Στις 15 Μαΐου, στον ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν την «γιορτή της δημοκρατίας». Τα 61.600 μέλη του κόμματος θα εκλέξουν αρχηγό, αλλά και τα 300 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής τους. Κατά μία έννοια είναι πράγματι «γιορτή της δημοκρατίας», όπως αντίστοιχη γιορτή ήταν οι διαδικασίες εκλογής των Κυριάκου Μητσοτάκη και Νίκου Ανδρουλάκη. Ακόμα κι αν η ύπαρξη ενός μόνο υποψηφίου αρχηγού μπορεί να εκληφθεί ως τσαουσεσκική εκτροπή, δεν παύει πάντως να πρόκειται για γιορτή. Εξάλλου, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, άλλον από τον Τσίπρα δεν έχουν εκεί μέσα. Θα ήταν παράλογο να περιμένουμε πραγματική μάχη ηγεσίας, όπως είδαμε στα δυο άλλα κόμματα.

Ο Τσίπρας αναμένει εκλογή με ποσοστό άνω του 90%. Κάθε τι λιγότερο θα αμαυρώσει τον προσωπικό του θρίαμβο, τον οποίον οι στενοί του συνεργάτες έχουν μετονομάσει σε «εικόνα ενότητας και προοπτική εξουσίας του κόμματος». Εξ ου και το λοξοκοίταγμα τους προς την εσωκομματική αντιπολίτευση, μην και εκείνο το 25% κάνει την αποκοτιά να πάει στην κάλπη για αρχηγό και ρίξει λευκό ή άκυρο. Επιτρέπονται οι μάχες εκ του συστάδην για την σύνθεση της Κεντρικής Επιτροπής, υπό την ατσάλινη προϋπόθεση ότι άπαντες θα υπερψηφίσουν τον Τσίπρα. Αν δουν κανένα παράξενο αποτέλεσμα κάτω του 90%, θα εκληφθεί ως σαφής προσυνεννοημένη πράξη σαμποτάζ και άνευ ετέρας προειδοποιήσεως θα αντιμετωπιστεί ως casus belli.

Αδίκως βεβαίως ανησυχούν οι τσιπρικοί για το τι θα πράξει η «Ομπρέλα». Μπορεί ως original αριστεροί να αντιστάθηκαν σθεναρά (και ματαίως) στο συνέδριο στην προοπτική μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα καθαρά αρχηγικό κόμμα, πλην μυαλό έχουν και ξέρουν τι μπορεί να κάνει ο απόλυτος άρχων άπαξ και πάρει το στέμμα του. Αν νιώσει ότι σαμποτάρεται ή απειλείται, βγάζει το χατζάρι και αρχίζει να αποκεφαλίζει. Ως εκ τούτου, ο Τσακαλώτος, ο Φίλης, ο Σκουρλέτης και οι υπόλοιποι, όχι μόνο δεν πρόκειται να κάνουν καμιά λευκή ή άκυρη παρατιμονιά, αλλά αν είναι δυνατόν θα βάλουν το ψηφοδέλτιο του Τσίπρα στον φάκελο έξω από το παραβάν και σε κοινή θέα.

Εντάξει, στην Κεντρική Επιτροπή θα γίνει μάχη, αλλά πλέον αυτό θα έχει την ίδια πολιτική σημασία με τον βόμβο των αυτοκινήτων που θα περνούν έξω από τα 500 εκλογικά κέντρα. Θαρρείτε πως ρώτησε ποτέ ο Ανδρέας Παπανδρέου ποια ομάδα είχε πλειοψηφία στην Κεντρική Επιτροπή του τότε ΠΑΣΟΚ; Αστείο πράγμα, έτσι κι αλλιώς αυτός κυβερνούσε. Και τώρα ο Τσίπρας, είναι ο Ανδρέας του ΣΥΡΙΖΑ. Κανονικός Ανδρέας δεν είναι, οργανωτικώς πάντως τα κατάφερε. Κι αφού ολοκληρωθεί η «γιορτή της δημοκρατίας» το αρχηγικό κόμμα θα εκδράμει πλέον ανενόχλητο για να εκθρονίσει τον Μητσοτάκη απ’ την θέση του. Δίχως περισπάσεις και περιττές εσωκομματικές τάσεις, παρα-τάσεις, συμπολιτεύσεις και αντιπολιτεύσεις.

Τις οποίες αντιγράφω από ανάλυση του Νίκου Φελέκη, βαθέως γνώστη των ΣΥΡΙΖΑικών μυστηρίων, καθότι εγώ αδυνατώ να τις συγκρατήσω. Πέραν της «Ομπρέλας» που είχε το 24-24% του συνεδρίου, υπάρχουν ακόμα: η Κίνηση Μελών του Νίκου Παππά, η ΡΕΝΕ του Αντώνη Κοτσακά, οι «ιερολοχίτες» του Δημήτρη Τζανακόπουλου, η «Γέφυρα» του Νίκου Μπίστη, η ΔΗΜ.ΑΡ. του Θανάση Θεοχαρόπουλου, η ΕΚΙΕΑ του Φώτη Κουβέλη, η «Κοινωνική Συμφωνία» της Λούκας Κατσέλη, η Σοσιαλιστική Πρωτοβουλία του Τάκη Κορμά, οι «καραβελιστές» των Τζουμάκα και Μαντζουράνη, οι λοιποί πασοκογενείς (Βάρτζελη, Μωραΐτης, Ραγκούσης, Τόλκας), αλλά και όσοι ενεγράφησαν στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την 1/1/2019, μεταξύ των οποίων μπορεί να είναι και μέλη της ΛΑΕ του Παναγιώτη Λαφαζάνη, που επέστρεψαν στην Κουμουνδούρου. Όλοι τούτοι κριτικάρουν το επιτελικό κράτος Μητσοτάκη, θεωρώντας ότι δεν είναι αποτελεσματικό και αδυνατεί να κυβερνήσει…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News