Δύο συνεντεύξεις πολιτικού προσωπικού του βαθέος αμερικανικού κράτους προβλήθηκαν από τα διεθνή δίκτυα το τελευταίο 24ωρο με σκοπό να επικεντρώσουν στο «ποιον» του ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, με τον οποίο οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση ετοιμάζονται να αναμετρηθούν αφορμή λαμβάνοντας από το Ουκρανικό.

Τις απόψεις του Μάικλ ΜακΦολ, πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Ρωσία το διάστημα 2012-2014 και αρχιτέκτονα της πολιτικής του Μπαράκ Ομπάμα για τη Ρωσία, δημοσίευσαν συγχρόνως πολλά Δυτικά Μέσα, μεταξύ αυτών και η Corriere della Serra. Τις απολύτως ταυτόσημες με του ΜακΦολ θέσεις της Αμερικανοβρετανίδας Φιόνα Χιλ, η οποία διετέλεσε μέλος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ και συνεργάστηκε με τους αμερικανούς προέδρους Τζορτζ Μπους υιό, Μπαράκ Ομπάμα και Ντόναλντ Τραμπ, δημοσίευσε η Repubblica. Ο ΜακΦολ είπε ότι προσωπικώς ο Πούτιν και το «αυταρχικό καθεστώς του» αποσκοπούν στην πολιτική ήττα της δυτικής δημοκρατίας, ενώ η Χιλ τον συμπλήρωσε χαρακτηρίζοντας τον ρώσο πρόεδρο «πρόσωπο που έχει στρεβλή αντίληψη της πραγματικότητας». Ας δούμε αναλυτικότερα τι είπαν.

«Ο Πούτιν φοβάται…»

Ο ΜακΦολ ισχυρίστηκε ότι, τόσο για την αποτροπή του πολέμου στην Ουκρανία όσο και για την εν γένει διαπραγμάτευση με τη Ρωσία με στόχο «ένα νέο ‘‘Ελσίνικι’’ και μία καινούργια συμφωνία ασφαλείας», είναι ζωτικής σημασίας να κατανοηθεί «πώς σκέφτεται ο Πούτιν». Σκέφτεται με φόβο, είπε ο ΜακΦολ, απηχώντας και την εικόνα που έχουν σχηματίσει για τη Ρωσία τα αμερικανικά think tanks. «Ο μεγαλύτερος φόβος του είναι η ακμάζουσα δημοκρατική Ευρώπη η οποία θα περιλαμβάνει και την Ουκρανία, επειδή έτσι υπονομεύεται η θέση με την οποία προσπαθεί να νομιμοποιήσει το αυταρχικό του καθεστώς στον ρωσικό λαό: αν οι Σλάβοι είναι λαοί που δεν διαφέρουν, όπως έχει πει ο ίδιος, πώς λοιπόν θα μπορεί να ισχυρίζεται ότι η Ρωσία χρειάζεται τσάρο και ισχυρό κράτος, όταν δίπλα της μία άλλη [σλαβική] χώρα [η Ουκρανία] θα είναι μία λειτουργική δημοκρατία;»

Συνεπώς και κατά το σκεπτικό του ΜακΦολ, στην παρούσα φάση ο Πούτιν έχει «συγκεκριμένη ατζέντα» στο Ουκρανικό: «Θέλει να δει την ουκρανική κυβέρνηση και τη Δημοκρατία της Ουκρανίας να αποτυγχάνουν, ώστε να μπορεί να λέει στον λαό του και στον κόσμο: ‘‘Να, οι δημοκρατίες δεν λειτουργούν, λειτουργούν μόνο καθεστώτα σαν το δικό μου’’».

«Τα πράγματα θα αλλάξουν»

Ο αμερικανός «ρωσολόγος» συνέχισε με σχόλια για το σημερινό περιβάλλον του Πούτιν. Κάποτε οι οικονομικοί σύμβουλοι του Πούτιν ήταν οι «λεγόμενοι ολιγάρχες», είπε ο ΜακΦολ, αλλά πλέον αυτούς δεν τους βλέπει καν. Νέο περιβάλλον του, νέοι σύμβουλοί του, οι είναι οι παλιοί καγκεμπίτες.

Οι πρώτοι ενδιαφέρονται να μην επιβληθούν άλλες κυρώσεις στη Ρωσία, επειδή έχουν τα δικά τους συμφέροντα και θέλουν να τα προστατεύσουν, έτσι έχουν τώρα νευρικότητα καθώς ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν είπε ότι οι νέες κυρώσεις θα είναι βαριές. Ομως δεν μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο πέρα από δηλώσεις στα Δυτικά media. Οι δεύτεροι έχουν άλλες προτεραιότητες για την πατρίδα τους.

