Αν θέλουμε να δούμε πίσω από την εικόνα, την ουσία δηλαδή, πρέπει να εστιάσουμε σε αυτό που λέει ο Πολάκης και όχι σε αυτό που κάνει. Να απογυμνώσουμε τον λόγο από τις κραυγές, τις χειρονομίες και τις λοιπές επικοινωνιακές μπαλοθιές του «λιγάκι αψύ, ως Κρητικός που είναι» βουλευτή. Το θέμα είναι πολύ πιο σοβαρό από τις θεατρινίστικες παράτες του Πολάκη, τα «τσίγκινα σωβρακάκια» και τις παλικαριές.

Τι λέει, λοιπόν; Πως οι εισαγγελικές Αρχές κακώς έθεσαν στο αρχείο την υπόθεση Novartis όσον αφορά στον Γεωργιάδη. Πώς το εξηγεί αυτό; Δεν το εξηγεί. Είναι η γνώμη του. Κι όπως έχει πει ο επιθεωρητής Κάλαχαν, «όλοι έχουμε από μία».

Κάποιος πρέπει να ενημερώσει αρμοδίως τον Πολάκη πως ούτε δικαστής είναι, ούτε εισαγγελέας. Αν ήθελε να υπηρετήσει τη Θέμιδα σε λάθος σχολή σπούδασε. Θα μπορούσε να είχε πάει στη Νομική -ως άριστος μαθητής που ήταν- και να σταδιοδρομήσει ως Ιαβέρης των «κατσαπλιάδων», που λέει κι ο Τσίπρας. Η ευκαιρία χάθηκε όταν προτίμησε το νυστέρι από την δικαστική έδρα. Ως χειρουργός μπορεί να πετσοκόβει σπλήνες, πνευμόνια, συκώτια, χέρια και πόδια. Οχι όμως υπολήψεις.

Δεν είναι δυνατόν η εντιμότητα και η ακεραιότητα του καθενός να περνούν από την κρησάρα του κάθε Πολάκη. Ούτε βεβαίως οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης. «Και οι κρίνοντες, κρίνονται» λένε. Σωστά. Αλλά όχι από θεσμικούς παράγοντες. Οχι από θεσμικό βήμα. Ο Πολάκης μπορεί να λέει ό,τι του κάνει κέφι στον ιδιωτικό του βίο, στο σπίτι του, στο καφενείο του σύντεκνου στα Σφακιά ή στην ταβέρνα που πάει στο Μοσχάτο. Από το βήμα της Βουλής, όχι. Οταν ενδύεται την βουλευτική ιδιότητα οφείλει να σέβεται τον θεσμό που υπηρετεί και τους άλλους θεσμούς του πολιτεύματος.

Ούτε να κρίνει τη Δικαιοσύνη επιτρέπεται, ούτε να της «δίνει γραμμή». Ετσι η Δικαιοσύνη καταργείται, η διάκριση των εξουσιών γίνεται κενό γράμμα, το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα κλυδωνίζεται. Το «αλλιώς τη δεύτερη φορά» που ευαγγελίζεται για να κάνει τον νταή, μπορεί να είναι μια φαντασίωση, ένα απωθημένο. Και τέτοιο πρέπει να μείνει…

Είναι, όμως, μεμονωμένο περιστατικό αυτό που συνέβη; Θα ήταν αφελής κάποιος να πιστέψει κάτι τέτοιο. Ή, αλλιώς, είναι πολύ ωραίο σενάριο για να είναι αληθινό. Η αρχή έγινε με την επίθεση εναντίον των «πετσωμένων», όπως λένε εσχάτως, δημοσιογράφων και των ΜΜΕ. Εύκολος στόχος. Ακολούθησαν οι εταιρίες δημοσκοπήσεων. Τα γνωρίζουν όλοι. Τώρα η επίθεση γενικεύεται. Αναβαθμίζεται.

Ακούσαμε τον αρχηγό της αντιπολίτευσης από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων να επικαλείται «μαντινάδες» και «ανέκδοτα» για να πλήξει τον αντίπαλό του. Τα τρολ κατέλαβαν το πιο επίσημο βήμα της χώρας πριν το κάνει ο Πολάκης. Ή μήπως η Βουλή υποκαθίσταται από τα social media; Δικό σας…

Η απαξίωση των θεσμών του πολιτεύματος και της κοινωνίας δίνει τροφή στο τέρας του Ολοκληρωτισμού. Το είδαμε στο πρόσφατο παρελθόν και τα θυμόμαστε. Πώς το «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» και οι μούντζες προς τον ναό της δημοκρατίας, οι κρεμάλες και τα λαϊκά δικαστήρια, έκαναν μια εγκληματική οργάνωση, τρίτο κόμμα.

Κάποιοι, βεβαίως, είχαν όφελος από αυτό. Εκεί επενδύουν και τώρα, άραγε;

Θα φανεί…