Αν θέλει να προχωρήσει το «επαναστατικό σχέδιο» περί «πράσινης στροφής» στην ενέργεια και εν γένει στην οικονομία, η Κομισιόν πρέπει να καθορίσει το συντομότερο δυνατόν ποιες ενεργειακές πηγές θα βαφτιστούν ανανεώσιμες. Επίσης, η Κομισιόν πρέπει να έχει κατά νου ότι με την (όποια) απόφασή της ενδέχεται να διαταραχθούν οι εσωτερικές ισορροπίες στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Υπερβολές; Οχι ακριβώς, αφού ακόμη και ορισμένοι ευρωπαίοι επίτροποι, όπως και άλλα υψηλόβαθμα στελέχη της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, έχουν επίγνωση του ειδικού βάρους του ζητήματος και δηλώνουν με σωφροσύνη ότι «είναι πολύ ριψοκίνδυνο να παρουσιαστεί τώρα η τελική πρόταση», όπως έγραψε και η Repubblica.

Δύο πράγματα, λοιπόν: ποιο είναι το ειδικό βάρος και γιατί κρίνεται επικίνδυνος ο παρών χρόνος για ένα πλάνο που αφορά την εξάλειψη της ρύπανσης από άνθρακα ύστερα από 40 χρόνια. Ειδικό βάρος είναι η πυρηνοκίνητη Γαλλία, και το χρονικό σημείο κατέστη κομβικό επειδή ακριβώς τώρα άλλαξε η φρουρά του πολιτικού προσωπικού στο Βερολίνο.

Διότι ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν τα είχε βρει με την απελθούσα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ, όμως ο Ολαφ Σολτς, ο νέος καγκελάριος, με «οικολόγους» υπουργούς στο σχήμα του, κραδαίνει την πράσινη ρομφαία πάνω από τα γαλλικά πυρηνικά εργοστάσια και θέτει υπό αμφισβήτηση όλο το «πράσινο» πακέτο. Η συμφωνία Μακρόν και Μέρκελ περιελάμβανε την ένταξη της πυρηνικής ενέργειας στις καλές ενέργειες, ας τις πούμε «πράσινες», με προϋποθέσεις και όρους περί ποιότητας και ηλικίας των σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, κ.ά. Εν εκκρεμότητι παρέμενε το ζήτημα των χρονικών προθεσμιών λειτουργίας.

«Στην πραγματικότητα ήταν ένα κομπρεμί του γάλλου προέδρου με τη γερμανίδα καγκελάριο και όχι με τον Σολτς» έγραψαν οι Ιταλοί. Με την ανάληψη καθηκόντων στην καγκελαρία, ο Σολτς έπιασε τον φάκελο της ενέργειας στα χέρια του. Και επί της ουσίας ακύρωσε τη γαλλογερμανική συμφωνία.  Στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής της ΕΕ οι τόνοι στις αναφορές των δύο πολιτικών ανδρών δεν ήταν καθόλου συμφιλιωτικοί. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Σολτς, «οι προοπτικές των ενεργειακών πολιτικών που σκοπεύουν να ακολουθήσουν και οι δύο χώρες είναι ελαφρώς διαφορετικές». Η Κομισιόν, συνεπώς, αναζητεί έναν συμβιβασμό.

Αλλά πώς να επιτευχθεί συμβιβασμός όταν τη γερμανική πλευρά κανοναρχεί η ενεργειακή πολιτική των «Πρασίνων», δηλαδή των οικολόγων που σήμερα είναι κυβερνητικοί εταίροι και υπουργοί του Σολτς όμως προέρχονται από το αριστερίστικο κίνημα των δεκαετιών του ’70 και του ’80 το οποίο παιάνιζε σαν πολιτικό το σύνθημα «Atomkraft? Nein, Danke!» («Πυρηνική ενέργεια; Οχι, ευχαριστώ»). Η γαλλική οικονομία, βασισμένη στην πυρηνική ενέργεια, δεν μπορεί να δεχθεί τις άκαμπτες απόψεις των γερμανών «Πρασίνων» που κατάφεραν να γίνουν υπουργοί και πλέον διαμηνύουν στις Βρυξέλλες ότι επιθυμούν διπλό ενεργειακό αποκλεισμό, και της πυρηνικής ενέργειας και του φυσικού αερίου, αδιαφορώντας για τις οικονομικές επιπτώσεις.

Πρόκειται για πρωτοφανή κατάσταση, η οποία πονοκεφαλιάζει τις Βρυξέλλες. Το σύστημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης λειτούργησε τόσα χρόνια έχοντας το δεδομένο της γερμανικής σταθερότητας και του αναπτυξιακού προσανατολισμού της, συν το γεγονός ότι καγκελάριος ήταν η προσωπικότητα που λέγεται Μέρκελ. Η έλλειψη συμφωνίας στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το κορυφαίο ζήτημα της ενέργειας είναι το υπ’ αριθμ. 1 πρόβλημα της Κομισιόν σήμερα, και με αυτό θα αναμετρηθεί η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στο τελευταίο διάστημα της θητείας της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News