Η αλλαγή πλεύσης του Τσίπρα, η κατακόρυφη άνοδος των αντιπολιτευτικών τόνων και, κυρίως, το επίσημο αίτημα του για προσφυγή στις κάλπες επιταχύνουν τις πολιτικές εξελίξεις; Ενδιαφέρον ερώτημα, επιδεχόμενο πολλαπλές απαντήσεις.

Πρώτη απάντηση. Οχι δεν τις επιταχύνει, ούτε καν τις αλλάζει. Οι πρωθυπουργοί επιλέγουν το πότε θα πάνε σε πρόωρες εκλογές, όχι όταν κραυγάζει η αντιπολίτευση, αλλά όταν υπολογίζουν ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να τις κερδίσουν. Η προσφυγή στις κάλπες δεν είναι προϊόν παρόρμησης της στιγμής, ούτε διαπροσωπικού τσαμπουκά σε μια κοινοβουλευτική μονομαχία. Είναι ψυχρή απόφαση εκείνου που διαθέτει και το καρπούζι και το πεπόνι, του κ. Μητσοτάκη εν προκειμένω.

Δεύτερη απάντηση. Ενδέχεται και να τις επιταχύνει. Δεν αναφέρομαι σε εκτροχιασμό, αλλά σε ελεγχόμενη επιτάχυνση. Μέχρι προχθές, ο Μητσοτάκης δεν είχε καμιά τυπική δικαιολογία να προχωρήσει σε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Είχε ατράνταχτη αυτοδυναμία, εν μέσω πανδημίας οι εκλογές δεν είναι το λογικότερο πράγμα του κόσμου και κυρίως δεν τις ζητούσε κανείς. Ούτε το λαϊκό αίσθημα, ούτε οι παραγωγικές τάξεις, ούτε η αντιπολίτευση. Με ποια δικαιολογία θα έλεγε «διαλύω τη Βουλή»; Τώρα όμως, ο Τσίπρας τού πέταξε το γάντι και θα του το πετάει διαρκώς. Ε, κάποια στιγμή, θα θεωρηθεί δικαιολογημένος αν σκύψει απαυδισμένος και το σηκώσει.

Διαλέξτε όποια από τις δυο εκδοχές θέλετε. Πάντα τα σενάρια που υπήρχαν πάνω στο πρωθυπουργικό γραφείο ήταν δυο και τρία, το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Απλώς πιστεύω ότι βδομάδα με τη βδομάδα, ο κ. Μητσοτάκης σχηματοποιεί εντός του το πιθανότερο σενάριο για τον χρόνο των εκλογών. Βάζει κάτω τις εξελίξεις στο πολιτικό πεδίο μετά την εκλογή Ανδρουλάκη, διαβάζει τις δημοσκοπήσεις, μελετά τη δυνητική πορεία της πανδημίας, αναμετρά την εμπειρία του από το δραματικό περυσινό καλοκαίρι των πυρκαγιών, ρίχνει μια ματιά στο κρατικό ταμείο και στον ρυθμό ανάπτυξης… και στη συνέχεια, όλο και πλησιάζει στην οριστική του απόφαση.

Το καλοκαίρι του ’23 (που θα ολοκληρώνεται η συνταγματική προθεσμία) ξεχάστε το. Δυο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις Ιούνιο και Ιούλιο δεν υπάρχουν, ο τουρισμός δεν χρωστά τίποτα. Η άνοιξη του ’23 είναι μια πρόσφορη εποχή, όμως αν συγκριθεί με τον Οκτώβριο-Νοέμβριο του ’22, είναι καλύτερη ή χειρότερη; Καλό ερώτημα, αν ήμουν μέσα στο μυαλό του Μητσοτάκη, θα μπορούσα να σας το απαντήσω πιο αξιόπιστα. Πάντως το φθινόπωρο του ’22 φαντάζει προκλητικό. Ο τουρισμός θα έχει πάει καλά, η πανδημία λογικά θα είναι σε φθινοπωρινή αποκλιμάκωση, η ανάπτυξη θα βρίσκεται ψηλά, όλα ευνοϊκά φαντάζουν. Εκτός κι αν έχουν προηγηθεί τίποτα καταστροφικές φωτιές σαν τις περυσινές. Οπότε, μήπως να τις προλάβει; Τον Απρίλιο-Μάιο θα κοντεύει τρία χρόνια κυβέρνησης. Εντάξει, δεν είναι το τέλος της τετραετίας που έλεγε, αλλά δεν είναι και εντελώς πρόωρες. Λέω εγώ τώρα…

Αν έτσι σκέφτεται ο Κυριάκος, που έναν μισθό μου τον βάζω στοίχημα για αυτό, τότε μια χαρά τον βολεύει το αίτημα του Τσίπρα. Κουμπώνει στα σχέδιά του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News