«Τα παιδιά έχουν δύναμη που δεν έχουν οι ενήλικες! Στη Ζαπόριζια, στο Ντνίπρο, στο Λβιβ έχουν καταφθάσει παιδιά από τις βορειοανατολικές και από τις νότιες περιοχές της Ουκρανίας, παιδιά που έχουν ξεφύγει από το Χάρκοβο, από τη Μαριούπολη, από το Κίεβο, από το Μικολάιβ, από διάφορες πόλεις οι οποίες βομβαρδίζονται επί ημέρες ή και εβδομάδες. Τα παιδιά αυτά πέρασαν πολλές νύχτες κλεισμένα σε καταφύγια, βλέποντας τους γονείς τους να τρέμουν. Εκλαιγαν με τον κρότο των βομβών…».

Τα παραπάνω έγραψε ο Αντρέα Νικάστρο, απεσταλμένος στην Ουκρανία συντάκτης της Corriere della Sera, συνοδεύοντας το κείμενό του με την παιδική ζωγραφιά που βλέπετε.

Και κατόπιν περιέγραψε τι παρατήρησε ο ίδιος σε αυτά τα παιδάκια, ομολογώντας την έκπληξή του: «Τα παιδιά χρειάζονται απλώς μία αχτίδα ήλιου, μια ασφαλή νύχτα, και αμέσως αρχίζουν να παίζουν, να τρέχουν, να ζουν ξανά. Οι ενήλικες διατηρούν τον φόβο τους και απελπίζονται σαν σκέφτονται τι έχει συμβεί και τι τους περιμένει… Ομως όλοι, μικροί και μεγάλοι, είναι πληγωμένοι μέσα τους». Ο ιταλός δημοσιογράφος έγραψε ότι, καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται, οι ουκρανοί ψυχολόγοι που καλωσορίζουν τα εκτοπισμένα παιδιά γνωρίζουν πως δεν μπορούν να τους ζητήσουν να αντιμετωπίσουν το τραύμα τους. Ετσι, «αποσπούν την προσοχή των παιδιών, τα περιποιούνται, τους δίνουν παιχνίδια, λιχουδιές, τα βάζουν να ζωγραφίζουν».

Η ζωγραφική του τύπου «χρωμάτισε τα σχήματα» (των ζώων, των λουλουδιών κ.λπ.) απασχολεί τα παιδιά (και το μυαλό τους και τον χρόνο τους) «χωρίς να απελευθερώνουν φαντάσματα», όπως εύστοχα παρατήρησε ο δημοσιογράφος. Ωστόσο, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις στον κανόνα της προκάτ ανεμελιάς, διότι σε ένα λευκό χαρτί, κάποια από τα παιδιά ενδέχεται να πουν τον πόνο τους «με μαρκαδόρους και μπογιές», έναν πόνο βουβό, που «δεν θα εξέφραζαν ποτέ με λόγια». Και ιδού: «Τανκς, σημαίες, βόμβες, φλεγόμενα κτίρια εμφανίζονται από το πουθενά. Και ο ήλιος σε αυτές τις ζωγραφιές, που είναι το σύμβολο της γονικής προστασίας, είναι μικρός, έχει λυπημένο πρόσωπο». Το συμπέρασμα του Νικάστρο είναι σίγουρο: «Για τα παιδιά, η ανημποριά των γονέων τους είναι ο μεγαλύτερος φόβος»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News