Οσο η απόφαση του υπουργού Μετανάστευσης και Πολυπολιτισμικότητας, Αλεξ Χοκ, καθυστερούσε, τόσο λιγόστευαν οι πιθανότητες να είναι ευνοϊκή για τον Νόβακ Τζόκοβιτς. Εάν η κυβέρνηση της Αυστραλίας επιθυμούσε να κάνει «τα στραβά μάτια», ο δικαστής Αντονι Κέλι της είχε προσφέρει το «τέλειο άλλοθι», ήδη, από την περασμένη Δευτέρα. Στο όνομα του σεβασμού προς τη Δικαιοσύνη, θα μπορούσε να σβήσει, αμέσως, τη… φωτιά που της είχε ανάψει ο πιο διάσημος λαθρομετανάστης όλων των εποχών.

Εκείνη, όμως, επέλεξε το δρόμο της καταδίωξης του 34χρονου σέρβου σούπερ-σταρ του τένις. Για τρεις λόγους. Πρώτον, για να μη δημιουργηθεί κακό προηγούμενο. Εάν έκανε δεκτό το πιστοποιητικό νόσησης του «Νόλε», τίποτα δεν θα εμπόδιζε κι άλλους ανεμβολίαστους να προσπαθήσουν να εισέλθουν στη χώρα με τον ίδιο τρόπο. Δεύτερον, επειδή στις εκλογές του προσεχούς Μαΐου μεγάλη μερίδα των πολιτών, που έκαναν τεράστιες θυσίες για να υψωθεί τείχος προστασίας έναντι του κορονοϊού με έξι «λοκ-ντάουν» σε μια διετία, δεν θα της το συγχωρούσαν. Το 83% των Αυστραλών απαιτούσαν την απέλαση του Τζόκοβιτς, σύμφωνα με δημοσκόπηση του NewsCorp, στην οποία έλαβαν μέρος 60.000 άνθρωποι. Το ίδιο και η αντιπολίτευση – το κόμμα των Εργατικών. Και, τρίτον, για να μην πάρει θάρρος το αντιεμβολιαστικό κίνημα στην Αυστραλία.

Ο πιο αλλόκοτος αγώνας στην ιστορία του τένις κράτησε 12 μέρες. Ο Τζόκοβιτς έχασε το πρώτο… σετ, όταν οι συνοριακές Αρχές του απαγόρευσαν την είσοδο στη χώρα. Κέρδισε το δεύτερο, με τη δικαστική απόφαση της 10ης Ιανουαρίου. Αλλά ηττήθηκε κατά κράτος στο τρίτο και καθοριστικό. Η προσφυγή του κατά της ανάκλησης της βίζας του από τον υπουργό Μετανάστευσης και Πολυπολιτισμικότητας απορρίφθηκε ομόφωνα από το τριμελές ομοσπονδιακό δικαστήριο το πρωί της Κυριακής. Αυτή τη φορά, το ζήτημα δεν ήταν διαδικαστικό. Και ο ελληνικής καταγωγής, Αλεξ Χοκ, είχε φροντίσει να «δέσει» την υπόθεση. Τον βοήθησε και ο ίδιος ο «Νόλε», άθελά του, με μια γραπτή του δήλωση – προσβολή για τον κοινό νου.

Ισχυρίστηκε, εν ολίγοις, ότι στις 16 Δεκεμβρίου έκανε ένα rapid-test, που βγήκε αρνητικό, κι έπειτα, την ίδια μέρα, PCR. Μα, αν είχε σκοπό να υποβληθεί σε μοριακό τεστ, τι νόημα είχε το rapid; Προφανώς, έτσι θέλησε να δικαιολογήσει την παρουσία του -χωρίς μάσκα- σε εκδήλωση των σερβικών Ταχυδρομείων που έγινε προς τιμήν του το ίδιο βράδυ. Την επομένη -λέει- μοίρασε στα παιδιά της ακαδημίας του (Novak Tennis Center) τα βραβεία τους. Πάλι χωρίς προφυλάξεις, φωτογραφήθηκε μαζί τους, τα αγκάλιασε και τα φίλησε. Δικαιολογήθηκε ότι πριν από την τελετή είχε (ξανα)κάνει rapid-test. Αλλά ποιος θα πιστέψει ότι μπήκε σε αυτή τη διαδικασία, αντί να ανοίξει τον υπολογιστή του και να ενημερωθεί για το αποτέλεσμα του PCR; Ο γιατρός Ζόραν Γκόικοβιτς, μέλος της Επιτροπής Κρίσεων που διαχειρίζεται την πανδημία στη Σερβία, διαβεβαιώνει ότι η απάντηση για το μοριακό τεστ του Τζόκοβιτς (που βγήκε θετικό), στάλθηκε στο e-mail του στις 20:19 της 16ης Δεκεμβρίου.

Για τη συνάντησή του με τον γάλλο δημοσιογράφο, Φρανκ Ραμελά, και τον φωτογράφο της Equipe, στις 18 Δεκεμβρίου, ομολόγησε – δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Ο Ραμελά τον περιγράφει να χοροπηδάει και να φωνάζει, στη διάρκεια της φωτογράφισης, χωρίς μάσκα και χωρίς να έχει ενημερώσει κανέναν ότι έχει μολυνθεί. Την εγκληματική του αδιαφορία για τις ζωές των άλλων ο ίδιος ο τενίστας τη χαρακτήρισε ως… «λάθος εκτίμηση».

