Γίνεται μεγάλη κουβέντα για διάφορους τύπους, υποτίθεται γραφικούς, που πήραν τον λόγο στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ψεκάζοντας την αίθουσα με ανοησίες. Σιγά το θέμα. Τέτοιοι τύποι υπάρχουν και αλλού, απλώς στον ΣΥΡΙΖΑ τους έδωσαν τον λόγο. Ας πρόσεχαν. Επικοινωνιακά το συνέδριο επισκιάστηκε από τους ξεχωριστούς ομιλητές.  Τέλος πάντων, δεν έχει και μεγάλη σημασία ούτε ποιος μιλάει ούτε αυτά που λέει. Το κόμμα είναι του Τσίπρα.

Και επειδή είναι το κόμμα του Τσίπρα, θα ακολουθήσει τη μοίρα του αρχηγού του. Αν ο Τσίπρας κερδίσει εκλογές, το κόμμα θα καταλάβει, σαν αναρριχόμενο φυτό, την εξουσία, ποτίζοντας με ισχύ, θέσεις και χρήμα τα στελέχη του. Αν ο Τσίπρας χάσει τις εκλογές, το κόμμα θα τον ακολουθήσει στο Σούνιο –όσοι απομείνουν θα μπορούν να φιλοξενηθούν στον ξενώνα. Το κόμμα ανήκει στον πρόεδρο. Δεν ισχύει, απαραιτήτως, το αντίστροφο.

Τον άλλο μήνα, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας θα εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από τα μέλη του κόμματος. Κάποιοι, στο περιβάλλον του, σκέφτονται ότι θα ήταν χρήσιμο να υπάρξουν και κάποιες άλλες, συμβολικές, υποψηφιότητες. Ας πούμε μία γυναίκα, ένας νεολαίος. Δεν συμφωνούν όλοι, κάποιοι το βρίσκουν γελοίο. Θα εκλεγεί, λοιπόν, με ένα σταλινικό ποσοστό. Και αν θέλει, θα το τυπώσει σε ένα χαρτί να το κουνάει μπροστά στον Φίλη, στον Τσακαλώτο, στον Βούτση. Κανένας δεν πρόκειται να βγάλει λέξη. Πρώτον, επειδή ο αρχηγός θα έχει νωπή λαϊκή εντολή από τη βάση και, δεύτερον, επειδή θα κάνει ζέσταμα στη μία γωνιά του ρινγκ για να αντιμετωπίσει τον Μητσοτάκη. Υπάρχει περίπτωση να σηκωθούν και να φύγουν, όπως έκανε ο Λαφαζάνης το 2015; Ούτε για αστείο. Θα κατηγορηθούν ως Πέμπτη Φάλαγγα του Μητσοτάκη και, εκτός των άλλων, θα μηδενίσουν τις πιθανότητές τους να γευθούν ξανά εξουσία. Ολοι θυμούνται, άλλωστε, ότι χάρη στον Αλέξη μπήκαν σε υπουργική κούρσα. Και εδώ που τα λέμε, είναι και το μήνυμά τους θολό. Αυτοί μιλάνε για αριστερό πρόσημο και ιδεολογική καθαρότητα. Ο Τσίπρας για τους λογαριασμούς του ρεύματος. Ποιος λέτε να έχει μεγαλύτερη απήχηση στην κοινωνία;

Ο Τσίπρας θα προτιμούσε οι εκλογές να γίνουν την επόμενη Κυριακή. Αν τις έχανε, που θα ήταν το πιθανότερο στη δεδομένη στιγμή, θα είχε νωπή εντολή από τη βάση του κόμματος για να περιμένει και την επόμενη αναμέτρηση. Τώρα πάμε για την επόμενη άνοιξη. Μέχρι του χρόνου μπορεί να γίνουν και να αλλάξουν πολλά, καμία πρόβλεψη δεν στέκεται σταθερά πάνω στο τραπέζι.

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ μας έδειξε ότι ο Τσίπρας αποφάσισε να πάρει τα πάντα επάνω του, πηγαίνοντας σε μία προσωπική σύγκρουση με έναν αντίπαλο που ο ίδιος θεωρούσε εύκολο, ωστόσο εκείνος τον έχει φορτώσει με πολλές πολιτικές καρπαζιές. Και εδώ το ερώτημα είναι πού βάζει τις μάρκες του ο Τσίπρας. Αν νομίζει ότι είναι ελκυστικός ύστερα από τόσα χρόνια στην πρώτη γραμμή, ενδεχομένως να κάνει λάθος. Πολλοί έχουν βαρεθεί να τον βλέπουν και να τον ακούν, πόσο μάλλον να τον ψηφίζουν. Και αν ποντάρει στη φθορά του αντιπάλου του, τότε δεν κρατάει το παιχνίδι στα χέρια του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News