Ας πούμε ότι δεν υπήρχε πόλεμος. Τι θα μας απασχολούσε σήμερα; Δύο θέματα. Η πανδημία και η ακρίβεια.

Η πανδημία θα άρχιζε, ούτως ή άλλως, να ξεθωριάζει από το κάδρο της επικαιρότητας –σήμερα έχει εξαφανιστεί. Ομως θα κάναμε μια απολογιστική κουβέντα, θα βλέπαμε πώς τα πήγαμε, τι λάθη έγιναν και πού πέφτει η ευθύνη. Τώρα αυτή η συζήτηση μετατίθεται στο μέλλον. Δύσκολο να γίνει μέσα στην πασχαλινή τσίκνα, ειδικά αν δεν υφίσταται ο παραμικρός περιορισμός. Μετά είναι καλοκαίρι, τελειώνουν όλα.

Η χώρα δεν τα πήγε καλά στην πανδημία, με εξαίρεση το πρώτο κύμα που, απλώς, έκλεισε εγκαίρως. Οταν δοκιμάστηκε το ΕΣΥ, οι επιδόσεις που καταγράψαμε δεν έδειξαν ούτε πετυχημένη διαχείριση ούτε συγκράτηση των απωλειών σε χαμηλά επίπεδα. Σήμερα η Ελλάδα έχει 2.556 νεκρούς ανά εκατομμύριο. Είναι, δηλαδή, στα ποσοστά της Ιταλίας και του Βελγίου και βρίσκεται σε καλύτερο σημείο από τις χώρες των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης. Οι χώρες της Ιβηρικής, με τις οποίες συγκρινόμαστε συνήθως, τα πήγαν καλύτερα. Η Ισπανία είχε 2.160 νεκρούς και η Πορτογαλία 2.098 νεκρούς ανά εκατομμύριο.

Για ποιο λόγο συνέβη αυτό; Οι ειδικοί αναφέρονται στη γήρανση του πληθυσμού, στην άρνηση του εμβολιασμού, στο κάπνισμα και, φυσικά, στην υποστελέχωση του ΕΣΥ και την υστέρηση σε κλίνες και υποδομές ΜΕΘ, ειδικά στην περιφέρεια. Ομως πρέπει να πάρουμε και μία επίσημη απάντηση, έτσι δεν είναι; Να υπάρξει ένα πόρισμα, να αναδειχθούν οι αδυναμίες και να καλυφθούν. Και ναι, να γίνει και απόδοση ευθυνών, πρωτίστως πολιτικών. Στις δημοκρατίες υπάρχει λογοδοσία για τα πάντα. Ωστόσο εδώ έχει συμβεί το εξής. Η κυβέρνηση σπρώχνει το θέμα κάτω από το χαλάκι, η κοινωνία κουράστηκε και συνήθισε τον υψηλό αριθμό των νεκρών και η αντιπολίτευση μιλάει διά του Πολάκη, υποστηρίζοντας, δηλαδή, την επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης. Και ύστερα ήρθε ο πόλεμος. Το θέμα δεν υφίσταται καν στα δελτία ειδήσεων και στη δημόσια συζήτηση.

Η ακρίβεια, που εκπορεύεται από την αύξηση του ενεργειακού κόστους, εκδηλώθηκε πριν από τον πόλεμο και άνοιξε μία πολυδιάστατη και τεχνικά δύσκολη συζήτηση για τις κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης. Ωστόσο, και εδώ ο πόλεμος ήρθε και κάλυψε τα πάντα. Και ως παράγοντας, θα προστεθεί στην κουβέντα ως εξής: η κυβέρνηση θα αποδίδει στον πόλεμο το κύμα της ακρίβειας και η αξιωματική αντιπολίτευση, με ούτως ή άλλως φιλορωσική διάθεση, θα μέμφεται τις κυβερνητικές επιλογές που οδηγούν σε ρωσικά αντίμετρα. Ο Πούτιν, άλλωστε, μας προειδοποίησε ότι θα πεινάσουμε. Η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά τη μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα, καταπώς έπραξαν η Κύπρος και η Πορτογαλία. Λέει ότι δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος. Ομως φαίνεται πιο πιθανό το να κρατάει στην άκρη δημοσιονομικό απόθεμα για πιο στοχευμένες παροχές εκλογικού ενδιαφέροντος.

Ο πόλεμος, λοιπόν, κάνει καλό στην κυβέρνηση. Η κοινή γνώμη, στο μεγαλύτερο κομμάτι της, συμφωνεί με τη στήριξη της Ουκρανίας και τη σκληρή στάση κατά της Ρωσίας. Και αν η συγκυρία φέρει και καμιά καλή εξέλιξη στα ελληνοτουρκικά, τότε μπορεί να δούμε και αποκατάσταση δημοσκοπικών απωλειών. Υπάρχει περίπτωση να γίνουν εκλογές τώρα; Εκλογές με έναν πόλεμο δίπλα μας και με πολύ χρήμα για παροχές και δουλειές; Για ποιο λόγο;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News