Το δικαστήριο της Αυστραλίας δεν είχε άλλη επιλογή, παρά να συμφωνήσει με την άποψη του Αλεξ Χοκ ότι «ο κύριος Νόβακ Τζόκοβιτς αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια υγεία». Ακόμη και η πρωθυπουργός της Σερβίας, Ανα Μπρνάμπιτς, ήταν αναγκασμένη να αντιδράσει: «Είναι ξεκάθαρο πως παραβίασε όλους τους νόμους, και θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις για τις δημόσιες εμφανίσεις του στις 16, 17 και 18 Δεκεμβρίου», παραδέχτηκε στο Reuters για την πιο αναγνωρίσιμη μορφή της χώρας της, ενώ στην Ισπανία διεξάγεται έρευνα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ο Τζόκοβιτς ταξίδεψε στη Μαρμπέγια, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Πρόκειται για το ταξιδάκι που ο «Τζόκερ» απέφυγε να δηλώσει στις Αρχές του αεροδρομίου της Μελβούρνης, ρίχνοντας το φταίξιμο σε «ανθρώπινο λάθος» του ατζέντη του.

Δικαίωμα έφεσης δεν έχει (λόγω της ομόφωνης απόφασης των δικαστών).Πήρε ήδη το πρώτο αεροπλάνο της επιστροφής στο σπίτι. Δεν θα αγωνιστεί στο πρώτο major τουρνουά της σεζόν, δεν θα διεκδικήσει (προς το παρόν) το ρεκόρ των 21 κερδισμένων «γκραν-σλαμ». Κι αν ο Ντανίλ Μεντβέντεφ, ή ο Αλεξάντερ Ζβέρεφ, σηκώσουν το τρόπαιο, θα πέσει από την κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης για πρώτη φορά έπειτα από 356 εβδομάδες. Αλλά με τα καμώματά του, έχασε πολλά περισσότερα:

– Εχασε την αξιοπρέπειά του, επιμένοντας να μπει «από το παράθυρο» σε μια χώρα που του έκλεισε την πόρτα με τον πιο προσβλητικό τρόπο. Κατάφερε να γίνει αντιπαθής εκεί που έχει γράψει ιστορία περισσότερο από κάθε άλλον τενίστα, κατακτώντας το Αυστραλιανό Οpen 9 φορές (8 στις 11 τελευταίες διοργανώσεις).
– Εχασε την εκτίμηση των ανθρώπων που δεν τον θαύμαζαν μόνο για τη δεξιοτεχνία του στη ρακέτα, αλλά και για την προσωπικότητά του.
– Εχασε τον σεβασμό των συναδέλφων του που εμβολιάστηκαν, θέλοντας και μη, ή επέλεξαν να απουσιάσουν από τη Μελβούρνη, και δεν διανοήθηκαν να αυτοεξαιρεθούν από τους κανόνες του παιχνιδιού. Του τα ‘πε πολύ ωραία ο Στέφανος Τσιτσιπάς: «Χρειάζεται τόλμη να διακινδυνεύσεις ένα γκραν-σλαμ, όμως φαίνεται πως δεν παίζουν όλοι με τους κανόνες των κυβερνήσεων. Ενα μικρό ποσοστό επιλέγει το δικό του δρόμο, κάνοντας την πλειοψηφία να φαίνεται σαν να είναι ανόητοι, ή κάτι τέτοιο». Ναβρατίλοβα, Μπέκερ (που υπήρξε και προπονητής του), Ναδάλ και Οσάκα, επίσης δεν έκρυψαν ότι ενοχλήθηκαν από τις επιλογές του.
– Εχασε και την ευκαιρία να προκαλέσει ένα παγκόσμιο ντιμπέιτ, σχετικά με την αντιμετώπιση των ανεμβολίαστων αθλητών στις μεγάλες διοργανώσεις. Αν είχε αρνηθεί να συμμετάσχει στο Αυστραλιανό Οpen και επιχειρηματολογούσε υπέρ των απόψεών του, όλοι θα τον άκουγαν με προσοχή.

Η αλήθεια είναι πως οι διοργανωτές συμπεριφέρθηκαν με αβάσταχτη ελαφρότητα, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του τουρνουά. Οι πολιτικοί έκαναν τη δουλειά που γνωρίζουν καλύτερα: εκμεταλλεύτηκαν τις συγκυρίες για να κερδίσουν τις εντυπώσεις (και ψήφους), και τον μεταχειρίστηκαν σαν κακοποιό. Αλλά γι’ αυτή του την περιπέτεια κανείς δεν φταίει περισσότερο, από την αλαζονεία της διασημότητάς του.

«Τα έβαλε» και με λάθος χώρα. Ιδίως σε θέματα δημόσιας υγείας, η Αυστραλία είναι εξαιρετικά ευαίσθητη από τις αρχές του περασμένου αιώνα, έχοντας αντιμετωπίσει μια σειρά από ξενόφερτες θανατηφόρες μολύνσεις. Ο Τζόνι Ντεπ και η Αμπερ Χερντ είχαν μπλέξει πολύ άσχημα με την υπηρεσία μετανάστευσης όταν, το 2015, είχαν αμελήσει να δηλώσουν στο τελωνείο τα σκυλάκια τους.

Ο Τζόκοβιτς κίνησε για την Αυστραλία ως «μαχητής της ελεύθερης βούλησης». Επιστρέφει στο σπίτι του ως ανεύθυνος, επιπόλαιος και (κακός) ψεύτης, που βάζει το γινάτι του πάνω από τις ζωές των άλλων.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News