτος, την ώρα που θέλουμε να ανάψουμε μια φωτιά και να τα κάνουμε όλα μπουρλότο οι χαρτογιακάδες επιμένουν: για εμάς δεν είναι έτσι, σας εμπιστευόμαστε.

Την Μεγάλη Παρασκευή, ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poors, που κάποτε (στις 17 Δεκεμβρίου του 2009) μας έριχνε στη θανάσιμη περιδίνηση, μας αναβάθμισε και μας τοποθέτησε στο κατώφλι της κανονικότητας: ένα βήμα πριν την πολυπόθητη «επενδυτική βαθμίδα».

Και σαν να μην έφτανε αυτό η Standard & Poors κάνει λόγο για «βελτιωμένη αποτελεσματικότητα της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής» και λέει ότι οι επιπτώσεις από τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι «διαχειρίσιμες» για την Ελλάδα! Αυτό κι αν είναι σχιζοφρένεια σε σχέση με το αίσθημα που βιώνουμε μέσα μας και τα λεφτά που μας μένουν (αν μένουν) μετά τον λογαριασμό του ηλεκτρικού.

Χθες βγήκαμε πάλι στις αγορές με 7ετές ομόλογο και δανειστήκαμε και πάλι με υπερτριπλάσια προσφορά και επιτόκιο (2,4%) σαφώς καλύτερο από αυτό του ανέφελου 2019, πριν από τον κορονοϊό και τον πόλεμο. Από την αρχή του ταραγμένου 2022 έχουμε αντλήσει συνολικά 4,5 δισ. ευρώ παρά το γεγονός ότι, εν μέσω μιας ακόμη «πρωτοφανούς διεθνούς κρίσης», η Ελλάδα έχει το υψηλότερο χρέος στην Ευρώπη.

Η άλλη όψη αυτής της σχιζοφρένειας είναι οι δύο δρόμοι που έχουμε μπροστά μας. Καλούμαστε να διαλέξουμε και πάλι ανάμεσα στη συναίσθημα και τη λογική. Το συναίσθημα μας οδηγεί στο μπουρλότο γιατί κουραστήκαμε και δεν πάει άλλο. Η λογική θα επιτρέψει να συνεχίσουμε τον δρόμο που μας έβγαλε από το περιθώριο και μας έφερε στο κατώφλι του σαλονιού, εκεί που βρίσκονται οι κανονικές χώρες. Της πορείας που στηρίχθηκε σε δικές μας, ασύλληπτες πριν από 14 χρόνια, θυσίες.

Οι αγορές και οι χαρτογιακάδες μας θέλουν στο σαλόνι. Εμείς θα το επιτρέψουμε; Θα τους αφήσουμε, παρότι μας πνίγει το δίκιο, να μας βάλουν στο κλαμπ των κανονικών χωρών; Αυτοί είναι οι δύο δρόμοι. Και από την απάντηση που θα δώσουν σε αυτό το δίλημμα οι πολιτικοί και οι πολίτες της χώρας, θα κριθούν πάρα πολλά ως το τέλος του έτους.

,

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News