Μία ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ενέχει σοβαρούς κινδύνους για τους 15 πυρηνικούς αντιδραστήρες της χώρας, που βρίσκονται σε τέσσερα εργοστάσια. Αν χτυπηθούν από αέρος, ξηράς ή κυβερνοχώρου, θα γίνουν αυτόματα ραδιενεργές νάρκες. Και αν κάτι μας διδάσκει το ατύχημα του Τσερνόμπιλ, το 1986, είναι ότι η ραδιενέργεια όχι μόνο δεν γνωρίζει σύνορα, αλλά θα φτάσει σίγουρα και στη Ρωσία, η οποία δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα για να προφυλαχθεί.

Οπως σημειώνει στο Project Syndicate ο Μπένετ Ράμπεργκ, πρώην αξιωματούχος διεθνών σχέσεων στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ειδικός στα πυρηνικά εργοστάσια, ο Πούτιν θα πρέπει να σκεφθεί πολύ καλά και αυτό το ενδεχόμενο πριν πατήσει τη σκανδάλη.

Σε περίπτωση που συμβεί το μοιραίο, το ραδιενεργό νέφος θα μπορούσε να μολύνει την ατμόσφαιρα και το έδαφος σε έκταση χιλιάδων χιλιομέτρων, για αιώνες. Οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες. Στην περίπτωση του Τσερνόμπιλ, οι εκτιμήσεις έκαναν λόγο για 5.000 παραπάνω θανάτους τα επόμενα 50 χρόνια, όμως περιβαλλοντικές οργανώσεις θεωρούν ότι αυτό το νούμερο είναι πολύ μικρότερο από την πραγματικότητα. Χιλιάδες καρκίνοι του θυρεοειδούς καταγράφηκαν τα πρώτα χρόνια μετά το ατύχημα.

Και δεν είναι μόνο οι χιλιάδες νεκροί, πολλοί από τους οποίους θα πεθάνουν πολύ αργότερα. Είναι το ψυχικό τραύμα που θα υποστεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού, είναι η καταστροφή στις καλλιέργειες και τη γη του άλλοτε σιτοβολώνα της Σοβιετικής Ενωσης, όπως και οι νεκρές ζώνες που θα δημιουργηθούν. Οι Σοβιετικοί είχαν απομακρύνει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους από την περιοχή του Τσερνόμπιλ, οι οποίοι δεν επέστρεψαν ποτέ, ενώ μεγάλες αγροτικές και δασικές εκτάσεις δεν επαναχρησιμοποιήθηκαν. Η Ουκρανία σήμερα τρέφει με σιτηρά πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, ενώ καλύπτει σε μεγάλο ποσοστό της ανάγκες της ευρωπαϊκής βιομηχανίας τροφίμων.

Ο τελικός απολογισμός του Τσερνόμπιλ ήταν ζημιά εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η Ιαπωνία έπαθε κάτι αντίστοιχο με τη Φουκουσίμα και ας απελευθερώθηκε μόλις το ένα τέταρτο της ραδιενέργειας του Τσερνόμπιλ.

Σκεφτείτε, τονίζει ο Ράμπεργκ, όλα αυτά να συμβαίνουν στο πεδίο μάχης, όπου δεν θα υπάρχει σωστή πληροφόρηση και ο κόσμος θα πανικοβληθεί και μόνο από τις φήμες.

Ακόμα και όταν τα όπλα σιγήσουν, οι δύο χώρες θα πρέπει να διαχειριστούν τις συνέπειες της ραδιενέργειας για δεκαετίες.

Σε προηγούμενες περιπτώσεις, όπως οι επιθέσεις των Ισραηλινών εναντίον εργοστασίων πυρηνικών όπλων στη Συρία και το Ιράκ ή η επίθεση του Ιράκ επί Σαντάμ σε ιρανικό αντιδραστήρα, οι εγκαταστάσεις ήταν υπό κατασκευή και δεν λειτουργούσαν. Η Σερβία σκεφτόταν, αλλά δεν το έκανε, να επιτεθεί στο πυρηνικό εργοστάσιο της Σλοβενίας κατά τον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο, το ίδιο και το Αζερμπαϊτζάν σε εργοστάσιο της Αρμενίας. Αλλες φορές, μόνο από τύχη δεν υπήρξαν τραγικές συνέπειες, όπως σε επίθεση των Ιρακινών σε ισραηλινό εργοστάσιο ή των Αμερικανών σε ιρακινό αντιδραστήρα.

Η απόφαση να βομβαρδίσεις ένα πυρηνικό εργοστάσιο δεν είναι εύκολη, όμως η Ρωσία δεν είναι από τις χώρες που έχουν δείξει ότι σέβεται τις διεθνείς συμφωνίες, όπως απέδειξε στους πολέμους, στο Αφγανιστάν, την Τσετσενία και τη Συρία, προσθέτει ο Ράμπεργκ, ενώ είναι πάντα πιθανό ένα λάθος ή να αψηφήσει κάποιος εντολές ανωτέρων.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News