Ο Μπόρις Τζόνσον πέφτει, και αυτό είναι αποτέλεσμα του σκανδάλου με τα πολλά κορονοπάρτι που έχει δώσει έγραψε το αμερικανικό  Intelligencer. Το Partygate έχει αναστατώσει τους Τόρις, έτσι «η πρωθυπουργία του κρέμεται από μία κλωστή». Το Μέσο θύμισε ότι στο Νησί διεξάγονται δύο ξεχωριστές ανακρίσεις για τα κορονοπάρτι του Μπόρις, μία από γυναίκα δημόσιο υπάλληλο καριέρας (που μόλις ολοκληρώθηκε τη Δευτέρα) και μία από την αστυνομία. Οι Αμερικανοί προεξοφλούν ότι ύστερα από όλα αυτά «το κόμμα του θα τον αποβάλει πριν από τις γενικές εκλογές του 2024».

Για να πληροφορηθούν περισσότερα πράγματα για το τι συμβαίνει στη Βρετανία σήμερα, οι συντάκτες του Intelligencer μίλησαν  με ένα πρόσωπο-κλειδί όσον αφορά την… αποδόμηση του Τζόνσον, με τον άλλοτε επικεφαλής των συμβούλων του (μέχρι τον Νοέμβριο του 2020) Ντόμινικ Κάμινγκς – «ο οποίος αποτελεί μόνιμη πηγή καταδικαστικών για τον πρωθυπουργό διαρροών στον βρετανικό Τύπο». Ο Κάμινγκς λοιπόν, προθυμότατος να κελαηδήσει και πάλι, είπε και στους Αμερικανούς ότι «η απομάκρυνση του Τζόνσον από την εξουσία είναι δυσάρεστη μεν, ωστόσο απαραίτητη δουλειά». Μπορεί να υπερέβαλε και λίγο με το φλέγμα του: «Είναι σαν να μαστορεύεις τις αποχετεύσεις» τους είπε και τους… φλόμωσε.

Ο Κάμινγκς ήταν ο αρχιτέκτονας της εκλογικής νίκης των Τόρις το 2019, όμως έναν χρόνο αργότερα αναγκάστηκε να πάρει ένα όλο και όλο χαρτόκουτο υπό μάλης και να εγκαταλείψει για πάντα (;) την Ντάουνινγκ Στριτ 10. Εχει τη φήμη του ολετήρα πρωθυπουργών, του Ντέιβιντ Κάμερον αλλά και της Τερέζα Μέι. Τώρα μπορεί να φάει και τον Τζόνσον. Οι Αμερικανοί έκαναν τις συστάσεις: «Ο Κάμινγκς μιλάει αργά, με προφορά του αγγλικού Βορρά. Είναι ο ζωντανός μύθος της βρετανικής πολιτικής. Δίνει ελάχιστες συνεντεύξεις, όμως ό,τι λέει είναι αφιλτράριστο, γνήσιο. Υπήρξαν και στο παρελθόν πληροφοριοδότες, αλλά σαν την αφεντιά του κανένας!»

Πολιτική χωρίς κόμμα 

Η μεσαία κοινωνική τάξη από την οποία προέρχεται και οι σπουδές Ιστορίας στην Οξφόρδη δεν τον οδήγησαν στον τραπεζικό τομέα ή στην πολιτική, αλλά στη… Ρωσία, εκεί όπου ίδρυσε αεροπορική εταιρεία, κυνηγήθηκε από την ντόπια μαφία και επέστρεψε στην Αγγλία χωρίς να τον ακολουθούν σκιές προδοσίας, δηλαδή δεν είναι ύποπτος για επιλήψιμη συνεργασία με τους Ρώσους. Στο Νησί βρήκε την πολιτική κλίση του: το παρασκήνιο, αφού «δεν υπήρξε ποτέ μέλος κάποιου κόμματος».

Κατά το Intelligencer, αυτό ακριβώς (η ανυπαρξία κομματικού στίγματος) του προσθέτει «μυστήριο» και εξηγεί τον πόλεμο που δέχεται: «Οι υπέρμαχοι του ‘‘μένουμε Ευρώπη’’ τον μισούν επειδή έβγαλε τη χώρα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, οι οπαδοί του Brexit τον μισούν επειδή δεν πιστεύει πραγματικά στον σκοπό αυτόν. Ο ίδιος επιτίθεται στη δεξιά των Τόρις και στην αριστερά των Εργατικών. Δεν δείχνει προσκολλημένος σε δόγματα. Είναι ο καλύτερος πολιτικός πράκτορας στη Βρετανία, και από τότε που έφυγε από την Ντάουνινγκ Στριτ είναι δημιουργός του χάους».

