«Το Κόσοβο, πάντα το Κόσοβο, τι σχέση έχει το Κόσοβο;». Την τελευταία φορά που συναντήθηκε με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, την προηγούμενη εβδομάδα, ο γερμανός καγκελάριος αγανάκτησε. Στις μεγαλοπρεπείς αίθουσες του Κρεμλίνου προσπαθούσε (μάταια όπως αποδείχθηκε) να αποτρέψει την εισβολή ρωσικών δυνάμεων στο Ντονμπάς, αλλά ο ρώσος ηγέτης τον χαβά του, συνέχιζε να μιλάει για «γενοκτονία» της ρωσικής μειονότητας στην Ανατολική Ουκρανία και για το ΝΑΤΟ που δεν μπορεί να διευρυνθεί έως τα σύνορα της Ρωσίας ενώ κάποια στιγμή υπενθύμισε στον συνομιλητή του όλα όσα έκανε η επιθετική και επεκτατική Δύση στο Κόσοβο το 1999 και τέσσερα χρόνια νωρίτερα, το 1995, στη Βοσνία.

Σε κείμενο του, ο Φραντσέσκο Μπατιστίνι, απεσταλμένος της Corriere della Sera στο Κίεβο, υπενθυμίζει πως οι βομβαρδισμοί στη Βοσνία και στο Κόσοβο ήταν οι πρώτες πολεμικές επιχειρήσεις στην ιστορία της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Διεξήχθησαν με στόχο να τερματιστούν οι φρικαλεότητες των Σέρβων του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Συγχρόνως, όμως, συνέβαλαν στο να καταστεί το ΝΑΤΟ χωροφύλακας του κόσμου, πολύ πριν επέμβει στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν.

Οσον αφορά το πρώην αντίπαλο δέος, «υπήρχαν ο Μπόρις Γιέλτσιν και μία αδύναμη Ρωσία που χτυπούσαν την πόρτα του ΝΑΤΟ και υπήρχε και μία Δύση που έκανε τα πάντα για να κρατήσει τη Μόσχα στη γωνία της Ιστορίας, και το πέτυχε. Οι βόμβες έπεφταν βροχή, δίχως οι Ρώσοι να γνωρίζουν τίποτα», αναφέρει ο ιταλός δημοσιογράφος.

Ενδεχομένως να συνέβαλε και αυτή η ταπείνωση στην παταγώδη αποτυχία του πρώτου ηγέτη της Ρωσίας στη μετασοβιετική εποχή. Πάντως σίγουρα ανέδειξε τους εθνικιστές στη Μόσχα, ανοίγοντας, έτσι, τον δρόμο, για την άνοδο του Βλαντίμιρ Πούτιν στην εξουσία.

Σε εκείνη την περίοδο αναφέρεται ο νέος τσάρος της Ρωσίας όταν ισχυρίζεται πως, αναγνωρίζοντας τις Δημοκρατίες του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ, κάνει ό,τι έκανε και η Δύση στο Κόσοβο, αναγνωρίζοντας την απόσχισή του από τη Σερβία. 

Ο Μπατιστίνι υπενθυμίζει πως οι ιστορικοί παραλληλισμοί είναι ριψοκίνδυνοι, ειδικά όταν επιστρατεύονται για να δικαιολογήσουν τον εκφοβισμό των ανίσχυρων από τους ισχυρούς, αλλά αποτελεί γεγονός πως, σε αντίθεση με όλα όσα συμβαίνουν στο Ντονμπάς, «οι γενοκτονίες και τα εγκλήματα πολέμου των Σέρβων ήταν τεκμηριωμένα ενώ οι θύτες ήταν ακριβώς οι “μειονότητες” που προστάτευε η Μόσχα εκείνη την εποχή».

Επιστρέφοντας στα Βαλκάνια ο ιταλός δημοσιογράφος αναφέρει πως την περασμένη Δευτέρα, την ώρα που όλος ο κόσμος είχε την προσοχή του στραμμένη στην Ουκρανία, ο Πούτιν έστελνε στην περιοχή έναν από τους κύριους συμβούλους του, τον Νικολάι Πατρούσεφ, τον πανίσχυρο γραμματέα του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας. Οσον αφορά τον σκοπό της διήμερης αποστολής του στα Βαλκάνια, την προηγούμενη εβδομάδα ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε ότι «υπάρχουν πληροφορίες για την άφιξη μισθοφόρων που στρατολογήθηκαν στο Κόσοβο, στην Αλβανία και στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και προορίζονται να πολεμήσουν εναντίον των Ρώσων στο Ντονμπάς».

Η υπόθεση εξέπληξε τους Κοσοβάρους που έσπευσαν να διαψεύσουν τους ρωσικούς ισχυρισμούς αλλά θορύβησε ιδιαίτερα το Βελιγράδι, δεδομένου ότι κατά το παρελθόν δεκάδες Σέρβοι μετέβησαν στην Ανατολική Ουκρανία για να πολεμήσουν στο πλευρό των Ρώσων. Μάλιστα ο σέρβος πρόεδρος Αλεξάνταρ Βούτσιτς συναντήθηκε εκτάκτως με τους επικεφαλής των υπηρεσιών ασφαλείας της Σερβίας, ανησυχώντας ενδεχομένως «για μία (απίθανη) έκκληση του Πούτιν στους σλάβους αδελφούς και στον κοινό τους αγώνα κατά της Δύσης», γράφει ο Μπατιστίνι, εξηγώντας, ωστόσο πως το ζήτημα δεν είναι οι μισθοφόροι αλλά το NATO.

Την 3η Απριλίου ο Βούτσιτς πρόκειται να διεκδικήσει την επανεκλογή του και στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας του αποκλείει, σε αντίθεση με ό,τι ονειρεύονταν οι προκάτοχοί του, το ενδεχόμενο να προσχωρήσει κάποια μέρα η πατρίδα του στην Βορειοατλαντική Συμμαχία. 

Οπότε, μέσω της επίκλησης του Κοσόβου, ο Βλαντίμιρ Πούτιν επιδιώκει καταρχάς να δηλώσει στη Δύση πως η στρατιωτική επέμβαση του στο Ντονμπάς αποτελεί (κατά τη γνώμη του) μία επανάληψη όλων όσα έλαβαν χώρα στο Κόσοβο το 1999, όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδισε τους Σέρβους για να προασπιστεί τα όποια συμφέροντά του («στην πραγματικότητα παρεμβήκαμε για να σταματήσουμε μια σφαγή αμάχων Αλβανών», του απάντησε ο Σολτς).

Συγχρόνως, όμως, επιδιώκει να συνεχίσει να ασκεί καθοριστική επιρροή στα Βαλκάνια, στους Σέρβους της Βοσνίας, για παράδειγμα, που απειλούν με αποσχίσεις, όπως οι δύο Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. «Κάθε φορά που ο Πούτιν ζητά από τους Σερβοβόσνιους να κινητοποιηθούν, δείχνει να θέλει να υπενθυμίσει στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ πως το Κρεμλίνο δεν χρειάζεται πολλά για να αναζωπυρώσει την πυρκαγιά στα Βαλκάνια. Και μας λέει επίσης ότι στην Ουκρανία, όσον αφορά τις σχέσεις της Δύσης με τη Μόσχα, ζήτημα δεν αποτελούν μόνο τα προβλήματα του Ντονμπάς», καταλήγει ο Μπατιστίνι.