Πριν από μία εβδομάδα, ταβερνιάρης δεύτερης γενιάς έλεγε ότι αν πάρει και δεύτερο λογαριασμό σαν κι εκείνον που κράδαινε, θα το κλείσει το μαγαζί. Πλήρωνε 6.000 ευρώ εκκαθαριστικό την πιο hot περίοδο (Ιούλιο – Αύγουστο) και τώρα, Μάρτη μήνα, του ήρθε λογαριασμός 19.000 ευρώ. Κόντεψε να τρελαθεί. Αλλος επαγγελματίας, ιδιοκτήτης μεταφορικής εταιρείας που συνδέει νησιά του Αιγαίου με την Αττική, εξηγούσε ότι η άνοδος του ναύλου κάθε νταλίκας που μπαίνει στο πλοίο είναι τόση, που σε ετήσια βάση τού προσθέτει έξοδα 400.000 ευρώ.

Σκοπίμως αναφέρομαι σε επαγγελματίες και όχι σε νοικοκυριά, διότι αν είναι μια φορά δραματικό να μην μπορεί ο νοικοκύρης να πληρώσει το ρεύμα του σπιτιού του, είναι δυο φορές δραματικότερο να πληγεί η παραγωγική δομή της χώρας. Ενα νοικοκυριό που ζορίζεται, μειώνει την κατανάλωσή του ή κοκκινίζει στη ΔΕΗ και στην Εφορία, αλλά μια επιχείρηση που γίνεται ελλειμματική λόγω κόστους της ενέργειας, απολύει κόσμο ή κατεβάζει τελείως ρολά. Ενα σπίτι που πιέζεται επανακάμπτει κάποια στιγμή, μια επιχείρηση που κλείνει δεν ξανανοίγει.

Βεβαίως, η απόγνωση του κόσμου δεν έχει ακόμα προσανατολισμό. Οσο ανενημέρωτος κι αν είναι ο πολίτης, έχει επίγνωση ότι τα ίδια περνάνε ο Γάλλος, ο Γερμανός και ο Ιταλός. Σκασίλα του ασφαλώς, για το δικό του ζόρι κλαίει, αλλά παραλλήλως καταλαβαίνει βαθιά μέσα του ότι το πρόβλημα του δεν είναι δυνατόν να λυθεί μόνο στην Ελλάδα. Κατά τούτο, κουνάει μεν πικρά το κεφάλι του όταν βλέπει τον Μητσοτάκη στην τηλεόραση να λέει «κάνουμε ό,τι μπορούμε», αλλά κάνει και μια άσεμνη χειρονομία στον Τσίπρα όταν τον ακούει να υπόσχεται φθηνό ρεύμα. Να το βρει πού; Θα σταματήσει ο Αλέξης τον πόλεμο αν γίνει πρωθυπουργός ή θα πείσει τον ΟΠΕΚ να αυξήσει την παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου ώστε να πέσει η τιμή του; Ελάτε τώρα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα με τις ανεξέλεγκτες αυξήσεις ηλεκτρικού, φυσικού αερίου και πετρελαίου, είναι ότι δεν διαφαίνεται λύση στον ορίζοντα. Ο μέσος Ελληνας αντιλαμβάνεται ότι πληρώνει τα σπασμένα ενός πολέμου και μιας πανδημίας για τα οποία δεν φταίει καμιά ελληνική κυβέρνηση, πλην αυτό το σκοτεινό τούνελ που ανοίγεται μπροστά του τού φέρνει απελπισία. Εντάξει, έβγαλε αυτόν τον χειμώνα κουτσά-στραβά με τη θέρμανση, αλλά ούτε το καλοκαίρι του χωρίς κλιματιστικό μπορεί να διανοηθεί ούτε έναν καινούργιο θανάσιμο συνδυασμό ηλεκτρικού και θέρμανσης τον επόμενο χειμώνα μπορεί να φανταστεί. Δεν θα τα αντέξει και δεν έχει ιδέα τι άλλο μπορεί να κάνει.

Να καταψηφίσει τον Μητσοτάκη, που όλο για ενισχύσεις και για εκατομμύρια μιλάει, αλλά ο λογαριασμός του ρεύματος παραμένει αφόρητος; Εντάξει, ας πούμε ότι το κάνει. Και μετά; Αν ξαναβρεθεί ο Σκουρλέτης στη θέση του Σκρέκα, θα υπάρξει φως; Εδώ γελάνε. Εν ολίγοις, απόγνωση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News