Η ταινία «Don’t Look Up», ήρθε σα χριστουγεννιάτικο δωράκι από το Netflix για να μας φτιάξει το κέφι μέρες που είναι. Και μας το έφτιαξε, γιατί είναι μια πανέξυπνη, σατιρική κωμωδία που θα τη ζήλευαν και οι Μόντι Πάιθον. Αρκεί, βέβαια, να μην πολυσκέφτεσαι αυτό που βλέπεις. Αν το κάνεις, μπορεί και να μην κοιμηθείς το βράδυ.

Η υπόθεση εκτυλίσσεται γύρω από μια επικείμενη απειλή που θα καταστρέψει τη Γη σε έξι μήνες. Ένας κομήτης κατευθύνεται με μαθηματική ακρίβεια καταπάνω της. Και το μέγεθός του δεν επιτρέπει να ελπίζεις. Αν προσκρούσει στην επιφάνειά της, «έχετε γεια βρυσούλες» που λέει και το άσμα. Τα μαντάτα αναλαμβάνουν να μεταφέρουν στον κόσμο ο καθηγητής αστρονομίας, Ράνταλ Μίντι (Λεονάρντο Ντι Κάπριο) και η διδακτορική φοιτήτρια του, Κέιτ Ντιμπιάσκι (Τζένιφερ Λόρενς), η οποία ανακάλυψε και τον αστέρα.

Τι θα συμβεί στον κόσμο (μας), αν εμφανιστεί μια τέτοια απειλή στο προσκήνιο; Θα γίνουμε όλοι μια γροθιά να την αντιμετωπίσουμε; Θα συντονιστεί το σύστημα αμέσως προς τη σωστή κατεύθυνση; Φυσικά και όχι. Θα γίνουν όλα αντίστροφα από το λογικό και αναμενόμενο, σου λέει ο σεναριογράφος, σκηνοθέτης και συμπαραγωγός της ταινίας, Ανταμ ΜακΚέι. Θα στηθεί επάνω στον αφανισμό μας ένα σόου γελοιότητας, και όχι ένα σχέδιο σωτηρίας.

Η επιστημονική είδηση «σε έξι μήνες θα πεθάνουμε όλοι από πρόσκρουση κομήτη» θα προσκρούσει στην άρνηση και την καχυποψία, την ημιμάθεια και την αδιαφορία του μέσου ατόμου, τα συμφέροντα της παγκόσμιας ελίτ, τον πολιτικό αριβισμό των ηγετών και τα επιδερμικά media.

Η Τζέινι Ορλεάν, μια πρόεδρος των ΗΠΑ σε έκδοση θηλυκού Τραμπ (Μέριλ Στριπ), μ’ ένα άχρηστο επιτελείο, θα βάλει την ανακάλυψη των δύο επιστημόνων στον πάγο για να την ξεπαγώσει μόνο όταν τη συμφέρει, μόνο όταν δει ότι το σχέδιο καταστροφής του κομήτη θα της δώσει ψήφους. Ένας ιδιόρρυθμος βαθύπλουτος της τεχνολογίας, μια μίξη Έλον Μασκ και Μπιλ Γκέιτς, θα θέλει να βγάλει από την απειλή ορυκτό ξύγκι, η κοινή γνώμη θα διχαστεί μεταξύ εκείνων που πιστεύουν και εκείνων που αρνούνται, και οι εκπομπές θα πασάρουν το θέμα δίπλα σε χωρισμούς και επανασυνδέσεις σταρ, και θα το συνοδεύουν με αστεία για να μη χαλάσουν τη διάθεση του κοινού τους.

Βλέπεις τον παραλληλισμό που έχτισε ο Ανταμ ΜακΚέι; Προφανώς και τον βλέπεις. Ο ΜακΚέι έπιασε τον παλμό της σύγχρονης κοινωνίας και έχτισε επάνω του μια ταινία που σου κάνει καθρεφτάκι. Θες να τη δεις σε σχέση με την κλιματική αλλαγή; Θες σε σχέση με την πανδημία; Όπως και να τη δεις, το καθρεφτάκι θα σου δείξει τα ίδια πράγματα. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε την κάθε απειλή είναι παρόμοιος. Δεν μπορούμε να τη διαχειριστούμε. Απλώς δεν μπορούμε.

Είμαστε έρμαια των αυθαιρέτων θεωριών μας. Για να κάνουμε το εμβόλιο, για παράδειγμα, εμπιστευόμαστε τη γνώμη του Γρηγόρη Πετράκου, παρά του διακεκριμένου επιστήμονα. Πάμε όπου μας πάει ο χείμαρρος της παραπληροφόρησης, δυσπιστούμε εκεί που δεν χρειάζεται και αρνούμαστε απλώς για ν’ αρνηθούμε, επειδή είμαστε θυμωμένοι με όλα και με όλους. Μας λένε οι επιστήμονες ότι θα πνιγούμε κάτω από τους λιωμένους πάγους, κι εμείς το κάνουμε meme, αντί να κλείσουμε καμιά συσκευή ή να φτιάξουμε το αμάξι που βγάζει από πίσω περισσότερο καπνό κι από φουγάρο εργοστασίου.

Και βέβαια, μας καίει περισσότερο τι είπε η Αγγελική Ηλιάδη στον Παναγιώτη Ψωμιάδη στη «Φάρμα», παρά τι είπε η Γκρέτα Τούνμπεργκ στη Σύνοδο Κορυφής για το κλίμα. Θα έρθει κανένας κομήτης κατά πάνω μας καμιά μέρα, και δεν θα πάρουμε χαμπάρι.

ΥΓ. Φυσικά, το κοινό διχάστηκε και με την ταινία. Αλίμονο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News