Σήμερα το κυρίαρχο θέμα είναι το πώς θα τελειώσει ο πόλεμος, οι καταστροφές και η σφαγή των αμάχων.

Αργά ή γρήγορα, οι πόλεμοι τελειώνουν. Ακούγεται κυνικό, σήμερα που εξακολουθούν να σκοτώνονται και να ξεσπιτώνονται άνθρωποι, αλλά ισχύει. Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια το πότε και το πώς. Ούτε ο ίδιος ο Πούτιν που τον προκάλεσε και ο οποίος πιθανότατα να αναπολεί το πρώτο δεκαπενθήμερο του Φλεβάρη, όταν είχε την άνεση να κοροϊδεύει τους δυτικούς συνομιλητές του. Τώρα θα πρέπει να διαχειριστεί μια πολύπλοκη κατάσταση που μοιάζει με ήττα. Πολιτική και οικονομική απομόνωση, κατάρρευση του μύθου της «πανίσχυρης πολεμικής μηχανής», πρωτοφανή συσπείρωση εναντίον του διεθνώς.

Το «κωμικό ανθρωπάκι» που ευελπιστούσε να την κοπανήσει αφήνοντάς του το πεδίο για μια γρήγορη επικράτηση και την εγκατάσταση δικών του ανδρείκελων, αναδείχθηκε σε ηγέτη με διεθνή ακτινοβολία, με τον οποίο μάλλον θα αναγκαστεί να συνομιλήσει και να συμφωνήσει, ως στραπατσαρισμένος εισβολέας σε μια κυρίαρχη χώρα.

Ισως να μην είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ιχνογραφήσει κάποιος το αποτέλεσμα. Η Ουκρανία θα υποστεί κάποιες εδαφικές απώλειες και περιορισμούς στις δυνατότητες συμμαχιών που απολαμβάνει ένα ανεξάρτητο κράτος. Επώδυνο και δύσκολα διαχειρίσιμο, αλλά δεν είναι αυτό που θα καθορίσει το μέλλον της, ως αναγκαίος συμβιβασμός.

Από την άλλη, η νέα Ουκρανία θα αναδύεται ως ένα κράτος-έθνος απογαλακτισμένο, μέσα από έναν αιματηρό πόλεμο, από το ρωσικό παρελθόν, πιο συμπαγές και εθνικά ομοιογενές, με διεθνή σεβασμό.

Ανεξάρτητα από τις όποιες εδαφικές απώλειες και συμβιβασμούς, θα έχει όλες τις προϋποθέσεις να γιατρέψει σύντομα τις πληγές της και να αναδειχθεί σε μια πραγματικά μεγάλη χώρα. Ας θυμηθούμε τη Δυτική Γερμανία.

Η Δύση μπορεί να μην ενεπλάκη άμεσα με στρατεύματα στον θερμό πόλεμο, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα εμπλακεί σε αυτόν που αφορά το μέλλον της χώρας.

Εκεί θα συνεχιστεί η σύγκρουση. Μπορεί οι συμβιβασμοί να οδηγήσουν σε δεσμεύσεις ουδετερότητας, μη συμμετοχής σε στρατιωτικούς ή και άλλους συνασπισμούς, αλλά αυτό πρακτικά μπορεί να μη λέει και πάρα πολλά πράγματα..

Εφόσον το πολιτικό προσωπικό δείξει την απαιτούμενη σύνεση και συσπειρωθεί στα πραγματικά συμφέροντα της χώρας, η Δύση θα έχει κάθε λόγο να ανοίξει τις κάνουλες για την ανοικοδόμηση και τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Οι ρυθμοί ανάπτυξης, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα είναι πρωτοφανείς. Πιθανότατα η χώρα να μην ενταχθεί στην ΕΕ, οι διμερείς συμφωνίες όμως και οι προτιμησιακές σχέσεις θα έχουν πρακτικά το ίδιο αποτέλεσμα. Μια ακμάζουσα και ευημερούσα Ουκρανία θα είναι το επόμενο στοίχημα για την ίδια και για τη Δύση.

Για φανταστείτε. Μια μεγάλη χώρα, η οποία κάποτε ήταν «κάτι σαν Ρωσία», σε έναν δρόμο ανοιχτής δημοκρατίας και ευημερίας. Ενα μόνιμο και αιχμηρό καρφί δίπλα σε μια απομονωμένη, μίζερη και αυταρχική Ρωσία.

Ενα ζωντανό παράδειγμα μιας άλλης πορείας για τους ίδιους τους Ρώσους.

Ακριβώς το αντίθετο από αυτό που φανταζόταν ο Πούτιν, όταν ξεκινούσε, αυτό που ήλπιζε ότι θα ήταν, ένας υγιεινός περίπατος.

Και αυτό θα είναι η μεγαλύτερη σύγχρονη νίκη της φιλελεύθερης δημοκρατίας απέναντι στον οπισθοδρομικό δεσποτισμό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News