Ο ΜακΦολ δεν θέλησε να κλείσει τη συνέντευξή του απαισιόδοξα. «Θα κάνω μια ριζοσπαστική πρόβλεψη» είπε. «Ο Πούτιν δεν θα ηγείται της Ρωσίας για πάντα. Θα παραμείνει στην εξουσία όσο μπορεί, όμως κάποια στιγμή θα υπάρξει νέος ηγέτης. Νομίζω ότι το καθεστώς Πούτιν δεν είναι αρκετά ισχυρό για να συνεχίσει τον πουτινισμό άλλα 20 ή 30 χρόνια». Πού το στηρίζει αυτό; Κατά τον ΜακΦολ «οι νέοι και μορφωμένοι Ρώσοι των πόλεων» θέλουν να είναι η Ρωσία μέλος της Ευρώπης. «Δεν είναι βιώσιμο μία πλούσια χώρα να εξακολουθεί να κυβερνάται από αυταρχικούς. Δεν αποδέχομαι την ιδέα ότι υπάρχει κάποιο αυταρχικό γονίδιο στη Ρωσία, ότι δεν θα γίνει ποτέ δημοκρατία».

«Θα ρίξει τα ζάρια…»

Στη δική της συνέντευξη η Χιλ έριξε το βάρος στην ανάγκη επιβολής σκληρών κυρώσεων κατά της Ρωσίας (και τύπου Swift»), επειδή «ο Πούτιν είναι πεπεισμένος ότι μπορεί να εξαγοράσει τους πάντες παίζοντας το ενεργειακό χαρτί του». Και η άποψη της Χιλ απηχεί τις θέσεις των αμερικανικών think tanks, τα οποία, ως φαίνεται, ομονοούν σε έναν άμεσο στόχο: «Διαπραγμάτευση για ένα νέο ‘‘Ελσίνκι’’» – μόνο που κατά τη Χιλ το «Ελσίνκι» πρέπει να ακολουθήσει τις νέες σκληρές κυρώσεις.

Αυτή φιλοτέχνησε και το ψυχολογικό προφίλ του Πούτιν, αποτέλεσμα «της ταπείνωσης της διάλυσης της Σοβιετικής Ενωσης» αλλά και του γεγονότος ότι «είναι στο Κρεμλίνο 22 χρόνια και έχει στρεβλή αντίληψη της πραγματικότητας, αφού είναι απομονωμένος και έχει ελάχιστες επαφές». Η κρίση του, δε, είναι κατά τη Χιλ λαθεμένη: «Πιστεύει ότι η Ρωσία αναγκάστηκε να αποσυρθεί όταν ήταν αδύναμη, όμως τώρα είναι ισχυρή και πρέπει να επανέλθει. Εχει προσωπική εμμονή με την Ουκρανία». Και η Χιλ, λοιπόν, υπέδειξε ως υπεύθυνο της κρίσης στην Ουκρανία το νέο περιβάλλον του Πούτιν, «χαρακτήρες» που του υποβάλλουν την ιδέα ότι «η Ρωσία πρέπει να κόψει τους δεσμούς της με τη Δύση και να γίνει πιο αυταρχική». (Μεταξύ αυτών των «χαρακτήρων» η Χιλ περιέλαβε και τον υπουργό Αμυνας της Ρωσίας Σεργκέι Σοϊγκού.)

«Να στοιχηθούν οι Ευρωπαίοι»

Η Χιλ δήλωσε ότι θεωρεί «πολύ πιθανή» την εισβολή στην Ουκρανία, καθώς ο Πούτιν «σκέφτεται να ρίξει τα ζάρια πρώτα, και κατόπιν να δει τι θα γίνει». Συγχρόνως επιδιώκει «να προκαλέσει ρήγμα στο στρατόπεδο των Δυτικών και να το εκμεταλλευτεί».

Η Χιλ επί της ουσίας ζήτησε απόλυτη στοίχιση των Ευρωπαίων στο αμερικανικό πρόσταγμα, δηλώνοντας ότι «η απειλή είναι παγκόσμια, και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό». Κατόπιν αυτών δεν είναι περίεργο που η Χιλ αξιολόγησε τη στάση του Μπάιντεν στο Ουκρανικό ως εξής: «Είναι δύσκολο να γίνεις καλύτερος σε αυτές τις συνθήκες». Και ανέφερε ότι στο ΝΑΤΟ, «πίσω από τις κουρτίνες», ναι, «υπάρχει πολύ περισσότερη αλληλεγγύη».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News