Οσο ελαφρύς, σχεδόν ανάερος, είναι ο πραγματικός αφρός, τόσο βαρύς είναι ο «αφρός» του ρωσικού στρατού, η κρεμ ντε λα κρεμ της πολεμικής μηχανής του: οι λεγόμενες Ομάδες Τακτικών Ταγμάτων (ΟΤΤ) είναι εξαιρετικά εξοπλισμένες και εκπαιδευμένες να έχουν έναν και μοναδικό σκοπό, την ταχύτατη προέλαση στο πεδίο με ταυτόχρονη εκκαθάρισή του από οποιαδήποτε εχθρική αντίσταση – στο έργο τους συνεπικουρούνται από μαχητικά ελικόπτερα και βομβαρδιστικά αεροπλάνα.

Η περιγραφή της αποστολής αλλά και των ικανοτήτων των ΟΤΤ έγινε από τη Repubblica (συντάκτης ο Τζανλούκα Ντι Φέο) με κάποιο δέος που πολλαπλασιάστηκε με την κατάθεση των στοιχείων του ρεπορτάζ: «Η Ρωσία διαθέτει περίπου 150 ΟΤΤ και μέσα σε λίγες ημέρες εκατό από αυτές θα είναι έτοιμες να κινηθούν προς το Κίεβο. Αυτό σημαίνει ότι στα σύνορα Ρωσίας-Ουκρανίας έχουν συγκεντρωθεί 100.000 στρατιώτες, 1.000 τανκς, 4.000 τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού».

Είναι αλήθεια ότι οι αριθμοί που αναφέρει ο Ντι Φέο προκαλούν εντύπωση. Αλλά ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση προκαλεί η αναφορά του στην εντύπωση που οι ίδιες οι ΟΤΤ προκαλούν: «Οι ΟΤΤ έχουν γίνει ο εφιάλτης του ΝΑΤΟ» έγραψε.

Πρόκειται για «την προσαρμογή της ιδέας του αστραπιαίου πολέμου [Βlitzkrieg] στα σύγχρονα δεδομένα», δηλαδή για την τακτική του απόλυτου αιφνιδιασμού.

Ο ιταλός συντάκτης παραλλήλισε τις ΟΤΤ με τα ιστορικά γερμανικά τεθωρακισμένα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα Πάντσερ, «που το 1941 προήλαυναν στα ίδια χώματα αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση» (ώσπου να ηττηθούν κατά κράτος από τα ακόμη ιστορικότερα, καθ’ όσον νικηφόρα, σοβιετικά Τ-34 το καλοκαίρι του 1943, στο Κουρσκ, εκεί όπου σήμανε η αρχή του τέλους για τη ναζιστική Γερμανία).

Τετράγωνο 300 χλμ.

Πλέον δεν υπάρχουν στον ρωσικό στρατό «άπειροι και μεθυσμένοι φαντάροι, σαν εκείνους που πήγαν να πολεμήσουν στην Τσετσενία». Μέσα σε δέκα χρόνια ο στρατός αυτός αναγεννήθηκε και εκσυγχρονίστηκε, απέκτησε επαγγελματίες στρατιωτικούς και νέο οπλισμό, καθώς έγιναν οι σχετικές επενδύσεις. Οι ΟΤΤ είναι το εκλεκτότερο τμήμα του, κάτι που αναγνωρίζουν και τρίτοι, όχι απαραιτήτως φίλοι των Ρώσων: «Σύμφωνα με μια σουηδική στρατιωτική μελέτη, οι ΟΤΤ δύνανται να κυριαρχήσουν σε ένα πεδίο μάχης βάθους 300 χλμ. και ίσου πλάτους». Στην περίπτωση του Ουκρανικού, αυτό σημαίνει ότι καλύπτουν ολόκληρο τον σιτοβολώνα της ουκρανικής πεδιάδας μέχρι τον ποταμό Δνείπερο ο οποίος οριοθετεί «τα ιστορικά σύνορα της Μητέρας Ρωσίας».

