Στο τελευταίο του διάγγελμα ο Τζο Μπάιντεν προσπάθησε να καθησυχάσει τον αμερικανικό λαό: «Κάνω τα πάντα για να μην έχετε προβλήματα στα βενζινάδικα». Ε, μετά, αν έμεινε κάποιος τηλεθεατής για να ακούσει, τους είπε ότι θα επιβάλει πολύ σκληρές οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία. Και υπενθύμισε, ακόμα μία φορά, ότι η Αμερική δεν βρίσκεται σε πόλεμο.

Κάπως έτσι τα είπαν και οι Ευρωπαίοι. Πρώτα καταδίκασαν την επίθεση και μετά είπαν στους πολίτες των χωρών τους ότι εργάζονται προκειμένου να μη διακοπεί η τροφοδοσία με φυσικό αέριο και να μη ξεφύγουν περισσότερο οι τιμές στο ρεύμα. Εκεί βρίσκεται και η ουσία. Στο τέλος της ημέρας, ο πολίτης της Δύσης θέλει να πάει για ύπνο έχοντας κατά νου τα δικά του προβλήματα, όχι τα προβλήματα των άλλων. Ακόμα και το ακριβό αέριο που πληρώνει αρκεί για να του προκαλέσει δυσφορία. Ποιος θα τολμήσει να του μιλήσει για πόλεμο; Ο Πούτιν το ξέρει καλύτερα από όλους. Κανένας δεν θα του ζητήσει λογαριασμό, όσα φέρετρα και αν σκεπαστούν με τη ρωσική σημαία. Τέλος πάντων, κάποιοι θα του ζητήσουν, αλλά θα τους φάει το σκοτάδι.

Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη έχει ευαισθητοποιηθεί σε κάποιο βαθμό. Στις μεγάλες πρωτεύουσες γίνονται εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, μνημεία φωτίζονται με τα χρώματα της Ουκρανίας, ανάβουν κεράκια, παιδάκια ζωγραφίζουν το σήμα της ειρήνης, αν δεν το μπερδέψουν με εκείνο της Μερσέντες, όπως έκανε η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ. Το ωραιότερο το κάνει το ΚΚΕ: συγκέντρωση στη ρωσική πρεσβεία και πορεία προς την αμερικανική –είναι η τσούλα η Ιστορία, όπως έγραψε και ο Κώστας Τριπολίτης. Οι πολλοί, όμως, εκείνοι που έχουν λιώσει μποτάκια και σανδάλια έξω από τις πρεσβείες των ΗΠΑ και του Ισραήλ, δεν θα το κουνήσουν από το σπίτι. Λατρεύουν τη Ρωσία και υποστηρίζουν την επιχείρηση για λόγους που είναι λίγο έως πολύ γνωστοί. Αρκεί που μπαίνει στο μάτι του ΝΑΤΟ, αυτό φτάνει. Ομως αυτοί ανήκουν στις συμπλεγματικές περιπτώσεις. Υπάρχουν και άλλοι που βλέπουν πιο ουσιαστικά τη σχέση τους με τη Ρωσία.

Στην ελληνική Βουλή σχεδόν υπάρχει «ρωσικό κόμμα». Η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου δεν καταδικάζει την εισβολή, αλλά τη στάση της Ελλάδας που καταδίκασε την εισβολή. Εντάξει, δεν είναι κάτι που το μαθαίνουμε τώρα. Ακόμα και το ΜέΡΑ25, που πρότεινε να αποσυρθούν οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί να μην μπουν στο ΝΑΤΟ, έδειξε, με την αστεία στάση του, τη διάθεση για ίσες αποστάσεις. Διότι ο Πούτιν έχει ανθρώπους στην Ελλάδα. Και δεν είναι μόνο αυτοί που δηλώνουν απερίφραστα ότι αντιπροσωπεύουν ρωσικά συμφέροντα. Είναι μια ολόκληρη κουλτούρα. Από τον αγιορείτη γέροντα που υμνεί το «ξανθό γένος», μέχρι τον αντιεμβολιαστή που ανησυχεί για το DNA του, τα ερείσματα της Ρωσίας απλώνονται σε μεγάλο εύρος της ελληνικής κοινωνίας. Από δίπλα είναι κάτι περίεργα ιδρύματα, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα, που έχουν ανησυχήσει ακόμα και το υπουργείο Εξωτερικών. Αλλά τι συζητάμε; Εδώ έχουμε κάθε μέρα στα περίπτερα πρωτοσέλιδα υπέρ του Πούτιν.

Το μόνο καλό που έχουν αυτές οι κρίσεις είναι ότι μας υποχρεώνουν όλους να ανοίξουμε τα χαρτιά μας, να φανερωθούμε. Αλλά αν φανεί το χρήμα, κρύβεται η ντροπή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News