Ιδιωτικά, βέβαια, συμπλήρωσαν οι Αμερικανοί, πολλοί άνθρωποι είναι αυτοί που παραδέχονται ότι γουστάρουν το στιλ του Κάμινγκς, ωστόσο αυτός είχε επίγνωση ότι η ωμότητά του έχει δημιουργήσει εχθρούς. Τα media τρελαίνονται με τις αποκαλύψεις του κατά του Τζόνσον και με τις διαρκείς επιθέσεις του, κάμερες καραδοκούν έξω από την πόρτα του σπιτιού του στο βόρειο Λονδίνο, τον παίρνουν και στο κατόπι ακόμη. Εχει πολλές φαεινές ιδέες, με σημαντικότερη αυτή: πιστεύει ότι οι χαρισματικοί άνθρωποι απωθούνται από την πολιτική και ιδιωτεύουν. Λέει πως του λένε: «Η πολιτική είναι σκατά, η κυβέρνηση είναι σκατά, δεν θέλουμε να εμπλακούμε σε αυτά τα πράγματα, έχεις να κάνεις με κλόουν, έτσι δεν χτίζουμε τίποτα».

Οι φελλοί των media 

Κατά τον Κάμινγκς, όλοι οι πολιτικοί έχουν πάθος με τη δημοσιότητα, τους απασχολούν μόνο τα media και τίποτε άλλο: «Καταγίνονται με το τι θα δείξει η TV απόψε και με το τι θα γράψουν οι εφημερίδες αύριο». Το ίδιο κάνει και ο –«ανόητος», όπως τον χαρακτήρισε– Τζόνσον, τον οποίο θεωρεί φλύαρο, κενολογούντα και παντελώς ανίκανο να αντιληφθεί τη σημασία των προβλημάτων του κράτους, όπως είναι «η παραγωγικότητα, η εκπαίδευση, η διαχείριση του ΕΣΥ, η εθνική ασφάλεια, οι εξοπλισμοί». Κάθε φορά που ο Κάμινγκς έθιγε τέτοια ζητήματα ως σύμβουλός του, ο Τζόνσον τον κοιτούσε σαν να έλεγε τρέλες. Οκέι, αλλά αν είναι «ηλίθιος», τότε τι πραγματικά νοιάζει τον βρετανό πρωθυπουργό;

Ο Κάμινγκς είπε στους Αμερικανούς ότι ο Τζόνσον είχε πλάσει στην παιδική φαντασία του έναν ρόλο για τον εαυτό του, και αυτός ήταν του… Βασιλιά του Κόσμου (και στο πρωτότυπο κείμενο  του Intelligencer αυτή η φράση γράφεται με πεζοκεφαλαία). Να τι τους είπε ο πρώην σύμβουλος: «Ο Τζόνσον σκέφτεται τι θα έκανε [στη θέση του] ένας ρωμαίος αυτοκράτορας. Ετσι φαντασιώνεται με τον τρόπο των καισάρων: ‘‘Θα δώσω χρήματα για τους ανθρώπους μου, για την κατασκευή του σιδηροδρομικού σταθμού στο Μπέρμιγχαμ. Ή οτιδήποτε άλλο. Και κάποτε, αφού πεθάνω, θα μου στήσουν αγάλματα, και οι άνθρωποι θα με θυμούνται’’. Αυτός ο Τζόνσον είναι αθεράπευτα τετριμμένος, τεμπέλης και απορροφημένος στον εαυτό του».

Καμαρίλα και ψώνισμα

Πολλά έχουν δημοσιευτεί στον βρετανικό Τύπο για τις μάχες του Κάμινγκς με την Κάρι Τζόνσον, την 33χρονη σύζυγο του Μπόρις. «Η Κάρι ήθελε να με ξεφορτωθεί», δήλωσε ο Κάμινγκς, «ενώ και εγώ δεν ήθελα να μείνω σε τέτοιου είδους δυσλειτουργικό περιβάλλον». Οσο για τον Τζόνσον, του είχε πει απλώς: «Εγώ είμαι ο βασιλιάς εδώ, και θα κάνω ό,τι θέλω»… Ο Κάμινγκς επιβράδυνε τον τρόπο της ομιλίας του σε αυτό το σημείο και υπογράμμισε τις λέξεις που ξεστόμιζε: «Ε, δεν είναι ο βασιλιάς. Δεν μπορεί να κάνει αυτό που θέλει. Μόλις συνειδητοποιήσετε ότι κάποιος λειτουργεί έτσι, τότε το καθήκον σας είναι να τον ξεφορτωθείτε».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News