Στα χαρτιά, δηλαδή πάνω στον απλωμένο χάρτη, η διαδρομή φαίνεται όχι βέβαια εύκολη, αλλά πάντως εφικτή. Ο Πιτ Κάσεϊ υπολόγιζε ότι θα έκανε την διαδρομή από τις εκβολές ως τις πηγές του Αμαζονίου σε ένα με δύο χρόνια.

Αισίως έχει μπει στον έβδομο χρόνο, αλλά ακόμη του μένουν πάνω-κάτω 500 χιλιόμετρα. Στα πάνω από 6.000 χιλιόμετρα που διένυσε ως τώρα, περπάτησε, κολύμπησε και σύρθηκε μέσα σε δύσβατη ζούγκλα.

Αλλοι έχουν δοκιμάσει να κατέβουν –και το κατάφεραν– από τις πηγές προς τη θάλασσα με καγιάκ, μια σχετικά πιο εύκολη διαδρομή. Ο Κάσεϊ είναι μόνος, χωρίς βοήθεια. Είναι δύσκολο να βρίσκει ντόπιους (ποτέ όμως επαγγελματίες οδηγούς) που θα του δείξουν τον δρόμο – σε αυτούς χρωστά πολλά, «αμφιβάλλω αν θα ζούσα τώρα», λέει.

Οι απώλειες που μετρά στα χρόνια που πέρασαν, οι δυσκολίες και οι στιγμές που λίγο έλειψε να του στερήσουν τη ζωή είναι πολλές. Κινδύνευσε να πνιγεί, τον απείλησαν χωρικοί με όπλα, τον απομάκρυναν από τη ζωή τους οικογένεια και φίλοι, γιατί νομίζουν ότι πέταξε τη ζωή του στα σκουπίδια, ενώ σπατάλησε και όλες τις οικονομίες του.

Οι Times τον βρήκαν κάπου στα βουνά του Περού, στην περιοχή Απουρικάκ. «Ξεκουράζω τα πόδια μου για μια εβδομάδα», είπε. «Πρέπει να παραδεχτώ ότι κράτησε περισσότερο από όσο περίμενα», είπε για την πολυετή περιπέτειά του.

Το ταξίδι άρχισε τον Δεκέμβριο του 2015 σε μια παραλία στο νησί Μαραχό, στις εκβολές του μεγάλου ποταμού. Ο Κάσεϊ, χτίστης το επάγγελμα, είχε πουλήσει ό,τι είχε, ακόμη και ένα διαμέρισμα, για αυτό το μοναδικό στα χρονικά ανέβασμα του Αμαζονίου.

Σύντομα, μέσα σε λίγες εβδομάδες, παραδέχτηκε ότι οι δυσκολίες ήταν μεγαλύτερες από όσο είχε φανταστεί. Πρώτο εμπόδιο η ζούγκλα και οι μήνες που ταξίδευε μέσα της. Οσο και αν φαίνεται περίεργο, η αποψίλωση κάνει ακόμη πιο δύσκολο να διασχίσει το δάσος λόγω της δευτερογενούς βλάστησης. Μετά η γραφειοκρατία για τις απαραίτητες άδειες ώστε να περάσει περιοχές έξω από αυτές που επισκέπτονται τουρίστες. Ηταν και η τροφική δηλητηρίαση και τα χιλιάδες τσιμπήματα από κουνούπια.

Εξω από το Μανάους, τη μεγάλη βραζιλιάνικη πόλη πάνω στον ποταμό, βρέθηκε χωμένος ως τη μέση σε πλημμυρισμένη δασική έκταση. Δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο αναπάντεχα γρήγορα ανεβαίνουν τα νερά και παραλίγο να πνιγεί. Η σωτηρία ήλθε από ένα νησάκι με άμμο όπου κατασκήνωσε περνώντας το βράδυ.

Απολογισμός αυτού του τμήματος του ταξιδιού: δύο σπασμένα δόντια, δύο τραύματα από ματσέτα, φλύκταινες, τραυματισμοί στη σπονδυλική στήλη, αμυχές, τσιμπήματα από έντομα και μείον 15 κιλά σε βάρος.

Κίνδυνος ήταν και οι άνθρωποι, εκτός από τη φύση. Οι ντόπιοι δεν είναι πάντα και τόσο φιλικοί, αλλού η παράνομη δραστηριότητα (ορυχεία ή κοκαΐνη) δεν θέλει ξένους στα πόδια της. Ο Κάσεϊ είδε από κοντά την καταστροφή της ζούγκλας από την αποψίλωση και είναι αποκαρδιωτική.

Ακόμη και η καταγωγή του ήταν πρόβλημα. Ενώ πολλοί εξερευνητές είναι από την ανώτερη τάξη, αυτός μεγάλωσε φτωχικά και δεν μπορούσε να βρει χορηγούς, για αυτό και πήγε μόνος.

Τελικά, πέρασε τα σύνορα της Βραζιλίας με το Περού μόλις τον Απρίλιο του 2019. Ενα χρόνο αργότερα είχε βρεθεί στον ποταμό Ταπίτσε. Τότε ήρθε η πανδημία που τον καθήλωσε για επτά μήνες σε αγροικία – «αντίθετα με πολλούς άλλους, μπορούσα να πηγαίνω στο δάσος», λέει.

Τελικός στόχος –σε αυτό το σημείο, έπειτα από έξι χρόνια, ο Κάσεϊ απλά αρνείται να κάνει προβλέψεις– είναι να φτάσει τον Απρίλιο σε ένα παγετώνα στα 5.597 μέτρα στις Ανδεις. Ακόμη και ένας Αμαζόνιος αρχίζει από ένα ρυάκι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News