Οσοι έχουμε ζήσει τη φρίκη τού πολέμου, είτε τού Β’ Παγκόσμιου είτε τού Εμφύλιου είτε έμμεσα των άλλων εκτός Ελλάδος, όσοι έχουμε δει πτώματα γύρω μας, σκελετωμένα άτομα από την πείνα, παιδιά σε απελπισία και πνιγμένα στο κλάμα, με ανακούφιση είχαμε πιστέψει ότι πόλεμο τουλάχιστον δεν θα ξαναδούμε. Και να η εισβολή και ο βομβαρδισμός και οι νεκροί και οι μάχες στην Ουκρανία, να ‘μαστε πάλι στη δίνη τού πολέμου, από μια επίθεση των Ρώσων, οι οποίοι διαβεβαίωναν μέχρι χθες σε όλα τα επίπεδα (και τα πιο υψηλά) και σε όλους τους τόνους (μέχρι και ειρωνευόμενοι) ότι δεν προτίθενται να εισβάλουν στην Ουκρανία! Τέτοιος εμπαιγμός τής κοινής γνώμης! Τέτοια προκλητική αναξιοπιστία! Θυμίζει παραπλανητικές προ τού πολέμου καθησυχαστικές δηλώσεις των Γερμανών και Ιταλών ολοκληρωτικών ηγετών που οδήγησαν την ανθρωπότητα στην αιματοχυσία τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ρώσοι εναντίον Ουκρανών; Ορθόδοξοι Ρώσοι εναντίον Ορθοδόξων Ουκρανών; Χώρες που τις ενώνουν η γλώσσα, η παράδοση, η θρησκεία, η πρότερη πολιτική συνύπαρξη σε πόλεμο; Με ισχυρούς (τους επιτιθεμένους) και αδύναμους (τους αμυνόμενους); Με τον ομογενειακό ελληνισμό τής Μαριούπολης να μπαίνει σε στάδιο σκληρής αβέβαιης δοκιμασίας, που μάς πονάει ιδιαίτερα. Αλλά, ευτυχώς, και με υγιή ενθαρρυντική αντίδραση αρκετού μέρους τού σκληρά δοκιμασμένου ρωσικού λαού που δεν επιθυμεί να υποστούν οι Ουκρανοί εκ νέου τα δικά τους δεινά τού πολέμου. Με τον λαό πολλών χωρών να κατεβαίνει σε διαμαρτυρίες. Και με ό,τι άλλο θα ακολουθήσει σε μορφές αντίδρασης.

Αν οι ηγέτες των χωρών τής Δύσης και των ΗΠΑ παρασύρονταν αντί σκληρών κυρώσεων και δικαιολογημένα οργισμένων δηλώσεων σε έναν νέο πόλεμο που πολύ εύκολα θα μπορούσε να εξελιχθεί σε Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μπορούμε να συλλάβουμε τι θα σήμαινε αυτό για την ανθρωπότητα; Και ποιος-ποιοι θα φταίνε γι’ αυτό; Νέα αιματοχυσία, νέες εκατόμβες θυμάτων, νέα δυστυχία, νέα απελπισία!

Κι από κοντά ο επικίνδυνος στις αρρωστημένες εξάρσεις του ηγέτης τής Τουρκίας να μιλάει για Ματζικέρτ, για άλωση τής Κωνσταντινούπολης, για θρίαμβο τού 1922 και για επανεξέταση τής Συνθήκης τής Λωζάνης σε ένα παραλήρημα φαντασιακού μεγαλοϊδεατισμού και αναθεωρητισμού τής Τουρκίας;

Η «ειρήνη» όχι ως απλό πολιτικό σύνθημα αλλά ως κίνημα αντίστασης (όπως μπορεί ο καθένας, ατομικά και μαζικά, με τη φωνή του ή ακτιβιστικά) εναντίον τής έπαρσης και τού κυνισμού των υποκινητών σε πόλεμο, Ρώσων, Τούρκων ή όποιων άλλων, είναι η μόνη άμυνά μας σε τέτοιες ασύμμετρες απειλές και καταστάσεις.

Αυτό που ζούμε δεν είναι μια ρωσική εισβολή σε μια γειτονική χώρα, αλλά μια εισβολή στη συνείδηση των ελεύθερων ανθρώπων.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News