Κάποιες από τις απορίες που ταλανίζουν τη διεθνή κοινή γνώμη αναφορικά με τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο λύνονται μάλλον, αν κανείς δώσει πίστη σε όσα είπε στην Corriere della Sera συνεντευξιαζόμενος ένας από τους συμβούλους του ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, ο Ντμίτρι Σουσλόφ. Πάντως ο ρεπόρτερ της Corriere, ο Πάολο Βαλεντίνο, ανταποκριτής της στο Βερολίνο, κατάφερε να εξαντλήσει όλα τα θέματα. Ας κρατήσουμε από τον χείμαρρο τα ουσιώδη.

Ο Σουσλόφ είπε ότι: α) οι Ρώσοι έχουν επίγνωση ότι στον ουκρανικό κάμπο πολεμούν το ΝΑΤΟ και όχι την Ουκρανία, β) υπάρχει διχογνωμία στο Κρεμλίνο όσον αφορά το είδος της επιδιωκόμενης νίκης, από την επίτευξη της οποίας εξαρτάται η λήξη της σύγκρουσης, γ) η Ρωσία δεν επιδιώκει πλέον αλλαγή κυβέρνησης στο Κίεβο.

«Είμαστε σε πόλεμο εναντίον του ΝΑΤΟ» είπε ο Σουσλόφ, καθώς «το ΝΑΤΟ όχι μόνο παραδίδει όπλα και πυρομαχικά στην Ουκρανία, αλλά παρέχει επίσης πολύτιμες πληροφορίες σε επίπεδο μυστικών υπηρεσιών». Ταυτόχρονα δήλωσε ότι η Ρωσία δεν πολεμά την Ουκρανία. Αναγνώρισε μάλιστα ότι χωρίς τη Δυτική χείρα βοηθείας η Ουκρανία δεν θα αντιστεκόταν. Επίσης, ότι η αρχική σκέψη του Πούτιν, πως δεν θα υπήρχε αντίσταση μπροστά στα ρωσικά τανκς, απεδείχθη λανθασμένη – διότι δεν υπολόγισε τον Δυτικό παράγοντα όπως έπρεπε.

Δύο οι «νίκες»

Η κατάκτηση του Ντονμπάς είναι ένα ρεαλιστικό σενάριο. Το προτείνουν ορισμένοι στο Κρεμλίνο, επειδή έτσι θα τερματιστεί πάραυτα ο πόλεμος. Ωστόσο υπάρχουν και εκείνοι οι «μαξιμαλιστές» οι οποίοι πιέζουν για «ολοκληρωτικό πόλεμο», δηλαδή για κατάληψη της Οδησσού και κατόπιν ολοκλήρου του νοτίου τμήματος ώστε να δημιουργηθεί διάδρομος προς τη ρωσόφωνη Υπερδνειστερία (την ανατολική επαρχία της Μολδαβίας, τη συνορεύουσα με την Ουκρανία). Η πρόταση «μόνο Ντονμπάς» δημιουργεί τους απαραίτητους για τους Ρώσους όρους ελέγχου της μεταπολεμικής κατάστασης. Η πρόταση «τα πάντα όλα» τινάζει την μπάνκα στον αέρα. Ο Σουσλόφ δεν έδωσε περισσότερα στοιχεία για την πλευρά όπου κλίνει η πλάστιγγα, ωστόσο υπογράμμισε ότι η δεύτερη πρόταση δεν είναι βιώσιμη από οικονομική άποψη (οπότε κάθε άλλη συζήτηση περιττεύει).

Με δεδομένο ότι «το αρχικό σχέδιο ανατροπής του καθεστώτος δεν δούλεψε», ο Σουσλόφ ρωτήθηκε γιατί δεν προβλέφθηκε ότι οι Δυτικοί θα παρενέβαιναν. Απάντησε αφοπλιστικά: «Δεν γνωρίζω». Ομως αποκάλυψε ότι, τελικά, πολλά πράγματα όντως τα πήραν αψήφιστα στο Κρεμλίνο: τις Δυτικές οικονομικές κυρώσεις, για παράδειγμα, ή τον αποκλεισμό της Ρωσίας από το σύστημα πληρωμών Swift. Πάντως το ουσιώδες μέρος της αγνοίας των ρώσων επιτελών αφορούσε τη Δυτική βοήθεια.

Για τα αίτια της βύθισης της ναυαρχίδας «Μοσκβά» ο σύμβουλος δήλωσε τη δική του άγνοια, λόγω της σιγής ιχθύος που τηρεί η Μόσχα στο πολύ ενοχλητικό για αυτήν θέμα.

Ο ρόλος των ΗΠΑ

Κατά τον Σουσλόφ οι ΗΠΑ πρέπει να στηρίξουν τη συμφωνία ειρήνης με τους ρωσικούς όρους (τους όρους του νικητή, δηλαδή) και ταυτόχρονα να αναγνωρίσουν τη ρωσική Κριμαία και το ανεξάρτητο Ντονμπάς. Πρέπει επίσης να δηλώσουν δημοσίως ότι η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. «Ανευ αυτών, συμφωνία δεν θα υπάρξει». Συγχρόνως ο ρώσος σύμβουλος παραδέχθηκε ότι «θα χρειαστεί πολύς χρόνος» ώστε η Ρωσία και οι ΗΠΑ να αρχίσουν εκ νέου συζητήσεις για τα μείζονα ζητήματα, τον έλεγχο των εξοπλισμών, την ευρωπαϊκή ασφάλεια, κ.λπ. «Κάποτε θα συμβεί, αφού κανείς τους δεν θέλει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο δεν θα γίνει αύριο το πρωί».

Το άγχος της επόμενης ημέρας

Για το τέλος της συνέντευξης ο Σουσλόφ άφησε τα καλύτερα: «Ολοι στη Ρωσία είναι πεπεισμένοι ότι κάνουμε πόλεμο ενάντια στη Δύση. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από τη νίκη. Αν χάσουμε, θα ήταν χειρότερο από το τέλος της ΕΣΣΔ το 1991. Δεν μπορούμε να χάσουμε». Η κατάληψη του Ντονμπάς θα παρουσιαστεί ως νίκη επί της Δύσης είπε ο Ρώσος. «Θα πούμε στον κόσμον όλον ότι παραμένουμε μεγάλη δύναμη. Σε αυτό το στάδιο, δεν υπάρχει ο κίνδυνος της χρήσης πυρηνικών όπλων».

Υπάρχει όμως ο κίνδυνος της μεγαλύτερης εξάρτησης της Ρωσίας από την κινεζική οικονομία: «Είναι αναπόφευκτη. Δεν θα εκπλαγώ αν το διμερές εμπόριο με την Κίνα ανέλθει σε 200 δισ. δολάρια μέχρι το τέλος του έτους. Θα εντείνουμε τις προσπάθειές μας για να συσφίξουμε τις σχέσεις μας με άλλες μη δυτικές χώρες: με την Ινδία, με το Βιετνάμ, με πολλές χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, με τη Μέση Ανατολή, με την Αφρική, με τη Νότια Αμερική».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News