Ο Ντι Φέο έγραψε επί λέξει ότι δεν υπάρχει άνθρωπος στη Δύση που να πιστεύει ότι μπορεί να σταματήσουν τις ΟΤΤ οι Ουκρανοί, έστω και με την αμερικανοβρετανική πυραυλική ενίσχυση. «Ο όγκος πυρός των ΟΤΤ είναι εντυπωσιακός λόγω του πυροβολικού τους και των κινητών εκτοξευτήρων πυραύλων» (πρόκειται, σαν να λέμε, για τη μετεξέλιξη των σοβιετικών βλημάτων «Κατιούσα» τα οποία ισοπέδωσαν το Βερολίνο το 1945).

Επιπλέον «διάφορα καρέ των τρεχουσών ημερών δείχνουν ένα μακρύκαννο ρωσικό άρμα μάχης ικανό να εκτοξεύει βλήματα που διαπερνούν τη θωράκιση των καταφυγίων», ενώ και όλες οι ΟΤΤ «συνοδεύονται από κινητές μονάδες ηλεκτρονικού πολέμου που συσκοτίζουν τις ραδιοεπικοινωνίες, εισάγουν ιούς σε φορητά κομπιούτερ, διαταράσσουν τις μεταδόσεις των δορυφόρων GPS και τυφλώνουν τα συστήματα πλοήγησης και καθοδήγησης».

Τα «παιδιά» της Συρίας

Ο δημιουργός των ΟΤΤ είναι ο αρχηγός των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, ο Βαλέρι Γκερασίμοφ, «πιθανώς ο μεγαλύτερος στρατιωτικός νους της εποχής μας» κατά τον Ντι Φέο. Ο δημοσιογράφος απέδωσε στον ρώσο στρατηγό την επινόηση «του δόγματος του υβριδικού πολέμου», ο οποίος περιλαμβάνει «μία γκρίζα περιοχή όπου όλα επιτρέπονται: παραπληροφόρηση, fake news και κυβερνοεπιθέσεις με σκοπό την αποσταθεροποίηση», δηλαδή «πολλαπλές ενέργειες προς αποδυνάμωση του εχθρού, και μάλιστα από απόσταση ασφαλείας». Είναι η τακτική που εφαρμόστηκε στην Κριμαία το 2014, έγραψε ο Ντι Φέο.

Ο Γκερασίμοφ, συνέχισε ο Ιταλός, τελειοποίησε το όραμά του για τον «σκιώδη πόλεμο» στη Συρία, η οποία επελέγη από τους Ρώσους σαν πεδίο πειραματισμών με νέα οπλικά συστήματα παράλληλα με την εκπαίδευση στελεχών. «Η εμπειρία της Συρίας γέννησε τις ΟΤΤ. Και πολλοί από τους διοικητές τους είναι βετεράνοι των μαχών εναντίον των τζιχαντιστών του ISIS».

Η βαρύνουσα γνώμη 

Ο Ντι Φέο έκλεισε το κατατοπιστικό άρθρο του με την εκτίμηση ότι ο Πούτιν θα αποφασίσει τι θα κάνει με την Ουκρανία αφού πρώτα συμβουλευτεί όχι τον Γερασίμοφ που έλαβε την εντολή και έστειλε τις ΟΤΤ στα δυτικά σύνορα της Ρωσίας, αλλά τον πιθανολογούμενο διάδοχό του, τον  Σεργκέι Σοϊγκού, τον υπουργό Αμυνας. Σημειωτέον ότι για τον Σοϊγκού «το Ουκρανικό είναι προσωπική υπόθεση, αφού ο πατέρας του καταγόταν μεν από τη Σιβηρία, η μητέρα του όμως από την περιοχή του Δνειπέρου». Τι σημαίνει αυτό; Οτι «ο Σοϊγκού θεωρεί τον ουκρανικό κάμπο αιώνια ρωσική γη».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News